Τεχνητή Κρίση Τροφίμων

Μια τεχνητή κρίση τροφίμων και φτώχειας θα ισχυροποιήσει την συνεχιζόμενη κυριαρχία των ΗΠΑ.

Τον Μάρτιο του 2022, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες προειδοποίησε για «τυφώνα και κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων» στον απόηχο της πολεμικής κρίσης στην Ουκρανία. Ο Γκουτέρες είπε ότι οι τιμές των τροφίμων, των καυσίμων και των λιπασμάτων εκτοξεύονται στα ύψη με τις αλυσίδες εφοδιασμού να διακόπτονται και πρόσθεσε ότι αυτό πλήττει περισσότερο τους φτωχούς και φυτεύει τους σπόρους για πολιτική αστάθεια και αναταραχή σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με την Διεθνή Ομάδα Εμπειρογνωμόνων για τα Αειφόρα Συστήματα Τροφίμων, επί του παρόντος υπάρχει επαρκής ποσότητα τροφίμων και δεν υπάρχει κίνδυνος παγκόσμιας έλλειψης εφοδιασμού τροφίμων. Βλέπουμε άφθονα τρόφιμα αλλά οι τιμές, σκόπιμα κι ανεξέλεγκτα, εκτοξεύονται στα ύψη. Το θέμα δεν είναι η έλλειψη τροφίμων, αλλά η κερδοσκοπία για τα βασικά τρόφιμα και η χειραγώγηση ενός εγγενούς ελαττωματικού παγκόσμιου συστήματος τροφίμων που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εταιρικών εμπόρων αγροτικών προϊόντων και των προμηθευτών εισαγωγών σε βάρος των αναγκών των ανθρώπων και της γνήσιας επισιτιστικής ασφάλειας.

Ο πολιτικά κατευθυνόμενος πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια γεωπολιτική εμπορική και ενεργειακή σύγκρουση/εκμετάλλευση. Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για την εμπλοκή των ΗΠΑ σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας και της Ευρώπης, επιχειρώντας να αποξενώσουν την Ευρώπη από την Ρωσία και επιβάλλοντας κυρώσεις στην Ρωσία για να βλάψουν την Ευρώπη και να την καταστήσουν περαιτέρω εξαρτημένη από τις ΗΠΑ. Σκέψου μόνο, να ήταν η Ρωσία μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι και ο φυσικός της χώρος… θα κατέρρεε η Αμερική.

Ο οικονομολόγος καθηγητής Michael Hudson δήλωσε ότι τελικά ο πόλεμος είναι εναντίον της Ευρώπης και της Γερμανίας. Ο σκοπός των κυρώσεων είναι να εμποδίσουν την Ευρώπη και άλλους συμμάχους να αυξήσουν το εμπόριο και τις επενδύσεις τους με την Ρωσία και την Κίνα. Οι κυρώσεις είναι για να κάνουν κακό στην Ευρώπη/Γερμανία/Γαλλία και δευτερευόντως στην Ρωσία.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές από την δεκαετία του 180 έχουν καταστρέψει την οικονομία των ΗΠΑ. Με την παραγωγική τους βάση σοβαρά αποδυναμωμένη, ο μόνος τρόπος για τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την ηγεμονία τους είναι να υπονομεύσουν την Κίνα και την Ρωσία και να αποδυναμώσουν την Ευρώπη.

Ο Χάντσον λέει ότι, αρχή γενομένης πριν από ένα χρόνο, ο Μπάιντεν και οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ προσπάθησαν να εμποδίσουν το Nord Stream 2 και όλο το εμπόριο (ενέργεια-τρόφιμα) με την Ρωσία, ώστε οι ΗΠΑ να μπορούν να την μονοπωλήσουν.

Παρά την δήθεν «πράσινη ατζέντα» που προωθείται επί του παρόντος, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να βασίζονται στην ενέργεια που βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα για να προβάλουν την δύναμη τους στο εξωτερικό. Ακόμη και καθώς η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία, η Αφρική κ.ά. απομακρύνονται από το δολάριο, ο έλεγχος και η τιμολόγηση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου (και του χρέους που προκύπτει) σε δολάρια παραμένει το κλειδί για τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διατηρήσουν την ηγεμονία.

Οι ΗΠΑ γνώριζαν εκ των προτέρων πώς θα επέβαλαν κυρώσεις στην Ρωσία που θα χρησίμευαν για να χωρίσουν τον κόσμο σε δύο μπλοκ και να τροφοδοτήσουν έναν νέο ψυχρό πόλεμο με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη από την μία πλευρά, με την Κίνα και την Ρωσία οι δύο κύριες χώρες από την άλλη. Οι υπεύθυνοι χάραξης της πολιτικής των ΗΠΑ γνώριζαν ότι η Ευρώπη θα καταστρεφόταν από τις υψηλότερες τιμές και τις τροφές και οι χώρες εισαγωγής τροφίμων στον Παγκόσμιο Νότο που υπέφεραν λόγω του αυξανόμενου κόστους. Ειδικά η βιομηχανία της Γερμανίας, καταστράφηκε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ σχεδιάζουν μια μεγάλη κρίση για να διατηρήσουν την παγκόσμια ηγεμονία και μια άνοδο στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων που παγιδεύουν ουσιαστικά τις χώρες στην εξάρτηση και το χρέος προς αυτές.

Το 2009, ο Andrew Gavin Marshall περιέγραψε πώς το 1973 -λίγο μετά την απομάκρυνση του κανόνα του χρυσού- ο Henry Kissinger ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της χειραγώγησης των γεωγραφικών στην Μέση Ανατολή (ο αραβο-ισραηλινός πόλεμος και η «ενεργειακή κρίση»). Αυτό χρησίμευσε στην συνέχιση της παγκόσμιας ηγεμονίας και του δολαρίου των ΗΠΑ, οι οποίες είχαν ουσιαστικά χρεοκοπήσει λόγω του πολέμου στο Βιετνάμ και είχαν απειληθεί από την οικονομική άνοδο της Γερμανίας και της Ιαπωνίας.

Ο Κίσινγκερ βοήθησε στην εξασφάλιση τεράστιων αυξήσεων της τιμής του πετρελαίου του ΟΠΕΚ και επαρκών κερδών για τις αγγλοαμερικανικές εταιρείες πετρελαίου που είχαν υπερεκμεταλλευτεί το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας. Ενίσχυσε επίσης το σύστημα του πετροδολαρίου με τους Σαουδάραβες και στην συνέχεια τοποθέτησε τα αφρικανικά έθνη, που είχε ξεκινήσει μια πορεία εκβιομηχάνισης (βασισμένη στο πετρέλαιο), σε διάδρομο εξάρτησης και χρέους λόγω της εκτίμησης των τιμών του πετρελαίου.

Πιστεύεται ευρέως ότι η πολιτική των υψηλών τιμών του πετρελαίου είχε ως στόχο να βλάψει την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Σήμερα, οι ίδιοι διεξάγουν και πάλι πόλεμο εναντίον τεράστιων τμημάτων της ανθρωπότητας, των οποίων η φτωχοποίηση έχει σκοπό να κάνει τις ΗΠΑ να παραμείνουν υπό τις ΗΠΑ και τα ελεγχόμενα από αυτούς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν εξάρτηση, χρέη και δουλοποίηση των λαών -την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.

Εκατομμύρια άνθρωποι ήδη βιώνουν φτώχεια και πείνα λόγω της πολιτικής των ΗΠΑ. Αυτοί οι άνθρωποι (αυτοί για τους οποίους υποτίθεται ότι νοιάζονταν τόσο πολύ οι ΗΠΑ και η Pfizer και ήθελαν να τους επιβάλλον μια βελόνα με τα φάρμακά τους) αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση και παράπλευρες ζημιές στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι τους.

Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί, οι ΗΠΑ δεν έχουν υπολογίσει λάθος την έκβαση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στην Ρωσία. Ο Μάικλ Χάντσον σημειώνει ότι οι τιμές της ενέργειας αυξάνονται, ωφελώντας τις αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου και το ισοζύγιο πληρωμών των ΗΠΑ ως εξαγωγέα ενέργειας. Επιπλέον, με την επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία, ο στόχος είναι να περιοριστούν οι ρωσικές εξαγωγές (σιταριού και φυσικού αερίου που παράγονται για την παραγωγή λιπασμάτων) και να αυξηθούν οι τιμές των γεωργικών προϊόντων. Αυτό θα ωφελήσει επίσης τις ΗΠΑ ως εξαγωγείς γεωργικών προϊόντων.

Αυτός είναι, ένας από τους τρόπους με τον οποίο οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στον πλανήτη.

Οι τρέχουσες πολιτικές έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν μια κρίση τροφίμων και χρέους ειδικά για τα φτωχότερα έθνη. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την κρίση για να αναγκάσουν τις χώρες να συνεχίσουν να ιδιωτικοποιούν (στις πολυεθνικές των ΗΠΑ) και να ξεπουλούν τα δημόσια περιουσιακά τους στοιχεία προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα χρέη για να πληρώσουν για τις υψηλότερες εισαγωγές πετρελαίου και τροφίμων.

Αυτή η ιμπεριαλιστική στρατηγική έρχεται στην πλάτη των δανείων «ανακούφισης για τον COVID» που εξυπηρετεί παρόμοιο σκοπό. Το 2021, μια ανασκόπηση της Oxfam για τα δάνεια του ΔΝΤ για τον COVID-19 έδειξε ότι 33 αφρικανικές χώρες ενθαρρύνθηκαν να ακολουθήσουν πολιτικές λιτότητας. Οι φτωχότερες χώρες του κόσμου πρόκειται να πληρώσουν 43 δις δολάρια για αποπληρωμή χρέους το 2022, κάτι που διαφορετικά θα μπορούσε να καλύψει το κόστος των εισαγωγών τροφίμων τους.

Η Oxfam και η Development Finance International αποκάλυψαν επίσης ότι 43 από τα 55 κράτη μέλη της Αφρικανικής Ένωσης αντιμετωπίζουν περικοπές δημοσίων δαπανών ύψους 183 δισεκατομμυρίων δολαρίων τα επόμενα πέντε χρόνια.

Το κλείσιμο της παγκόσμιας οικονομίας τον Μάρτιο του 2020 («κλείδωμα») χρησίμευε για να πυροδοτήσει μια άνευ προηγουμένης διαδικασίας παγκόσμιου χρέους. Οι προϋποθέσεις σημειώνουν ότι οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να συνθηκολογήσουν/υπακούσουν στα δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτά τα χρέη είναι σε μεγάλο βαθμό εκφρασμένα σε δολάρια, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του δολαρίου και της μόχλευσης των ΗΠΑ επί των χωρών.

Οι ΗΠΑ εμφανίζουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και πρέπει να διασφαλίσουν ότι το μεγάλο μέρος του Παγκόσμιου Νότου παραμένει στην τροχιά του αντί να καταλήξει στο ρωσικό και… Κθούλου φυλάξει- στο κινεζικό στρατόπεδο και στην πρωτοβουλία τους για οικονομική ευημερία των λαών.

Μετά τον τεχνητό (πέρα από κάθε αμφιβολία, πλέον) Covid, αυτό ακριβώς είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι κυρώσεις στην Ρωσία και η τεχνητή επισιτιστική και ενεργειακή κρίση.

Το 2014, ο Michael Hudson δήλωσε ότι οι ΗΠΑ καταφέρνουν να κυριαρχήσουν στο μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου Νότου μέσω της γεωργίας και του ελέγχου της προσφοράς τροφίμων. Η στρατηγική γεωπολιτικής δανειοδότησης της Παγκόσμιας Τράπεζας έχει μετατρέψει τις φτωχές αυτές χώρες σε περιοχές με ελλείμματα τροφίμων, πείθοντάς τις να καλλιεργήσουν “καλλιέργειες σε μετρητά” δηλ.καλλιέργειες εξαγωγής φυτειών- και να μην τρέφονται με τις δικές τους καλλιέργειες τροφίμων.

Ο τομέας του πετρελαίου και οι αγροτικές επιχειρήσεις έχουν ενωθεί ως μέρος της γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία.

Η κυρίαρχη έννοια της «διατροφικής ασφάλειας» που προωθείται από τους παίκτες του παγκόσμιου αγροτικού κλάδου όπως οι Cargill, Archer Daniel Midland, Bunge και Louis Dreyfus και υποστηρίζεται από την Παγκόσμια Τράπεζα βασίζεται στην ικανότητα των ανθρώπων και των εθνών να αγοράζουν τρόφιμα, με χρήματα που θα δανείζονται, υψηλότοκα, από το ΔΝΤ και τα διάφορα ταμεία των ΗΠΑ. Δεν έχει να κάνει με την αυτάρκεια (κάθε αυτάρκεια απαγορεύεται) οτιδήποτε έχει να κάνει με τις παγκόσμιες αγορές και τις αλυσίδες εφοδιασμού που ελέγχονται από γιγαντιαίους παράγοντες των αγροτικών προϊόντων.

Μαζί με το πετρέλαιο, ο έλεγχος της παγκόσμιας γεωργίας είναι βασικός άξονας της γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ για πολλές δεκαετίες. Η λεγόμενη “Πράσινη Επανάσταση” ξεκίνησε χάρη στα πλούσια σε πετρέλαιο συμφέροντα και τα φτωχότερα έθνη υιοθέτησαν το χημικό και εξαρτώμενο από το πετρέλαιο μοντέλο γεωργίας του αγροτικού κεφαλαίου που απαιτούσε δάνεια για εισαγωγές και σχετική ανάπτυξη υποδομών. Η Ινδία και η Αφρική καταστράφηκαν από αυτό το μοντέλο.

Συνεπαγόταν τον εγκλωβισμό των εθνών σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα τροφίμων που βασίζεται στην θανατηφόρα μονοκαλλιέργεια εξαγωγικών εμπορευμάτων για να κερδίζει συνάλλαγμα που συνδέεται με την αποπληρωμή χρέους σε δολάρια και τις οδηγίες «διαρθρωτικής προσαρμογής» της Παγκόσμιας Τράπεζας/ΔΝΤ. Αυτό που είδαμε ήταν η μετατροπή πολλών χωρών από επισιτιστική αυτάρκεια σε περιοχές με επισιτιστικό έλλειμμα, από αυτάρκεις και πλούσιες, σε φτωχές και χρεωμένες.

Και αυτό που είδαμε επίσης είναι ότι οι χώρες τοποθετούνται σε διαδρόμους παραγωγής βασικών καλλιεργειών. Η ανάγκη για ξένο νόμισμα (δολάρια ΗΠΑ) για την αγορά πετρελαίου και τροφίμων εμπεδώνει την ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγή σε μετρητά για εξαγωγές. Η Συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για την Γεωργία καθόρισε το εμπορικό καθεστώς που είναι απαραίτητο γι’ αυτό το είδος εταιρικής εξάρτησης που αναφέρεται με το αστείο όνομα… «παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια».

Αυτό εξηγείται σε μια έκθεση του Ιουλίου 2022 της Navdanya International – Sowing Hunger, Reaping Profits – A Food Crisis by Design – η οποία επισημαίνει ότι οι διεθνείς εμπορικοί νόμοι και η απελευθέρωση του εμπορίου έχουν ωφελήσει τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και συνεχίζουν να ωφελούν την εφαρμογή της Πράσινης Επανάστασης.

Η έκθεση αναφέρει ότι διαπραγματεύσεις για το λόμπι των ΗΠΑ και τις εμπορικές διαπραγματεύσεις είχαν επικεφαλής τον πρώην σύμβουλο της Cargill Investors Service και στέλεχος της Goldman Sachs – Dan Amstutz – ο οποίος το 1988 διορίστηκε επικεφαλής διαπραγματευτής για τον γύρο της GATT στην Ουρουγουάη από τον Ρόναλντ Ρίγκαν. Αυτό βοήθησε να ενσωματωθούν τα συμφέροντα των μικρών αγροτικών προϊόντων στους νέους κανόνες που διέπουν το παγκόσμιο εμπόριο εμπορευμάτων και τα επακόλουθα κύματα επέκτασης της βιομηχανικής γεωργίας.

Το AoA αφαίρεσε την προστασία των αγροτών από τις τιμές και τις διακυμάνσεις της παγκόσμιας αγοράς. Ταυτόχρονα, έγιναν εξαιρέσεις για τις ΗΠΑ και την ΕΕ ώστε να συνεχίσουν την γεωργία τους προς το όφελος των μεγάλων αγροτικών προϊόντων. Ο Navdanya σημειώνει:

«Με την κατάργηση των κρατικών δασμολογικών προστασιών και επιδοτήσεων, οι μικροκαλλιεργητές έμειναν άποροι. Το αποτέλεσμα ήταν μια διαφορά στο τι κερδίζουν οι αγρότες γι’ αυτό που παράγουν, σε σχέση με το τι πληρώνουν, με τους αγρότες να κερδίζουν περισσότερα και να πληρώνουν περισσότερα καθώς οι μεσάζοντες των αγροτικών προϊόντων λαμβάνουν την μεγαλύτερη περικοπή».

Η «επισιτιστική ασφάλεια» οδήγησε στην κατάργηση της επισιτιστικής κυριαρχίας και της επισιτιστικής αυτάρκειας των εθνών, προς όφελος της κυριαρχίας της παγκόσμιας αγοράς και της εταιρικής ισχύος.

Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πέρα ​​από την Ινδία για να το δούμε αυτό στην πράξη. Η πλέον καταργηθείσα πρόσφατη νομοθεσία για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις στην Ινδία είχε στόχο να δώσει στην χώρα την «θεραπεία σοκ» του νεοφιλελευθερισμού που έχουν βιώσει κι άλλες χώρες.

Η νομοθεσία «απελευθέρωσης» στόχευε εν μέρει στο να ωφελήσει τα συμφέροντα των αμερικανικών γεωργικών προϊόντων και να παγιδεύσει την Ινδία στην επισιτιστική ανασφάλεια, υποχρεώνοντας την χώρα να εξαλείψει τα αποθέματά της από την ρυθμιστική τροφοδοσία – τόσο ζωτική σημασία για την επισιτιστική ασφάλεια του έθνους – στην συνέχεια να υποβάλει προσφορά για τρόφιμα σε μια ασταθή παγκόσμια αγορά από έμπορους αγροτικών προϊόντων με τα συναλλαγματικά της αποθέματα.

Η ινδική κυβέρνηση εμποδίστηκε να ακολουθήσει αυτή την ολέθρια διαδρομή, μόνο, από την μαζική διαμαρτυρία των αγροτών που διήρκεσε ένα χρόνο.

Η τρέχουσα κρίση τροφοδοτείται επίσης από εικασίες. Η Navdanya επικαλείται έρευνα των Lighthouse Reports και The Wire για να δείξει πώς η κερδοσκοπία από επενδυτικές εταιρείες, τράπεζες και hedge funds για γεωργικά προϊόντα επωφελούνται από την αύξηση των τιμών των τροφίμων. Οι μελλοντικές τιμές των εμπορευμάτων δεν συνδέονται πλέον με την πραγματική προσφορά και ζήτηση στην αγορά, αλλά βασίζονται καθαρά στην κερδοσκοπία.

Οι Archer Daniels Midland, Bunge, Cargill και Louis Dreyfus και επενδυτικά κεφάλαια όπως η Black Rock και η Vanguard συνεχίζουν να κάνουν τεράστιες οικονομικές δολοφονίες, με αποτέλεσμα η τιμή του ψωμιού σχεδόν να διπλασιάζεται σε ορισμένες φτωχότερες χώρες.

Η θανατηφόρα «λύση» που προωθείται από τις παγκόσμιες αγροτικές επιχειρήσεις στην τρέχουσα επισιτιστική κρίση είναι να παροτρύνει τους αγρότες να παράγουν περισσότερα και να αναζητούν καλύτερες αποδόσεις σαν να είναι η κρίση της υποπαραγωγής. Σημαίνει περισσότερες χημικές εισροές, περισσότερες τεχνικές γενετικής μηχανικής και άλλα παρόμοια, θέτοντας περισσότερους αγρότες σε χρέη και παγιδευμένους στην εξάρτηση.

Είναι το ίδιο παλιό ψέμα της βιομηχανίας ότι ο κόσμος θα λιμοκτονήσει χωρίς τα προϊόντα του και απαιτεί περισσότερα από αυτά. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει την πείνα και τις αυξημένες τιμές των τροφίμων λόγω του συστήματος που έχουν θεσπίσει οι μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις.

Και είναι η ίδια παλιά ιστορία –η προώθηση νέων τεχνολογιών προς αναζήτηση ενός προβλήματος και στην συνέχεια η χρήση τεχνητών κρίσεων ως αιτιολόγηση για την εξάπλωσή τους, ενώ αγνοούνται, σκόπιμα, οι αληθινοί λόγοι για τέτοιες κρίσεις. Έτσι κυβερνούν τόσα χρόνια. Παλιό και δοκιμασμένο μοντέλο. Γιατί να το αλλάξουν, ειδικά όταν οι άνθρωποι κοιμούνται όρθιοι;

Η απλή λογική καθορίζει πιθανές λύσεις για την τρέχουσα κατάσταση/κρίση/αλλαγή με βάση τις αρχές της αγροοικολογίας, των βραχυπρόθεσμων γραμμών εφοδιασμού, της επισιτιστικής κυριαρχίας και της οικονομικής δημοκρατίας -πολιτικές που έχουν περιγραφεί εκτενώς σε πολλά βιβλία/άρθρα κι επίσημες εκθέσεις όλ’ αυτά τα χρόνια.

Μόνο μέσω οργανωμένης, ενωμένης διαμαρτυρίας οι απλοί άνθρωποι θα έχουν πιθανώς κάποια επίδραση, ενάντια στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων (που όχι, δεν είναι ‘Νέα’, είναι παμπάλαια) του τυραννικού αυταρχισμού και των καταστροφικών επιθέσεων στα δικαιώματα, τα μέσα διαβίωσης και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων που βλέπουμε σήμερα.

***

@OWL/terrapapers.com/ 2023