Σαν σήμερα λοιπόν, στις 31 Αυγούστου του 1867, ο Μπωντλαιρ έφυγε από την ζωή, αλλά έμεινε για πάντα στη συνείδηση του κόσμου και στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα παρακάτω αποφθέγματα του για την ζωή και τον εpωτα, επιβεβαιώνουν το ταλ’έντο και την κληρονόμιά του.
Αγάπη: η ανάγκη να φύγεις από τον εαυτό σου.
Τι σημασία έχει η αιώνια καταδίκη για κάποιον που έχει βρει μέσα σε μια μοναδική στιγμή το άπειρο της ηδονής;
Ας είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στον κοινό άνθρωπο, στην κοινή λογική, στο συναίσθημα, στην έμπνευση και στο προφανές.
Έχω περισσότερες αναμνήσεις από όσες αν ήμουν χιλίων ετών.
Ο μοναδικός λυρισμός που έχει ο κοινός άνθρωπος είναι η σeξουαλικότητα.
Αν η λέξη δεν υπάρχει, επινόησέ την, αλλά πρώτα βεβαιώσου ότι δεν υπάρχει.
Αυτό που είναι ενοχλητικό με τον έρωτα είναι ότι πρόκειται για ένα έγκλημα που δεν μπορείς να το διαπράξεις χωρίς συνένοχο.
Ό,τι είναι δημιούργημα του πνεύματος είναι πιο ζωντανό από την ύλη.
Είναι ώρα να μεθύσετε! Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου, μεθύστε χωρίς διακοπή. Με κρασί, με ποίηση, με αρετή, με ό,τι θέλετε!
Δεν μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς, στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία.
Να είσαι ό,τι θέλεις, αλλά με όλη σου την ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου