Οι τίτλοι τέλους του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντάξιοι ενός κόμματος - χυλου και του Τσιπρα που το έχτισε στα μέτρα του για να το παρατήσει σύξυλο όταν πια δεν το χρειαζόταν. Είναι ο θρίαμβος της μεθοδικής και μεθοδευμενης δημοσιότητας έναντι της πολιτικής. Του ελπιδοφόρου αγνώστου μπροστά σε "μια από τα ίδια". Του γυαλιστερού έναντι του γκρίζου.
Ουδεις χρειαζόταν να "ξεβλαχεψει" το κομματικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ. (Για ποια ιδεολογία, ποια πολιτική, ποιο πρόγραμμα θα μιλάμε τώρα...) Καβάλα στο glammour, καμιά 70ρια χιλιάδες άνθρωποι φαντασιωθηκαν επιστροφή στην εξουσία. Μόνο που την Κυριακή το βράδυ, αντε τη Δευτέρα το πρωί, η εποχη της εικόνας έλαβε (λαμβάνει) τέλος. Γιατί με δύο ατάκες (η τριτη στη σειρά αναμένεται μετά τα εντατικά των ελληνικών) έναν σκύλο αγκαλιά, λίγο από γυμναστήριο, και μοδατη διαφορετικότητα, δεν αντιμετωπιζονται ακριβειες, θεομηνιες, γεωπολιτικα παίγνια και "κρατίδια". Μη συζητήσουμε για τα εσωκομματικα...
Το 'χει χούι αυτή η πραγματικότητα να εκδικείται. Όπως και η εικόνα, άλλωστε. Ιδίως όταν κιτρινίζει, κι ο κυρ Παντελής γκρινιάζει στη γυναίκα του: "Θα τη βγάλεις απ' τον τοίχο καμια φορά; Μαύρη την έκαναν οι βρωμομυγες..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου