«Επειδή τέθηκε και το θέμα της ταχύτητας στην απονομή της δικαιοσύνης, το οποίο σχετίζεται από μια σειρά από δομικά προβλήματα, αλλά είναι κάτι το οποίο αναδεικνύει τη γενικότερη αντίληψη που έχει η πολιτεία στον θεσμό της δικαιοσύνης και ποια είναι η μέριμνα προκειμένου να διασφαλιστούν εκείνες οι προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε να λειτουργεί εύρυθμα η δικαιοσύνη.
Η δικαιοσύνη είναι μια ιδέα. Άυλη ιδέα, αφηρημένη. Προκειμένου όμως να δοθεί χρειάζεται υλικά μέσα και το πιο σημαντικό από αυτά είναι οι κτιριακές υποδομές
Είμαι πρόεδρος ενός δικαστηρίου, το οποίο δεν λειτουργεί και δεν ξέρουμε για πόσο καιρό θα συνεχίσει να μην λειτουργεί. Επίσης, είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος κατά τύχη είμαι ζωντανός. Εγώ και όλοι οι συνάδελφοί μου στο διοικητικό πρωτοδικείο Πειραιά.
Ο λόγος που είμαστε ζωντανοί είναι καθαρά συμπτωματικός γιατί η πυρκαγιά που ξέσπασε και θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει χιλιάδες θύματα, συνέβη να ξεσπάσει Κυριακή πρωί και όχι Δευτέρα πρωί.
Ήταν μια πυρκαγιά στο ισόγειο του κτιρίου μας η οποία κατέπνιξε με καπνό ολόκληρο το κτίριο. Αν ήταν εργάσιμη μέρα και ώρα κανείς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Το κτίριο δεν έχει καμία υπόθεση πυρασφάλειας δεν έχει έξοδο κινδύνου… Τώρα, όλα αυτά τα ζητήματα ήταν γνωστά, είχαμε προειδοποιήσει γι’ αυτά;
Έχω μπροστά μου μια σειρά από έγγραφα από μία πρόχειρη έρευνα που έκανα στο αρχείο… Δεν μπορώ να κάνω πλήρη έρευνα γιατί το δικαστήριο είναι κλειστό. Δεν έχω πλήρης πρόσβαση στο αρχείο. Έχω μπροστά μου έγγραφα τα οποία ξεκινούν από το 2010, που απεύθυνε η τότε διοίκηση στον τότε υπουργό δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη και φτάνουν μέχρι και το 2020 στον υπουργό δικαιοσύνης κ. Τσιάρα.
Θα σας διαβάσω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από έγγραφο του 2012. Πριν από ένδεκα χρόνια, το οποίο περιγράφει αυτό το οποίο συνέβη την Κυριακή που μας πέρασε.
“Σε περίπτωση εκδήλωσης πυρκαγιάς πράγμα όχι απίθανο, λόγω των άφλεκτων υλικών που υπάρχουν στο υπόγειο του κτιρίου (αποθήκη χρωμάτων) και λόγω ότι στο κτίριο δεν υπάρχουν έξοδοι κινδύνου, καθίσταται αδύνατη η άμεση εκκένωση αυτού με προφανή και άμεσο κίνδυνο για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των δικαστών, των υπαλλήλων, των δικηγόρων, του εναλλασσόμενου κοινού”.
Αυτό λοιπόν για το οποίο προειδοποιούσε ένα έγγραφο του 2012 και πολλά άλλα έγγραφα τα τελευταία 15 χρόνια συνέβη την Κυριακή.
Δυστυχώς μερικές ειδήσεις, αξιολογούνται από τα Μέσα Ενημέρωσης από τον αριθμό των θυμάτων που έχουν μερικές φορές. Κι αν δεν υπάρχουν θύματα δεν τοποθετούνται ψηλά και γι’ αυτό αυτή η είδηση πέρασε κάπως χαμηλά.
Παρ’ όλα αυτά είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αναδειχθεί. Εμείς είμαστε σε ένα… πλήρως ακατάλληλο κτίριο κι όχι μόνο εμείς, αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρωτοδικείο Πειραιά, ισχύει για μια σειρά δικαστηρίων. Υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα υποδομών. Ο κ. υπουργός έχει κάνει κινήσεις για να δώσει λύσεις στα ζητήματα αυτά, δυστυχώς όμως έχουν δρόμο μπροστά μας».
Ο λόγος που είμαστε ζωντανοί είναι καθαρά συμπτωματικός γιατί η πυρκαγιά που ξέσπασε και θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει χιλιάδες θύματα, συνέβη να ξεσπάσει Κυριακή πρωί και όχι Δευτέρα πρωί.
Ήταν μια πυρκαγιά στο ισόγειο του κτιρίου μας η οποία κατέπνιξε με καπνό ολόκληρο το κτίριο. Αν ήταν εργάσιμη μέρα και ώρα κανείς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Το κτίριο δεν έχει καμία υπόθεση πυρασφάλειας δεν έχει έξοδο κινδύνου… Τώρα, όλα αυτά τα ζητήματα ήταν γνωστά, είχαμε προειδοποιήσει γι’ αυτά;
Έχω μπροστά μου μια σειρά από έγγραφα από μία πρόχειρη έρευνα που έκανα στο αρχείο… Δεν μπορώ να κάνω πλήρη έρευνα γιατί το δικαστήριο είναι κλειστό. Δεν έχω πλήρης πρόσβαση στο αρχείο. Έχω μπροστά μου έγγραφα τα οποία ξεκινούν από το 2010, που απεύθυνε η τότε διοίκηση στον τότε υπουργό δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη και φτάνουν μέχρι και το 2020 στον υπουργό δικαιοσύνης κ. Τσιάρα.
Θα σας διαβάσω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από έγγραφο του 2012. Πριν από ένδεκα χρόνια, το οποίο περιγράφει αυτό το οποίο συνέβη την Κυριακή που μας πέρασε.
“Σε περίπτωση εκδήλωσης πυρκαγιάς πράγμα όχι απίθανο, λόγω των άφλεκτων υλικών που υπάρχουν στο υπόγειο του κτιρίου (αποθήκη χρωμάτων) και λόγω ότι στο κτίριο δεν υπάρχουν έξοδοι κινδύνου, καθίσταται αδύνατη η άμεση εκκένωση αυτού με προφανή και άμεσο κίνδυνο για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των δικαστών, των υπαλλήλων, των δικηγόρων, του εναλλασσόμενου κοινού”.
Αυτό λοιπόν για το οποίο προειδοποιούσε ένα έγγραφο του 2012 και πολλά άλλα έγγραφα τα τελευταία 15 χρόνια συνέβη την Κυριακή.
Δυστυχώς μερικές ειδήσεις, αξιολογούνται από τα Μέσα Ενημέρωσης από τον αριθμό των θυμάτων που έχουν μερικές φορές. Κι αν δεν υπάρχουν θύματα δεν τοποθετούνται ψηλά και γι’ αυτό αυτή η είδηση πέρασε κάπως χαμηλά.
Παρ’ όλα αυτά είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αναδειχθεί. Εμείς είμαστε σε ένα… πλήρως ακατάλληλο κτίριο κι όχι μόνο εμείς, αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρωτοδικείο Πειραιά, ισχύει για μια σειρά δικαστηρίων. Υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα υποδομών. Ο κ. υπουργός έχει κάνει κινήσεις για να δώσει λύσεις στα ζητήματα αυτά, δυστυχώς όμως έχουν δρόμο μπροστά μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου