«Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι, δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η πόλη, φωνές με φίλους μουσική όλη μέρα, μέχρι αργά το βράδυ κι ας ήταν Δευτέρα», τραγουδούσαν οι Mikro στο hit τους με τίτλο Αυτή η Πόλη. Μπορεί το δημοφιλές συγκρότημα να έχει ως έδρα τη Θεσσαλονίκη, όμως οι παραπάνω στίχοι ταίριαζαν «κουτί» και στην Αθήνα της εποχής.
Το κομμάτι εξέφραζε την πεποίθηση ότι τα πράγματα είχαν ηρεμήσει στη διασκέδαση ήδη από το 2007, όταν κυκλοφόρησε, οπότε είναι σχετικά εύκολο να καταλάβει κανείς ότι ύστερα από μια ατελείωτη οικονομική κρίση , οποία ουσιαστικά ξεκίνησε την επόμενη χρονιά και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μια παγκόσμια πανδημία και τη μετατροπή της χώρας σε ένα μεγάλο Airbnb, τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα.
Η αλήθεια είναι πως ο Αθηναίος αντιστέκεται. Νυχτερινά κέντρα, club και bar συνεχίζουν προφανώς να λειτουργούν στην πόλη. Ωστόσο, το ερώτημα είναι το εξής: Ξενυχτάει ακόμα η Αθήνα ή έχει επαναπαυθεί στις «δάφνες» του παρελθόντος;
«Ειδικοί» της νύχτας τοποθετούνται επί του θέματος.
Σίγουρα το clubbing έχει πέσει, όμως την ίδια στιγμή πραγματοποιούνται πολλά event που έχουν σχέση με αυτό και party που πάνε μέχρι αργά. Ταυτόχρονα, έχει βγει αρκετά στο προσκήνιο και η κουλτούρα του early drinking. Για παράδειγμα, εργάζομαι ως resident Dj σε ένα γνωστό bar της πόλης, όπου παίζω από τις 10 μέχρι τις 3 τη νύχτα, κάθε Τρίτη. Υπάρχει πολύς κόσμος που θα βγει νωρίς για να πιει τα ποτά του και θα φύγει επίσης νωρίς. Στα 00’s και στα 10’s ο κόσμος έβγαινε πολύ πιο αργά, ακόμα και τις καθημερινές.
Για να καταλήξω, αυτό που βλέπω, τουλάχιστον στα bar με τα οποία συνεργάζομαι και είναι πιο κοντά στην ανεξάρτητη σκηνή και το rock, είναι ότι ο κόσμος βγαίνει πλέον νωρίς τις καθημερινές και ξενυχτάει παραπάνω το Σαββατοκύριακο. Τώρα σε σκηνές όπως είναι η techno, που απευθύνεται και σε μικρότερες ηλικίες, βλέπω ότι τα party τους πάνε μια χαρά.
- Μάνος, Dj
Το μαγαζί που δουλεύω βρίσκεται στα νότια προάστια. Είναι αυτό που θα χαρακτήριζες mainstream. Λειτουργεί όλη μέρα. Από το πρωί μέχρι νωρίς το βραδάκι σερβίρει καφέ/φαγητό και αργότερα ποτό. Παρασκευή και Σάββατο μετατρέπεται σε club, με Dj και κόσμο που χορεύει. Έχω προλάβει τις εποχές που όλες οι καφετέριες της Γλυφάδας κάθε βράδυ μετατρέπονταν σε mini club.
Παράλληλα τα μεγάλα club άνοιγαν Τετάρτη με Σάββατο, όπως και τα «ελληνάδικα». Πλέον, το ξενύχτι είναι διήμερο. Να σου πω την αλήθεια, βλέπω επίσης ότι ο κόσμος δεν περνάει καλά. Πολλές φασαρίες, κακή διάθεση και πολύ κινητό. Τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά.
- Γιώργος, σέρβις
Φέτος, εργάζομαι σε ένα γνωστό νυχτερινό κέντρο ως παρκαδόρος. Δουλεύουμε μόνο Πέμπτη και Σάββατο (άλλα μαγαζιά ανοίγουν αντίστοιχα Παρασκευή και Κυριακή). Τα ονόματα που τραγουδάνε στο μαγαζί είναι αρκετά γνωστά και έτσι έχουμε συνεχώς κόσμο, ο οποίος κάθεται μέχρι τις 5 το πρωί. Κάποιες φορές μπορεί να πάει και μέχρι τις 6, αναλόγως τον καλλιτέχνη και το κοινό του. Ο πελάτης που θα βγει σε αυτά τα μαγαζιά έχει το ξενύχτι στο DNA του, οπότε θα έρθει και θα φύγει αργά.
- Γιάννης, παρκαδόρος σε νυχτερινό κέντρο
Είμαστε ανοιχτά κάθε μέρα ως τις δύο με τρεις το βράδυ και Παρασκευή-Σάββατο θα πάμε ως τις πέντε. Ως επιχειρηματίες επιβιώνουμε από τα έσοδα της Παρασκευής και του Σαββάτου. Οι υπόλοιπες μέρες για τα περισσότερα «καθαρόαιμα» bar είναι -στην καλύτερη- συντήρηση, αν όχι χασούρα. Μέχρι τα μέσα των 00’s ο Αθηναίος θα έβγαινε μεσοβδόμαδα, θα χόρευε στα bar, θα πήγαινε κατευθείαν στη δουλειά το πρωί.
Αυτό το σκηνικό άλλαξε με την κρίση και ο κορονοϊός αποτελείωσε την όλη φάση. Η κατάσταση είναι καλύτερη για τα πιο κεντρικά bar που βρίσκονται μέσα στην «πιάτσα». Ειδικά το καλοκαίρι, πολλά έχουν έσοδα από τους τουρίστες. Βοηθάει πολύ αυτό. Η απάντηση πάντως είναι πως η Αθήνα πλέον ξενυχτάει με το ένα μάτι κλειστό.
- Ευαγγελία, ιδιοκτήτρια bar
H Αθήνα ξενυχτάει. Εγώ δεν ξενυχτάω πλέον τόσο πολύ. Η πιο παλιά «φουρνιά» των ανθρώπων που έχουμε δουλέψει στην εστίαση νιώθουμε ότι έχουν πέσει οι αντοχές μας, ώστε να συμμετέχουμε σε event που έχουν να κάνουν με το clubbing.
- Νίκος, θαμώνας σε club
Η Αθήνα σε καμία περίπτωση δεν ξενυχτάει όπως παλιά. Ειδικά στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Στα 90’s και στα early 00’s, το clubbing ήταν «ιεροτελεστία». Πήγαινες να χορέψεις, να ερωτευτείς, να εκφραστείς. Το «ξενυχτάω» δεν σημαίνει, για μένα τουλάχιστον, το να βγεις έξω και να γυρίσεις σπίτι στις 8 το πρωί. Αυτό μπορείς να το κάνεις και με το να κάθεσαι σε ένα παγκάκι. Σήμερα έχει μειωθεί το συναίσθημα και τα πάντα έχουν «αποστειρωθεί». Όπως είναι φυσικό, σε έναν κόσμο που ζει σε μια σχεδόν εικονική πραγματικότητα, μέσα στα social media δηλαδή, η νύχτα δεν θα έμενε ανεπηρέαστη.
- Νίκη, πρώην clubber / εργαζόμενη σε bar συναυλιών
Τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά στη νύχτα. Βλέπεις ότι τα club ανοίγουν δύο μέρες την εβδομάδα, όπως τα νυχτερινά κέντρα και πολλές σκηνές. Αυτός που έρχεται για να χαλάσει πολλά λεφτά στο μαγαζί υπάρχει ακόμα. «Ζημιές» κάνουν και σήμερα, όμως έχει μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν το κέφι για κάτι τέτοιο. Την εποχή που τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και γεμάτα σχεδόν καθημερινά, τα λεφτά που έβγαιναν ήταν εξωπραγματικά.
Με την κρίση χάθηκαν πολλοί πελάτες που έκαναν μεγάλους λογαριασμούς, αφού καταστράφηκαν οικονομικά και βλέπεις ότι ο λιγότερο δυνατός πελάτης θα είναι πιο «μαζεμένος». Τα μεροκάματα επίσης έχουν πέσει δραματικά, ακόμη και για τους γνωστούς καλλιτέχνες. Αυτό που αισθάνομαι είναι πως η Αθήνα και σε ένα δεύτερο πλαίσιο όλη η Ελλάδα, θέλουν να ξενυχτήσουν όπως παλιά, αλλά δεν μπορούν.
- Μάριος, μουσικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου