Κολομβία: «Πολύ κοντά» στον εντοπισμό των αγνοούμενων παιδιών στη ζούγκλα ο στρατός

Τα τέσσερα παιδιά, ηλικίας 13, 9 και 4 ετών και 11 μηνών, περιπλανιούνται

μόνα τους στη ζούγκλα εδώ και σχεδόν έναν μήνα, από την ημέρα που το μικρό αεροσκάφος Cessna 206 στο οποίο επέβαιναν συνετρίβη

Πολύ κοντά στον εντοπισμό των τεσσάρων παιδιών που αγνοούνται στη ζούγκλα εδώ και σχεδόν 30 ημέρες, μετά τη συντριβή αεροσκάφους στο οποίο επέβαιναν, φέρεται να βρίσκεται ο στρατός της Κολομβίας.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που συνέλεξαν οι ομάδες διάσωσης, ένα αυτοσχέδιο «καταφύγιο», δαγκωμένα φρούτα και ένα μικρό αποτύπωμα, που ανήκει σε παιδί, «επιβεβαιώνουν δύο πράγματα», όπως εξήγησε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό ο στρατηγός Πέδρο Σάντσες, ο επικεφαλής των ερευνών. «Το πρώτο είναι ότι (τα παιδιά) ζουν και το δεύτερο ότι είμαστε πολύ κοντά», διαβεβαίωσε ο Σάντσες που συντονίζει 160 στρατιώτες, τους οποίους βοηθούν 70 αυτόχθονες ώστε να «χτενίσουν» αυτό το πυκνό δάσος ανάμεσα στις περιφέρειες Κακετά και Γκαβιάρε.

Τα τέσσερα παιδιά, ηλικίας 13, 9 και 4 ετών και 11 μηνών, περιπλανιούνται μόνα τους στη ζούγκλα εδώ και σχεδόν έναν μήνα, από την ημέρα που το μικρό αεροσκάφος Cessna 206 στο οποίο επέβαιναν συνετρίβη. Οι τρεις ενήλικές που τα συνόδευαν, η μητέρα τους και δύο άνδρες, σκοτώθηκαν. Το μεγαλύτερο και το μικρότερο από τα παιδιά είναι κορίτσια, τα δύο μεσαία είναι αγόρια. Κρίνοντας από το μέγεθος του αποτυπώματος που βρέθηκε, πιστεύεται ότι ανήκει στη Λέσλι, το μεγαλύτερο κορίτσι το οποίο, σύμφωνα με συγγενείς της, γνωρίζει να μετακινείται με άνεση στη ζούγκλα.

Τις προηγούμενες ημέρες είχαν βρεθεί αποτυπώματα από παπούτσια, όμως τώρα φαίνεται ότι το κορίτσι περπατά ξυπόλητο.

Σε απόσταση περίπου 1,2 χλμ. νότια από το σημείο όπου βρέθηκε το αποτύπωμα, οι στρατιώτες βρήκαν «ένα αυτοσχέδιο καταφύγιο» το οποίο χρησιμοποίησαν τα παιδιά για μια-δυο νύχτες, προφανώς για να ξεκουραστούν.

Στην επιχείρηση «Ελπίδα», όπως την αποκαλεί ο στρατός, συμμετέχουν και τρία ελικόπτερα της Πολεμικής Αεροπορίας. Με τη βοήθεια ενός μεγαφώνου ακούγεται στη ζούγκλα ένα ηχογραφημένο μήνυμα της γιαγιάς των παιδιών. Η γυναίκα μιλά τη γλώσσα των ιθαγενών Ουιτότο και προτρέπει τα εγγόνια της να μείνουν στο σημείο όπου βρίσκονται, ώστε να τα βρουν.