Η νέα ταινία με τον Ράσελ Κρόου δραματοποιεί την ιστορία του πάτερ Gabriele Amorth, του αρχιεξορκιστή της Επισκοπής της Ρώμης.
Πριν από το θάνατό του το 2016, ο πάτερ Gabriele Amorth ισχυρίστηκε ότι είχε κάνει πάνω από 100.000 εξορκισμούς. Ως ο επίσημος εξορκιστής του Βατικανού, έκανε κάτι που πολλοί δεν έχουν δει ποτέ εκτός ταινιών τρόμου. Η ιστορία του έγινε η βάση μιας τέτοιας ταινίας, το "The Pope’s Exorcist", με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου.
Γεννημένος στη Μόντενα της Ιταλίας το 1925, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Amorth εντάχθηκε στην ιταλική αντίσταση. Απέκτησε πτυχίο νομικής και εργάστηκε ως δημοσιογράφος πριν γίνει ιερέας το 1951.
Το 1986, διορίστηκε ως βοηθός του καρδινάλιου Ugo Poletti, του αρχιεξορκιστή της επισκοπής της Ρώμης, τον οποίο αργότερα διαδέχθηκε και παρέμεινε στη θέση μέχρι τον θάνατό του. Το 1990 έγραψε το βιβλίο "An Exorcist Tells His Story", το οποίο μεταφράστηκε σε 30 γλώσσες και έγινε μπεστ σέλερ. Την ίδια περίπου εποχή, ίδρυσε τη Διεθνή Ένωση Εξορκιστών (International Association of Exorcists).
"Ο τρόπος αφήγησης της εμπειρίας του Amorth ως εξορκιστή, εκτός από το ότι είναι αντίθετος με την ιστορική πραγματικότητα, διαστρεβλώνει και παραποιεί όσα πραγματικά έζησαν και βίωσαν κατά τον εξορκισμό αληθινά δαιμονισμένοι άνθρωποι", αναφέρει η Ένωση σε ανακοίνωσή της.
Ο εξορκισμός έχει μακρά ιστορία στον Χριστιανισμό. Η πρακτική εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη, η οποία, στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, παρουσιάζει τον Ιησού να διώχνει κακά πνεύματα. "Οι εξορκισμοί του Ιησού ήταν απόδειξη της εξουσίας του πάνω στον διάβολο", δήλωσε ένας θεολόγος που ειδικεύεται στην Καινή Διαθήκη.
Αν και οι Προτεστάντες πραγματοποιούσαν εξορκισμούς, γύρω στα 1600, δεν ήταν τόσο δημοφιλής πρακτική. Σήμερα, ο εξορκισμός συνδέεται κυρίως με τον Καθολικισμό. Το 2017, ο Πάπας Φραγκίσκος είπε σε μια ομάδα ιερέων ότι "δεν πρέπει να διστάζουν" να καλούν εξορκιστές όταν είναι απαραίτητο.
Οι εξορκισμοί είναι εδώ και πολύ καιρό αντικείμενο λατρείας για τους οπαδούς των ταινιών τρόμου. Το The Pope’s Exorcist είναι η πιο πρόσφατη από μια μακρά σειρά ταινιών που εμφανίζουν ιερείς ενάντια σε δαιμονικές δυνάμεις, με πιο γνωστή από αυτές τον Εξορκιστή (1973). Ο Amorth ήταν θαυμαστής της ταινίας. Όταν, δεκαετίες αργότερα, συναντήθηκε με τον σκηνοθέτη William Friedkin, του εξήγησε ότι δεν φοβόταν τον διάβολο και ότι, στην πραγματικότητα, ο διάβολος τον φοβόταν.
"Ξέρεις γιατί με φοβάται ο Διάβολος; Επειδή είμαι πιο άσχημος από αυτόν", είπε ο ιερέας στον σκηνοθέτη το 2016.
Ενώ ήταν γνωστό ότι είχε μια εκπληκτική αίσθηση του χιούμορ, λαμβάνοντας υπόψη τη δουλειά του, ο Amorth πίστευε ότι η δουλειά που έκανε ήταν απαραίτητη. Σε όλη του τη ζωή, ισχυρίστηκε ότι έκανε δεκάδες χιλιάδες τελετουργίες εξορκισμού.
Σύμφωνα με το Associated Press, ο Amorth είπε ότι το 98% όσων ζητούσαν την βοήθειά του χρειάζονταν ψυχίατρο και όχι εξορκιστή. Ωστόσο, εστίαζε στο 2%.
Ενώ ορισμένοι στην καθολική κοινότητα επικρίνουν την ταινία, ένας από τους εκτελεστικούς παραγωγούς της, ο Edward Siebert, ο οποίος είναι Ιησουίτης ιερέας, έχει υποστηρίξει ότι στόχος του είναι να δώσει θετικά στοιχεία σε μορφές όπως ο Amorth. "Είναι καλό να βλέπεις έναν ιερέα να μιλάει για την προσευχή, τη συγχώρεση, την αγάπη του Θεού και, πάνω από όλα, να νικάει τους δαίμονες", λέει. "Είναι ωραίο να βλέπεις επιτέλους έναν ιερέα ως ήρωα".
Πριν από κάποιον εξορκισμό, ο πραγματικός πάτερ Amorth, έβγαζε κοροϊδευτικά την γλώσσα του για να δείξει ότι δε φοβόταν τον Διάβολο
Ιστορικές ανακρίβειες της ταινίας
Βασίζεται σε αληθινή ιστορία;
Όχι ακριβώς. Η ταινία, αν και αντλεί έμπνευση από τον πραγματικό Amorth, οι σκηνοθέτες πήραν κομμάτια από τις σημειώσεις και τα απομνημονεύματά του και τα χρησιμοποίησαν για να εμπνεύσουν την εντελώς φανταστική ιστορία γύρω από την οποία εκτυλίσσεται η ταινία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναφέρεται σε μερικά πραγματικά ιστορικά γεγονότα, αλλά ακόμη και ο τρόπος που περιγράφει αυτά τα γεγονότα είναι σημαντικά φανταστικός για να ταιριάζει στην αφήγηση της ταινίας.
Όχι ακριβώς. Η ταινία, αν και αντλεί έμπνευση από τον πραγματικό Amorth, οι σκηνοθέτες πήραν κομμάτια από τις σημειώσεις και τα απομνημονεύματά του και τα χρησιμοποίησαν για να εμπνεύσουν την εντελώς φανταστική ιστορία γύρω από την οποία εκτυλίσσεται η ταινία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναφέρεται σε μερικά πραγματικά ιστορικά γεγονότα, αλλά ακόμη και ο τρόπος που περιγράφει αυτά τα γεγονότα είναι σημαντικά φανταστικός για να ταιριάζει στην αφήγηση της ταινίας.
Πόσους εξορκισμούς έκανε ο πάτερ Amorth;
Όπως είδαμε, ο πάτερ Amorth ισχυρίστηκε ότι έκανε περισσότερους από 70.000 εξορκισμούς. Πολλούς από αυτούς, τους έκανε στα ίδια άτομα, καθώς, σχεδόν πάντα, απαιτούνται πολλαπλοί εξορκισμοί για να εκδιωχθεί ένας δαίμονας, ενώ, κάποιο άτομο μπορεί να καταληφθεί περισσότερες από μία φορές.
Όπως είδαμε, ο πάτερ Amorth ισχυρίστηκε ότι έκανε περισσότερους από 70.000 εξορκισμούς. Πολλούς από αυτούς, τους έκανε στα ίδια άτομα, καθώς, σχεδόν πάντα, απαιτούνται πολλαπλοί εξορκισμοί για να εκδιωχθεί ένας δαίμονας, ενώ, κάποιο άτομο μπορεί να καταληφθεί περισσότερες από μία φορές.
Ο έκτακτος "εξορκισμός" που κάνει ο Gabriele στην αρχή της ταινίας βασίζεται σε πραγματικό γεγονός;
Στην αρχή της ταινίας, ο Amorth (Ράσελ Κρόου) καλείται στο ιταλικό χωριό Tropea από έναν τρομοκρατημένο ιερέα για να κάνει έναν έκτακτο εξορκισμό σε έναν δαιμονισμένο, και, αφού είδε τον άνδρα, υποπτεύτηκε ότι δεν είναι πραγματικά δαιμονισμένος. Ο ιερέας προκαλεί τον υποτιθέμενο δαίμονα του άνδρα να μπει σε ένα γουρούνι που έφεραν μέσα. Προσποιούμενος ότι ο δαίμονας μπήκε στο ζώο, πυροβολούν το ζώο στο κεφάλι. Ο ιερέας παρηγορεί τον άνδρα που αναρρώνει και τον διαβεβαιώνει ότι ο Θεός είναι μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, εξαπατώντας δηλαδή τον άντρα, απέδειξε ότι η ταλαιπωρία του ήταν ψυχολογική.
Κατά την έρευνα της αληθινής ιστορίας, ανακαλύφτηκε ότι η υπόθεση ήταν πιθανότατα εμπνευσμένη από την περίπτωση του Roberto στα απομνημονεύματα του Amorth. Ωστόσο, όπως δηλώνει ο φανταστικός ιερέας της ταινίας, η πλειονότητα των περιπτώσεων κατοχής που αντιμετώπισε ήταν στην πραγματικότητα περιπτώσεις ψυχικής ασθένειας με τη μορφή ψύχωσης ή διαταραχών προσωπικότητας. Επομένως, τέτοιες περιπτώσεις δεν ήταν σπάνιες.
Στην αρχή της ταινίας, ο Amorth (Ράσελ Κρόου) καλείται στο ιταλικό χωριό Tropea από έναν τρομοκρατημένο ιερέα για να κάνει έναν έκτακτο εξορκισμό σε έναν δαιμονισμένο, και, αφού είδε τον άνδρα, υποπτεύτηκε ότι δεν είναι πραγματικά δαιμονισμένος. Ο ιερέας προκαλεί τον υποτιθέμενο δαίμονα του άνδρα να μπει σε ένα γουρούνι που έφεραν μέσα. Προσποιούμενος ότι ο δαίμονας μπήκε στο ζώο, πυροβολούν το ζώο στο κεφάλι. Ο ιερέας παρηγορεί τον άνδρα που αναρρώνει και τον διαβεβαιώνει ότι ο Θεός είναι μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, εξαπατώντας δηλαδή τον άντρα, απέδειξε ότι η ταλαιπωρία του ήταν ψυχολογική.
Κατά την έρευνα της αληθινής ιστορίας, ανακαλύφτηκε ότι η υπόθεση ήταν πιθανότατα εμπνευσμένη από την περίπτωση του Roberto στα απομνημονεύματα του Amorth. Ωστόσο, όπως δηλώνει ο φανταστικός ιερέας της ταινίας, η πλειονότητα των περιπτώσεων κατοχής που αντιμετώπισε ήταν στην πραγματικότητα περιπτώσεις ψυχικής ασθένειας με τη μορφή ψύχωσης ή διαταραχών προσωπικότητας. Επομένως, τέτοιες περιπτώσεις δεν ήταν σπάνιες.
Είναι φανταστικές οι περισσότερες περιπτώσεις κατοχής;
Ναι. Ο εξορκιστής της ταινίας το καθιστά αυτό ξεκάθαρο από νωρίς, υποδεικνύοντας ότι οι περισσότερες περιπτώσεις κατοχής δεν είναι πραγματικές και αντίθετα είναι ψυχολογικής φύσης.
Άλλες περιπτώσεις κατοχής που ήταν πιθανώς ψυχολογικής φύσης περιλαμβάνουν την περίπτωση της Anneliese Michel, η οποία ενέπνευσε την ταινία τρόμου του 2005 "Ο Εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ". Η υπόθεσή της βοήθησε να αποδειχθεί ότι, παρόλο που μια κατοχή μπορεί να μην είναι πραγματική, η δοκιμασία μπορεί να έχει μοιραία έκβαση.
"Συχνά, ένας εξορκιστής είναι σε θέση να καταλάβει αν όντως υπάρχει κακό πνεύμα ή είναι ψυχολογικό πρόβλημα", είπε ο πάτερ Amorth. "Εξαρτάται από την αντίδραση που έχει το άτομο. Όταν έχει κυριευτεί από τον διάβολο, [μιλούν] γλώσσες που δεν ξέρουν. Όταν τους ευλογούν, γίνονται έξαλλοι".
Ναι. Ο εξορκιστής της ταινίας το καθιστά αυτό ξεκάθαρο από νωρίς, υποδεικνύοντας ότι οι περισσότερες περιπτώσεις κατοχής δεν είναι πραγματικές και αντίθετα είναι ψυχολογικής φύσης.
Άλλες περιπτώσεις κατοχής που ήταν πιθανώς ψυχολογικής φύσης περιλαμβάνουν την περίπτωση της Anneliese Michel, η οποία ενέπνευσε την ταινία τρόμου του 2005 "Ο Εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ". Η υπόθεσή της βοήθησε να αποδειχθεί ότι, παρόλο που μια κατοχή μπορεί να μην είναι πραγματική, η δοκιμασία μπορεί να έχει μοιραία έκβαση.
"Συχνά, ένας εξορκιστής είναι σε θέση να καταλάβει αν όντως υπάρχει κακό πνεύμα ή είναι ψυχολογικό πρόβλημα", είπε ο πάτερ Amorth. "Εξαρτάται από την αντίδραση που έχει το άτομο. Όταν έχει κυριευτεί από τον διάβολο, [μιλούν] γλώσσες που δεν ξέρουν. Όταν τους ευλογούν, γίνονται έξαλλοι".
Ο πραγματικός πάτερ Amorth είχε όντως σκούτερ, φορούσε κόκκινες κάλτσες και του άρεσε η ποπ μουσική;
Όχι. Κατά την ανάλυση των γεγονότων της ταινίας εναντίον της μυθοπλασίας, δεν βρέθηκαν στοιχεία ότι ο πραγματικός εξορκιστής γυρνούσε στη Ρώμη με μια Labretta, ούτε φορούσε κόκκινες κάλτσες ή του άρεσε η ποπ μουσική. Επίσης, ο ιερέας του Ράσελ Κρόου έχει ελάχιστη φυσική ομοιότητα με το πραγματικό πρόσωπο. Είναι αλήθεια ότι ο Amorth είχε αίσθηση του χιούμορ, κάτι που ο Κρόου δούλεψε στον χαρακτήρα.
Όχι. Κατά την ανάλυση των γεγονότων της ταινίας εναντίον της μυθοπλασίας, δεν βρέθηκαν στοιχεία ότι ο πραγματικός εξορκιστής γυρνούσε στη Ρώμη με μια Labretta, ούτε φορούσε κόκκινες κάλτσες ή του άρεσε η ποπ μουσική. Επίσης, ο ιερέας του Ράσελ Κρόου έχει ελάχιστη φυσική ομοιότητα με το πραγματικό πρόσωπο. Είναι αλήθεια ότι ο Amorth είχε αίσθηση του χιούμορ, κάτι που ο Κρόου δούλεψε στον χαρακτήρα.
Ο αυτοκτονικός θάνατος της Ροζάρια στην ταινία ήταν εμπνευσμένος από αληθινή ιστορία;
Η εξαφάνιση της Emmanuela Orlandi ενέπνευσε την περίπτωση της Rosaria στην ταινία. Στην φωτογραφία, η νεαρή Ορλάντι στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πριν την εξαφάνισή της
Προκειμένου να εμφυσήσει τη φανταστική ιστορία της ταινίας με στοιχεία πραγματικότητας, η ταινία υπαινίσσεται πολλά γεγονότα της πραγματικής ζωής, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης και της εξαφάνισης της Εμμανουέλα Ορλάντι, γνωστή ως "το κορίτσι του Βατικανού". Όσον αφορά το τελευταίο, ο πάτερ Amorth (Κρόου) ομολογεί στον μαθητευόμενο του, πάτερ Esquibel (Daniel Zovatto), ότι είναι εν μέρει υπεύθυνος για την αυτοκτονία της νεαρής κοπέλας Rosaria (Bianca Bardoe), η οποία πήδηξε από μεγάλο ύψος. Εξηγεί ότι έπασχε από ψυχική ασθένεια και παραπέμπει σε φήμες ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά εντός του Βατικανού. Αυτή η τελευταία λεπτομέρεια συνδέει τον χαρακτήρα με την Ορλάντι, η οποία, τον Ιούνιο του 1983 σε ηλικία 15 ετών, εξαφανίστηκε από το σπίτι της στη Ρώμη, χωρίς να την δει ποτέ ξανά κανείς.
Το 2012, ο πραγματικός πάτερ Amorth ισχυρίστηκε ότι η Ορλάντι, της οποίας ο πατέρας είχε εργαστεί για το Βατικανό, "απήχθη για σεξουαλικά πάρτι για την αστυνομία του Βατικανού" πριν δολοφονηθεί και υποστήριξε ότι εμπλέκονταν και ξένοι διπλωμάτες. Το 2022, η ντοκιμαντέρ του Netflix "Vatican Girl: The Disappearance of Emanuela Orlandi" περιλάμβανε τη μαρτυρία μιας ανώνυμης γυναίκας που ισχυρίστηκε ότι ήταν μια από τις καλύτερες φίλης της Ορλάντι. Η ίδια είπε ότι ο νεαρή κοπέλα της είχε εκμυστηρευτεί ότι είχε κακοποιηθεί πολλές φορές στους Κήπους του Βατικανού από "κάποιον κοντά στον Πάπα". Στην ταινία, ο χαρακτήρας του Κρόου αμφισβητεί τους αξιωματούχους του Βατικανού για το γιατί ο θάνατος της Ροζάρια δεν είχε ερευνηθεί σωστά.
Εκτός από αυτές τις πιο πρόσφατες κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση, υπήρχαν πολλές ακόμη θεωρίες για την εξαφάνιση της κοπέλας. Μια -που φαινόταν πολλά υποσχόμενη- ήταν ότι την απήγαγε η ρωμαϊκή συμμορία Banda della Magliana σε μια προσπάθεια να πιέσει το Βατικανό να επιστρέψει χρήματα που είχε δανειστεί κρυφά.
Εκτός από αυτές τις πιο πρόσφατες κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση, υπήρχαν πολλές ακόμη θεωρίες για την εξαφάνιση της κοπέλας. Μια -που φαινόταν πολλά υποσχόμενη- ήταν ότι την απήγαγε η ρωμαϊκή συμμορία Banda della Magliana σε μια προσπάθεια να πιέσει το Βατικανό να επιστρέψει χρήματα που είχε δανειστεί κρυφά.
Είναι πραγματικό το Αβαείο του Σαν Σεμπαστιάν της ταινίας;
Ενώ η γοτθική δομή παρέχει το τέλειο σκηνικό για μια ταινία τρόμου, στην πραγματικότητα, το Αβαείο του Σαν Σεμπαστιάν δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχει ένα αβαείο με παρόμοιο όνομα στην περιοχή, το Αβαείο του Άγιου Δομίνικο ντε Σίλος, το οποίο ονομαζόταν San Sebastian de Silos κατά τον 10ο αιώνα, αλλά αυτή η δομή έχει ένα μοναστήρι και μια κεντρική αυλή. Δεν μοιάζει σε τίποτα με το γοτθικό αβαείο της ταινίας, το οποίο χτίστηκε πάνω από έναν ναό που είχε κατασκευαστεί από λάτρεις του Ασμόδαιου, ενός αγγέλου που έπεσε στη Γη αφού εκδιώχθηκε από το Βασίλειο των Ουρανών. Στην πραγματικότητα, το αβαείο της ταινίας είναι το κάστρο Dromore στην Ιρλανδία.
Ενώ η γοτθική δομή παρέχει το τέλειο σκηνικό για μια ταινία τρόμου, στην πραγματικότητα, το Αβαείο του Σαν Σεμπαστιάν δεν υπήρξε ποτέ. Υπάρχει ένα αβαείο με παρόμοιο όνομα στην περιοχή, το Αβαείο του Άγιου Δομίνικο ντε Σίλος, το οποίο ονομαζόταν San Sebastian de Silos κατά τον 10ο αιώνα, αλλά αυτή η δομή έχει ένα μοναστήρι και μια κεντρική αυλή. Δεν μοιάζει σε τίποτα με το γοτθικό αβαείο της ταινίας, το οποίο χτίστηκε πάνω από έναν ναό που είχε κατασκευαστεί από λάτρεις του Ασμόδαιου, ενός αγγέλου που έπεσε στη Γη αφού εκδιώχθηκε από το Βασίλειο των Ουρανών. Στην πραγματικότητα, το αβαείο της ταινίας είναι το κάστρο Dromore στην Ιρλανδία.
Ο Χένρι βασίζεται σε πραγματικό αγόρι που ήταν δαιμονισμένο;
Όχι. Η αληθινή ιστορία της ταινίας αποκαλύπτει ότι ο 10χρονος Henry (Peter DeSouza-Feighoney) και η κατοχή του είναι φανταστικά και δε συνδέονται άμεσα με καμία από τις πραγματικές περιπτώσεις στις σημειώσεις και τα απομνημονεύματα του πάτερ Amorth. Ο Χένρι, η έφηβη αδελφή του Έιμι και η πρόσφατα χήρα μητέρα τους Τζούλια είναι όλοι φανταστικοί χαρακτήρες. Στην ταινία, μετακομίζουν στο Αβαείο του Σαν Σεμπαστιάν στην Καστίλλη της Ισπανίας, το οποίο απέκτησαν μέσω κληρονομιάς. Με την ελπίδα να το πουλήσουν, αρχίζουν να το ανακαινίζουν και, άθελά τους, απελευθερώνουν τον Ασμοδαίο, που κυριεύει τον Χένρι. Ο στόχος του δαίμονα είναι να δελεάσει τον αρχιεξορκιστή του Βατικανού, τον πάτερ Άμορθ, ώστε να μπορέσει να τον κυριεύσει και να διεισδύσει ξανά στην Εκκλησία.
Όχι. Η αληθινή ιστορία της ταινίας αποκαλύπτει ότι ο 10χρονος Henry (Peter DeSouza-Feighoney) και η κατοχή του είναι φανταστικά και δε συνδέονται άμεσα με καμία από τις πραγματικές περιπτώσεις στις σημειώσεις και τα απομνημονεύματα του πάτερ Amorth. Ο Χένρι, η έφηβη αδελφή του Έιμι και η πρόσφατα χήρα μητέρα τους Τζούλια είναι όλοι φανταστικοί χαρακτήρες. Στην ταινία, μετακομίζουν στο Αβαείο του Σαν Σεμπαστιάν στην Καστίλλη της Ισπανίας, το οποίο απέκτησαν μέσω κληρονομιάς. Με την ελπίδα να το πουλήσουν, αρχίζουν να το ανακαινίζουν και, άθελά τους, απελευθερώνουν τον Ασμοδαίο, που κυριεύει τον Χένρι. Ο στόχος του δαίμονα είναι να δελεάσει τον αρχιεξορκιστή του Βατικανού, τον πάτερ Άμορθ, ώστε να μπορέσει να τον κυριεύσει και να διεισδύσει ξανά στην Εκκλησία.
Επέτρεψε ποτέ ο πραγματικός πάτερ Amorth να τον καταλάβει κάποιος δαίμονας;
Όχι. Ο πάτερ, για να απελευθερώσει τον νεαρό Χένρι από τον δαίμονα που τον έχει κυριεύσει, επιτρέπει στον δαίμονα να μπει στο σώμα του. Στην πραγματικότητα, αυτή η σκηνή δεν έχει καμία βάση. Ο πραγματικός πάτερ Amorth δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι άφησε κάποιον δαίμονα να μπει στο σώμα του για να βάλει τέλος στην κατοχή κάποιου άλλου.
Όχι. Ο πάτερ, για να απελευθερώσει τον νεαρό Χένρι από τον δαίμονα που τον έχει κυριεύσει, επιτρέπει στον δαίμονα να μπει στο σώμα του. Στην πραγματικότητα, αυτή η σκηνή δεν έχει καμία βάση. Ο πραγματικός πάτερ Amorth δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι άφησε κάποιον δαίμονα να μπει στο σώμα του για να βάλει τέλος στην κατοχή κάποιου άλλου.
Ήταν ο πάτερ Amorth μέλος κάποια ομάδας εξορκιστών;
Όχι. Η ταινία τελειώνει με τον Καρδινάλιο Lumumba να λέει στον πάτερ Amorth και στον πάτερ Esquibel ότι η αποστολή τους θα είναι να χρησιμοποιήσουν τον χάρτη που ανακάλυψαν στο αβαείο για να βρουν τις υπόλοιπες 199 ανίερες τοποθεσίες όπου θα πολεμήσουν τον διάβολο, κάτι που είναι εντελώς φανταστικό (ίσως προάγγελος κάποιου sequel). Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια εξορκισμών, ο πάτερ Amorth είχε ιερείς να τον βοηθούν αλλά δεν ήταν ποτέ μέλος ενός ντουέτου ή μιας ομάδας εξορκιστών.
Όχι. Η ταινία τελειώνει με τον Καρδινάλιο Lumumba να λέει στον πάτερ Amorth και στον πάτερ Esquibel ότι η αποστολή τους θα είναι να χρησιμοποιήσουν τον χάρτη που ανακάλυψαν στο αβαείο για να βρουν τις υπόλοιπες 199 ανίερες τοποθεσίες όπου θα πολεμήσουν τον διάβολο, κάτι που είναι εντελώς φανταστικό (ίσως προάγγελος κάποιου sequel). Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια εξορκισμών, ο πάτερ Amorth είχε ιερείς να τον βοηθούν αλλά δεν ήταν ποτέ μέλος ενός ντουέτου ή μιας ομάδας εξορκιστών.
Συνάντησε ο πάτερ δαιμονικές εκδηλώσεις παρόμοιες με αυτές της ταινίας;
Όχι. Από τότε που η Λίντα Μπλερ γύρισε το κεφάλι της 360 μοίρες και περπάτησε σαν αράχνη στον Εξορκιστή, οι περισσότερες ταινίες για κατοχή από δαίμονες προσπάθησαν να ανεβάσουν τον τρόμο, ακόμα κι αν σημαίνει στροφή ακόμη περισσότερο στο φανταστικό και παράλογο. Στον Εξορκιστή του Πάπα, που δεν αποτελεί εξαίρεση, ο πάτερ Amorth διεξάγει πόλεμο ενάντια σε πραγματικούς δαίμονες, κάτι που δεν ήταν μέρος των εμπειριών του πραγματικού εξορκιστή.
Στην ταινία, ο δαιμονισμένος Χένρι κάνει ανθρώπους να αιωρούνται στο δωμάτιο, κάνει εμετό ένα μικρό πουλί και το πρόσωπό του παραμορφώνεται όλο και περισσότερο. Ενώ ο πραγματικός ιερέας ισχυρίστηκε ότι είδε πράγματα "που έχουν μπερδέψει όλη την επιστήμη και όλη την ιατρική", συμπεριλαμβανομένου του ισχυρισμού ότι είδε κάποιον να αιωρείται, οι πραγματικές περιπτώσεις ήταν πολύ πιο ήρεμες και πιο ανοιχτές σε ερμηνείες.
Όχι. Από τότε που η Λίντα Μπλερ γύρισε το κεφάλι της 360 μοίρες και περπάτησε σαν αράχνη στον Εξορκιστή, οι περισσότερες ταινίες για κατοχή από δαίμονες προσπάθησαν να ανεβάσουν τον τρόμο, ακόμα κι αν σημαίνει στροφή ακόμη περισσότερο στο φανταστικό και παράλογο. Στον Εξορκιστή του Πάπα, που δεν αποτελεί εξαίρεση, ο πάτερ Amorth διεξάγει πόλεμο ενάντια σε πραγματικούς δαίμονες, κάτι που δεν ήταν μέρος των εμπειριών του πραγματικού εξορκιστή.
Στην ταινία, ο δαιμονισμένος Χένρι κάνει ανθρώπους να αιωρούνται στο δωμάτιο, κάνει εμετό ένα μικρό πουλί και το πρόσωπό του παραμορφώνεται όλο και περισσότερο. Ενώ ο πραγματικός ιερέας ισχυρίστηκε ότι είδε πράγματα "που έχουν μπερδέψει όλη την επιστήμη και όλη την ιατρική", συμπεριλαμβανομένου του ισχυρισμού ότι είδε κάποιον να αιωρείται, οι πραγματικές περιπτώσεις ήταν πολύ πιο ήρεμες και πιο ανοιχτές σε ερμηνείες.
Ο πάτερ Amorth και ο Χάρι Πότερ
Αν και η ταινία δεν αγγίζει το θέμα, υπάρχουν σχόλια του ιερέα ο οποίος είχε δηλώσει ότι πίστευε ότι ο Χάρι Πότερ είναι σατανικός. "Στον Χάρι Πότερ, ο διάβολος ενεργεί με πανούργο και κρυφό τρόπο, υπό το πρόσχημα εξαιρετικών δυνάμεων, μαγικών ξόρκων και κατάρας". Πίστευε ότι η σειρά ενθαρρύνει τα παιδιά να αγκαλιάσουν τη μαύρη μαγεία και τη μαγεία. Ωστόσο, είπε επίσης ότι "δεν είναι κακό αν τα παιδιά μπορούν να δουν την ταινία με τους γονείς τους".
Επίσης, είχε ταχθεί κατά της γιόγκα, προειδοποιώντας ότι θα μπορούσε να "εκφυλιστεί σε λατρεία του σώματος".
Επίσης, είχε ταχθεί κατά της γιόγκα, προειδοποιώντας ότι θα μπορούσε να "εκφυλιστεί σε λατρεία του σώματος".
Ήξερε ο πάτερ Amorth ότι επρόκειτο να γυριστεί μια ταινία για αυτόν;
Ναι. Ο πάτερ Amorth είχε πουλήσει τα δικαιώματα για την ταινία το 2015, ένα έτος πριν από τον θάνατό του. Ένιωθε ότι οι παραγωγοί είχαν δεσμευτεί να αντιμετωπίζουν το έργο του με σεβασμό και θα απεικόνιζαν με ειλικρίνεια την αφοσίωσή του στην Καθολική Εκκλησία. Το σενάριο υποβλήθηκε σε αρκετές αναθεωρήσεις και είναι απίθανο ο πραγματικός πάτερ να ήξερε ότι η ταινία θα τον απεικόνιζε ψευδώς να επιτρέψει να μπει μέσα του κάποιος δαίμονας. Είναι πιθανό ότι πίστευε ότι η ταινία θα παρέμενε πιο πιστή στις πραγματικές περιπτώσεις, αντί να στραφεί στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι δύσκολο να πει κανείς πώς θα ήταν η ταινία αν ζούσε ακόμη ο πάτερ Amorth, αλλά, πιθανότατα, θα προτιμούσε κάτι πιο προσγειωμένο στην πραγματικότητα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κρόου δεν έμαθε για τον πάτερ πριν αναλάβει τον ρόλο. Στην πραγματικότητα, ο ηθοποιός τόνισε ότι ήταν η ζωή του πραγματικού ιερέα που του τράβηξε την προσοχή, περισσότερο από την φανταστική ιστορία στο αρχικό σενάριο που έλαβε.
Ναι. Ο πάτερ Amorth είχε πουλήσει τα δικαιώματα για την ταινία το 2015, ένα έτος πριν από τον θάνατό του. Ένιωθε ότι οι παραγωγοί είχαν δεσμευτεί να αντιμετωπίζουν το έργο του με σεβασμό και θα απεικόνιζαν με ειλικρίνεια την αφοσίωσή του στην Καθολική Εκκλησία. Το σενάριο υποβλήθηκε σε αρκετές αναθεωρήσεις και είναι απίθανο ο πραγματικός πάτερ να ήξερε ότι η ταινία θα τον απεικόνιζε ψευδώς να επιτρέψει να μπει μέσα του κάποιος δαίμονας. Είναι πιθανό ότι πίστευε ότι η ταινία θα παρέμενε πιο πιστή στις πραγματικές περιπτώσεις, αντί να στραφεί στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι δύσκολο να πει κανείς πώς θα ήταν η ταινία αν ζούσε ακόμη ο πάτερ Amorth, αλλά, πιθανότατα, θα προτιμούσε κάτι πιο προσγειωμένο στην πραγματικότητα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κρόου δεν έμαθε για τον πάτερ πριν αναλάβει τον ρόλο. Στην πραγματικότητα, ο ηθοποιός τόνισε ότι ήταν η ζωή του πραγματικού ιερέα που του τράβηξε την προσοχή, περισσότερο από την φανταστική ιστορία στο αρχικό σενάριο που έλαβε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου