Το έτος 46 π.Χ. δεν είναι ένα πολύ αξιοσημείωτο έτος. Στην πραγματικότητα, αν ζητήσετε από τους περισσότερους ανθρώπους να αναφέρουν κάποια σημαντικά γεγονότα από το συγκεκριμένο έτος, πιθανότατα θα συναντήσετε κενά βλέμματα.
Το 46 π.Χ. δεν είναι ένα από τα πιο διάσημα έτη της ιστορίας αλλά είναι αξιοσημείωτο για δύο πράγματα. Πρώτον, ο Ιούλιος Καίσαρας ολοκλήρωνε τον εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε διασχίζοντας τον Ρουβίκωνα με τους βετεράνους στρατιώτες του από τη Γαλατία χρόνια νωρίτερα και δεύτερον, ήταν το μεγαλύτερο έτος στην ιστορία.
Το 46 π.Χ. ήταν επίσημα 445 ημέρες. Αυτό το καθιστά το μεγαλύτερο επίσημο έτος στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία. Το έτος 46 π.Χ. ήταν κατά 80 ημέρες μεγαλύτερο από ένα τυπικό έτος και καυχιόταν για μια παράταση σχεδόν τριών μηνών. Αλλά πώς είναι δυνατόν αυτό;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε το ρωμαϊκό σεληνιακό ημερολόγιο και να εξετάσουμε την απόλυτη εξουσία που ο Ιούλιος Καίσαρας αποκτούσε για τον εαυτό του εκείνη την εποχή.
Δείτε το βίντεο
Το ανακριβές ρωμαϊκό σεληνιακό ημερολόγιο
Πριν από την έλευση του Ιουλιανού ημερολογίου (προκάτοχος του σύγχρονου Γρηγοριανού ημερολογίου), οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα σεληνιακό ημερολόγιο που ήταν συνδεδεμένο με σημαντικά θρησκευτικά γεγονότα. Αυτό το ημερολόγιο ήταν ακατάστατο και απαιτούσε πολλές διορθώσεις για να λειτουργεί ομαλά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το σεληνιακό έτος έχει διάρκεια μόνο 355 ημέρες σε σύγκριση με τις 365 ημέρες για το ηλιακό έτος. Αυτό σημαίνει ότι το σεληνιακό έτος έχανε 10 ημέρες από το ηλιακό ημερολόγιο κάθε χρόνο. Αυτή η ασυμφωνία δημιούργησε πολλές συγκεχυμένες εποχιακές αποκλίσεις.
Κάθε τέσσερα χρόνια, το σεληνιακό ημερολόγιο αποκτούσε διαφορά 41 ημερών από το ηλιακό ημερολόγιο. Περνώντας ο χρόνος χωρίς διόρθωση, οι εποχές άρχιζαν να παρασύρονται. Σύντομα, ο Νοέμβριος δεν θα βρισκόταν πια στην καρδιά του φθινοπώρου. Άρχιζε να παρασύρεται στο χειμώνα.
Υπάρχουν μαρτυρίες για γιορτές συγκομιδής που γίνονταν με βάση την ημερομηνία του ημερολογίου σε περιόδους κατά τις οποίες δεν υπήρχαν καλλιέργειες έτοιμες για συγκομιδή λόγω της εποχιακής παρέκκλισης.
Οι θρησκευτικοί επικεφαλής της Ρώμης ήταν υπεύθυνοι για τη διαχείριση του ημερολογίου και έπρεπε να προσθέτουν ημέρες, ακόμη και μήνες, σε ορισμένα χρονικά διαστήματα για να προσπαθήσουν να προλάβουν τις εποχές να επανέλθουν στους παραδοσιακούς μήνες.
Αυτό το σύστημα ίσχυε για εκατοντάδες χρόνια και ήταν ανέγγιχτο λόγω της αρχαίας ρωμαϊκής παράδοσης.
Όμως ο Ιούλιος Καίσαρας θεωρούσε ότι αυτό το παλιό ημερολόγιο ήταν ανόητο και δυσκίνητο. Έτσι αποφάσισε να το αλλάξει.
Απεριόριστη δύναμη
Το 46 π.Χ., ο Καίσαρας είχε αρχίσει να φτάνει στο απόγειο της εξουσίας του. Είχε εξοντώσει όλους τους εχθρούς του σε όλη τη Μεσόγειο. Ετοιμαζόταν να ανακηρυχθεί ισόβιος δικτάτορας. Είχε ξεκινήσει μια σειρά από εξωφρενικές παρελάσεις υπεροχής που διακήρυτταν όλες τις νίκες του για την τελευταία δεκαετία. Θρησκευτικές λατρείες είχαν αρχίσει να καθιερώνονται, δηλώνοντας ότι ο Καίσαρας ήταν θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, και ο Καίσαρας δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τη λατρεία τους.
Κατά τη διάρκεια αυτού του ενθουσιασμού ο Καίσαρας χρησιμοποίησε τη δύναμή του ως επικεφαλής της Ρώμης για να καταλάβει τα θρησκευτικά βασιλεία και να αλλάξει το ημερολόγιο. Το σεληνιακό ημερολόγιο επρόκειτο να απορριφθεί υπέρ ενός ηλιακού ημερολογίου. Το νέο έτος θα είχε 365 ημέρες που θα αντισταθμίζονταν από μια δίσεκτη ημέρα κάθε τέταρτο έτος.
Οι εποχές θα χωρίζονταν σε τέσσερα ίσα τεταρτημόρια. Οι μήνες και οι γιορτές θα ευθυγραμμίζονταν κατά προσέγγιση με την κατάλληλη ηλιακή ημερομηνία, εξαλείφοντας την ανάγκη για συνεχείς διορθώσεις από τις οποίες υπέφερε το σεληνιακό ημερολόγιο.
Αν αυτό ακούγεται οικείο, είναι επειδή είναι. Το Ιουλιανό ημερολόγιο εξακολουθεί να είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιούμε σήμερα. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο έκανε μικροσκοπικές προσαρμογές στο Ιουλιανό ημερολόγιο, αλλά ο κόσμος λειτουργεί με βάση το ημερολόγιο του Καίσαρα για πάνω από 2000 χρόνια.
Αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ότι το 46 π.Χ. είχε 445 ημέρες;
Η μεγάλη αναπλήρωση
Λόγω της γενικής αναταραχής στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της ζωής του Καίσαρα, η συντήρηση του ημερολογίου είχε παραμεληθεί οικτρά. Ανάμεσα στους πολέμους στη Γαλατία και τη Μέση Ανατολή, τις πολιτικές διαμάχες, έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο και την άνοδο του Ιουλίου Καίσαρα, η θρησκευτική τάξη δεν είχε μπει στον κόπο να συμβαδίσει με τις απαραίτητες προσαρμογές του σεληνιακού ημερολογίου.
Αυτό σήμαινε ότι το ημερολόγιο ήταν τελείως έξω από το ηλιακό έτος μέχρι τη στιγμή που ο Καίσαρας έκανε την παρέλαση του θριάμβου του στη Ρώμη.
Για να διορθώσει αυτό το πρόβλημα και να εγκαινιάσει το νέο του ημερολόγιο, ο Καίσαρας παράτεινε το 46 π.Χ. κατά 80 επιπλέον ημέρες. Αυτό έπιασε το σεληνιακό ημερολόγιο στην τρέχουσα εποχή και επέτρεψε στο ημερολόγιό του να ξεκινήσει την 1η Ιανουαρίου του 45 π.Χ.
Το αποτέλεσμα ήταν το 46 π.Χ. να έχει 445 ημέρες μέχρι το τέλος του. Αυτός ο αριθμός έχει επαληθευτεί και θεωρείται η επίσημη χρονομέτρηση για εκείνο το έτος.
Πολλοί άνθρωποι το βρίσκουν πρωτότυπο όταν βιώνουμε ένα δίσεκτο έτος κάθε τέσσερα χρόνια. Τι θα λέγατε για ένα δίσεκτο μήνα; Ή δύο δίσεκτους μήνες; Αυτό είναι ουσιαστικά αυτό που έκανε ο Καίσαρας.
Το πώς αυτό μεταφέρθηκε στο λαό είναι λίγο θολό. Οι Ρωμαίοι είχαν συνηθίσει να προσθέτουν ημέρες ή εβδομάδες στο έτος, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να υπήρξαν τρόποι να επικοινωνηθεί σε όλους ότι δεν ήταν ακόμα το 45 π.Χ. αλλά το 46 π.Χ.
Σε μια εποχή πριν από τα ρολόγια των smartphones, την άμεση επικοινωνία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μια τέτοια αλλαγή πρέπει να προκαλούσε τρομερή σύγχυση.
Πράγματι, το έτος ονομάστηκε με λύπη annus confusionis ή έτος της σύγχυσης.
Συμπέρασμα
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το ηλιακό έτος δεν άλλαξε. Το ηλιακό έτος δεν αλλάζει ποτέ. Η Γη εξακολουθούσε να χρειάζεται 365 ημέρες για να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Η χρονομέτρηση γύρω από αυτό το ηλιακό έτος είναι αυτό που αλλάζει.
Στους ανθρώπους αρέσει να κάνει κρύο τον Ιανουάριο και ζέστη τον Ιούνιο. Τους αρέσει η συγκομιδή να συμπίπτει με τους φθινοπωρινούς μήνες. Αυτό έκανε ο Ιούλιος Καίσαρας. Αλλά το ημερολόγιο ήταν τόσο χαλασμένο μέχρι να το αλλάξει που χρειάστηκαν 80 δίσεκτες ημέρες για να το διορθώσει.
Τελικά, το σχέδιο λειτούργησε. Το Ιουλιανό ημερολόγιο εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση για όλη τη σύγχρονη χρονομέτρηση.
Αυτό δείχνει πόσο ιδιοφυές ήταν το Ιουλιανό ημερολόγιο και πόσο απαραίτητο ήταν να μεταρρυθμιστεί το παλιό θρησκευτικό σεληνιακό ημερολόγιο για να σφυρηλατηθεί ο σύγχρονος κόσμος.
*Με στοιχεία από medium.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου