Στις 23 Μαρτίου 1988 περίπου στις 2 μ.μ., ο αδερφός της Deborah, Gordon, την άφησε στο σταθμό του Όρπινγκτον για να μπει στο τρένο των 2.16. Η Deborah επέστρεφε στη δουλειά της ως επικεφαλής ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχείο στο Εδιμβούργο μέσω της Βικτώρια του Λονδίνου. Ήταν στο Λονδίνο για το Σαββατοκύριακο για να επισκεφτεί την οικογένειά της και να παρακολουθήσει ένα μάθημα διαχείρισης ξενοδοχείου.
Η Deborah μπήκε στο σταθμό και αγόρασε ένα εισιτήριο στις 14.04 από το εκδοτήριο εισιτηρίων. Στη συνέχεια περίμενε το τρένο, το οποίο έφτασε στις 14.18. Επιβιβάστηκε στο τρένο και πήγε να καθίσει στο κλειστό βαγόνι καπνιστών. Ενώ ήταν στο τρένο, η Deborah κάπνισε τουλάχιστον 2 τσιγάρα και έφαγε μέρος ενός σάντουιτς που είχε πάρει μαζί της για το ταξίδι.
Στις 2.49 μ.μ., το τρένο έφτασε στη Βικτώρια του Λονδίνου, το προσωπικό του British Rail επιβιβάστηκε στο τρένο για να ελέγξει για αποσκευές και υπάρχοντα. Όταν κοίταξαν μέσα στην άμαξα καπνιστών, βρήκαν τη Victoria στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Ήταν γύρω στις 2.50 μ.μ.
Οι αστυνομικοί ήταν σίγουροι ότι κάποιος πρέπει να είδε ή να άκουσε κάτι
Η αστυνομία διαπίστωσε ότι είχε μαχαιρωθεί 11 φορές στο στήθος και την καρδιά. Δεν υπήρχε προφανές κίνητρο για την επίθεση, η Deborah δεν είχε εχθρούς και είχε ακόμα όλα τα υπάρχοντά της όταν βρέθηκε το σώμα της, οπότε η ληστεία αποκλείστηκε. Η αστυνομία πίστεψε ότι επρόκειτο για τυχαία επίθεση και ο δολοφόνος πήγε στο τρένο με σκοπό να διαπράξει βιασμό ή φόνο.
Το ταξίδι με το τρένο διήρκεσε μόλις 31 λεπτά και η Deborah σκοτώθηκε το μεσημέρι σε ένα πολυσύχναστο τρένο. Οι αστυνομικοί ήταν σίγουροι ότι κάποιος πρέπει να είδε ή να άκουσε κάτι. Έκαναν έκκληση σε όποιον βρισκόταν σε αυτό το τρένο να έρθει μπροστά, ακόμα κι αν δεν είδε τίποτα.
Στη δεκαετία του 1980, τα τρένα ήταν διαφορετικά από αυτό που είναι σήμερα. Οι άμαξες δεν ήταν ανοιχτές, συχνά ήταν μικρές και κλειστές και ήταν γνωστό ότι δεν ήταν ασφαλείς, ειδικά τη νύχτα. Αν θέλατε να αλλάξετε βαγόνι, θα έπρεπε να βγείτε από το τρένο σε έναν σταθμό και να μπείτε σε άλλο βαγόνι από έξω, δεν ήταν διάδρομοι που συνδέουν τα βαγόνια από μέσα όπως υπάρχουν σήμερα.
Η μητέρα της Deborah είπε ότι είχε συνείδηση της ασφάλειας και θα κουβαλούσε μια σφυρίχτρα βιασμού μαζί της. Ήξερε τους κινδύνους να μπαίνει σε κλειστά διαμερίσματα όταν είναι μόνη στο τρένο. Ωστόσο, για κάποιον λόγο, σε αυτό το τρένο, ένιωθε αρκετά ασφαλής για να καθίσει στο κλειστό βαγόνι που καπνίζουν. Η αστυνομία πιστεύει ότι ίσως ήταν επειδή υπήρχαν άλλες γυναίκες που κάθονταν στο βαγόνι όταν η Deborah ανέβηκε στο τρένο, αλλά πρέπει να κατέβηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αφήνοντας τη Deborah μόνη στο κλειστό διαμέρισμα. Ωστόσο, κανένας μάρτυρας δεν εμφανίστηκε ποτέ για να πει ότι κάθισαν στο ίδιο διαμέρισμα καπνίσματος με τη Deborah.
Ένας μάρτυρας ήρθε μπροστά και είπε ότι είδαν έναν άνδρα να αλλάζει γρήγορα άμαξες στο σταθμό Penge East Station, 5 στάσεις από τη Βικτώρια. Ο άνδρας περιγράφεται ως ηλικίας περίπου 30 ετών, ήταν κοντόχοντρος με βρώμικα ξανθά μαλλιά και ήταν ατημέλητος. Φορούσε ένα ανοιχτό καφέ σακάκι. Ο άνθρωπος δεν έχει βγει ποτέ μπροστά.
Αφού το τρένο έφυγε από τον σταθμό του Μπρίξτον (η τελευταία στάση πριν από τη Βικτώρια), μια γυναίκα μάρτυρας που καθόταν στο διαμέρισμα δίπλα στο σημείο που καθόταν η Deborah άκουσε μια γυναίκα να ουρλιάζει και κράτησε περίπου 2 λεπτά. Αυτή η μάρτυρας είπε στην αστυνομία ότι ήθελε να τραβήξει το καλώδιο επικοινωνίας, αλλά ήταν πολύ σοκαρισμένη για να κινηθεί. Ο ίδιος μάρτυρας είδε έναν κοκκινομάλλη να απομακρύνεται από το διαμέρισμα όπου καθόταν η Deborahα. Είπε ότι τον ακολούθησε από το τρένο και στον σταθμό, αλλά τον έχασε από τα μάτια της στην εξέδρα. Η κοπέλα περιέγραψε τον άνδρα ως περίπου 40-50, καλοφτιαγμένο, μυώδη, με κόκκινα μαλλιά, μουστάκι, φορούσε γκρι παντελόνι και κούτσαινε. Σχεδιάστηκε μια σύνθεση του άνδρα, αλλά κανείς δεν βρέθηκε που να ταιριάζει.
Αυτή η γυναίκα μάρτυρας επικρίθηκε έντονα επειδή δεν τράβηξε το καλώδιο έκτακτης ανάγκης, με τον ιατροδικαστή να λέει ότι θα μπορούσε να είχε σώσει τη ζωή της Deborah αν είχε σημάνει συναγερμό.
Αυτή η γυναίκα μάρτυρας επικρίθηκε έντονα επειδή δεν τράβηξε το καλώδιο έκτακτης ανάγκης, με τον ιατροδικαστή να λέει ότι θα μπορούσε να είχε σώσει τη ζωή της Deborah αν είχε σημάνει συναγερμό. Αυτή η μάρτυρας ήρθε στην αστυνομία μόνο όταν άκουσε ότι κάποιος είχε δολοφονηθεί στο τρένο της, δεν ειδοποίησε κανέναν όταν κατέβηκε από το τρένο.
Ένας άνδρας με κομμένο πρόσωπο εθεάθη να απομακρύνεται από την Πλατφόρμα 2 μέσα στο Λονδίνο Βικτώρια περίπου 10 λεπτά μετά την άφιξη του τρένου. Ο άνδρας περιέγραψε ότι ήταν στα 20 του, ήταν περίπου 1,65, είχε γρατσουνιές στο αριστερό του μάγουλο και είχε μακριά ξανθά μαλλιά.
Στις τουαλέτες ανδρών στο σταθμό, ένας άλλος μάρτυρας είδε έναν άνδρα να καθαρίζει ένα κόψιμο στο κεφάλι του. Εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα, υπήρχε ένας διεθνής αγώνας ποδοσφαίρου στο Γουέμπλεϊ μεταξύ Αγγλίας και Ολλανδίας, και είχαν σημειωθεί συμπλοκές στην περιοχή, είναι πιθανό ότι μερικοί από αυτούς τους τραυματίες είχαν μόλις μπλεχτεί στους ποδοσφαιρικούς καβγάδες.
Το όπλο της δολοφονίας δε βρέθηκε ποτέ, αλλά η αστυνομία είπε ότι ήταν καλής ποιότητας κουζινομάχαιρο. Σύμφωνα με το My London News, η Deborah είχε αμυντικά τραύματα στα χέρια της, που σημαίνει ότι πολέμησε εναντίον του δολοφόνου της. Όταν οι ιατροδικαστές έψαξαν τη σκηνή, βρήκαν δύο τύπους αίματος, δηλαδή μέρος του αίματος που βρέθηκε ήταν και του δολοφόνου.
Κανένας μάρτυρας δεν ήρθε να πει ότι είδε τη Deborah ζωντανή αφού ο αδελφός της την άφησε. Η αστυνομία μπερδεύτηκε με αυτό, καθώς η Deborah ήταν νεαρή, ελκυστική και φορούσε ένα έντονο μπλε τζάμπερ, φούστα και μαύρο δερμάτινο μπουφάν. Μόλις 32 λεπτά πέρασαν από τη στιγμή που η Deborah μπήκε στο τρένο μέχρι να βρεθεί το σώμα της. Η θεωρία είναι ότι ο δολοφόνος πιθανότατα μπήκε στο τρένο σε μια από τις τελευταίες στάσεις του ταξιδιού.
Η υπόθεση άνοιξε ξανά το 2002, λόγω των καινοτομιών στην τεχνολογία DNA με την αστυνομία να κατέχει πλέον ένα πλήρες προφίλ DNA του δολοφόνου. Ωστόσο, δεν βρέθηκε αντιστοιχία στη βάση δεδομένων DNA. Το 2013, η αστυνομία έκανε ξανά έκκληση στο δημόσιο προσφέροντας ανταμοιβή 20.000 λιρών, και πάλι χωρίς καταδίκες.
Από το 2022, η υπόθεση δολοφονίας της Deborah θεωρείται ανεξιχνίαστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου