Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου του 1930 ήταν αναμφισβήτητα ζεστό στο Κάνσας. Άλλωστε, εκείνο το καλοκαίρι ήταν το πιο καυτό που έχει καταγραφεί ποτέ στην πολιτεία.
Μια ομάδα αντιπροσώπων από το Ιατρικό Συμβούλιο της Πολιτείας του Κάνσας, μαζί με περισσότερους από 20 συναδέλφούς τους και δημοσιογράφους, πραγματοποίησε ένα μακρύ ταξίδι από το Κάνσας Σίτι μέχρι την μικρή πόλη Μίλφορντ στις όχθες του Ρεπουμπλικανικού ποταμού. Οι εκπρόσωποι ήταν εκεί για μια επίδειξη που οργάνωσε ο Δρ. Τζον Μπρίνκλεϊ, γνωστός ως ο "γιατρός των κατσικίσιων αδένων" -για λόγους που σύντομα θα γίνονταν εμφανείς. Τα μέλη του συμβουλίου μαζί με μέλη του Τύπου και άλλους χειρουργούς-παρατηρητές στριμώχτηκαν σε ένα μικροσκοπικό χειρουργείο, αφήνοντας αρκετό χώρο για τον Δρ. Μπρίνκλεϊ, το προσωπικό του και τον εκπληκτικά ήρεμο ασθενή που ξαγρυπνούσε στο χειρουργικό τραπέζι. Σύντομα, ξεκίνησε η παράσταση.
Στον ασθενή, ο οποίος έγινε γνωστός μόνο ως "κύριος Χ", χορηγήθηκε αναισθητικό τοπικά στο ισχίο από την κα Μπρίνκλεϊ και ένας νοσοκόμος ανέβασε μια κατσίκα από το υπόγειο. Ήταν μια αρσενική κατσίκα, περίπου 3-4 εβδομάδων, η οποία είχε επιλεγεί προσωπικά από τον "κύριο Χ" για την επέμβαση, εξήγησε ο Δρ. Μπρίνκλεϊ.
Το ταλαιπωρημένο ζώο τοποθετήθηκε σε ένα βοηθητικό τραπέζι, όπου ένας άλλος νοσοκόμος κρατούσε το κεφάλι του. Η κα Μπρίνκλεϊ έτριψε αντισηπτικό διάλυμα στην κοιλιά της κατσίκας και, πριν το ζώο προλάβει να αντιδράσει, η σύζυγος του γιατρού είχε βγάλει ένα μικρό ψαλίδι και έκοψε τους όρχεις της.
Οι φρεσκοκομμένοι όρχεις παραδόθηκαν στον Δρ. Μπρίνκλεϊ, ο οποίος έπιασε αμέσως δουλεία. Με ένα νυστέρι, αρχικά, έκανε δύο τομές στο όσχεο του ασθενούς, έβαλε από ένα όρχι της κατσίκας, έναν σε κάθε πλευρά, και μετά τον έραψε.
Μετά από 45 λεπτά, ο γιατρός ανακοίνωσε την επιτυχία της εγχείρησης. Ακτινοβολώντας από περηφάνια, ο Δρ. Μπρίνκλεϊ απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους, "Αν κάποιος από εσάς έχει ασθενείς που πιστεύετε ότι χρειάζονται τέτοιου είδους προσοχή, θα χαρούμε να τους χειριστούμε εδώ".
Τα μέλη του συμβουλίου τον ευχαρίστησαν και έφυγαν. 48 ώρες αργότερα, ανακάλεσε ομόφωνα την άδεια ασκήσεως επαγγέλματός του για λόγους "βαριάς ανηθικότητας και αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς". Ο Δρ. Μπρίνκλεϊ άσκησε έφεση, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο του Κάνσας την απέρριψε. Το δικαστήριο τον κατηγόρησε ότι "είναι εμπειρικός χωρίς ηθική λογική". Η δήλωση ανέφερε, "Έχοντας ενεργήσει σύμφωνα με τα ηθικά πρότυπα ενός απατεώνα, ο κάτοχος της άδειας έχει τελειοποιήσει έναν οργανωμένο τσαρλατανισμό".
Το ταλαιπωρημένο ζώο τοποθετήθηκε σε ένα βοηθητικό τραπέζι, όπου ένας άλλος νοσοκόμος κρατούσε το κεφάλι του. Η κα Μπρίνκλεϊ έτριψε αντισηπτικό διάλυμα στην κοιλιά της κατσίκας και, πριν το ζώο προλάβει να αντιδράσει, η σύζυγος του γιατρού είχε βγάλει ένα μικρό ψαλίδι και έκοψε τους όρχεις της.
Οι φρεσκοκομμένοι όρχεις παραδόθηκαν στον Δρ. Μπρίνκλεϊ, ο οποίος έπιασε αμέσως δουλεία. Με ένα νυστέρι, αρχικά, έκανε δύο τομές στο όσχεο του ασθενούς, έβαλε από ένα όρχι της κατσίκας, έναν σε κάθε πλευρά, και μετά τον έραψε.
Μετά από 45 λεπτά, ο γιατρός ανακοίνωσε την επιτυχία της εγχείρησης. Ακτινοβολώντας από περηφάνια, ο Δρ. Μπρίνκλεϊ απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους, "Αν κάποιος από εσάς έχει ασθενείς που πιστεύετε ότι χρειάζονται τέτοιου είδους προσοχή, θα χαρούμε να τους χειριστούμε εδώ".
Τα μέλη του συμβουλίου τον ευχαρίστησαν και έφυγαν. 48 ώρες αργότερα, ανακάλεσε ομόφωνα την άδεια ασκήσεως επαγγέλματός του για λόγους "βαριάς ανηθικότητας και αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς". Ο Δρ. Μπρίνκλεϊ άσκησε έφεση, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο του Κάνσας την απέρριψε. Το δικαστήριο τον κατηγόρησε ότι "είναι εμπειρικός χωρίς ηθική λογική". Η δήλωση ανέφερε, "Έχοντας ενεργήσει σύμφωνα με τα ηθικά πρότυπα ενός απατεώνα, ο κάτοχος της άδειας έχει τελειοποιήσει έναν οργανωμένο τσαρλατανισμό".
Ποιος ήταν ο Δρ. Μπρίνκλεϊ;
Ο Τζον Μπρίνκλεϊ γεννήθηκε το 1885 σε μια μικρή κοινότητα στην Βόρεια Καρολίνα. Ο πατέρας του, επίσης Τζον, ήταν ένας φτωχός ορεσίβιος που άσκησε την ιατρική και υπηρέτησε ως γιατρός για τον Στρατό των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Αφού τελείωσε το σχολείο σε ηλικία 16 ετών, ο Μπρίνκλεϊ άρχισε να εργάζεται ως ταχυδρόμος και αργότερα ως τηλεγραφητής. Ωστόσο, πάντα ήθελε να γίνει γιατρός. Ως αγόρι "καταβρόχθιζε" τα βιβλία υγείας που υπήρχαν στο σπίτι και είχε συμμετάσχει σε έναν περιοδεύων θίασο που πουλούσε φάρμακα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και τονωτικά αρρενωπότητας.
Το 1908, ο Μπρίνκλεϊ και η σύζυγός του μετακόμισαν στο Σικάγο, όπου ο ίδιος εγγράφηκε στο Bennett Medical College, μια μη διαπιστευμένη σχολή με αμφισβητούμενα προγράμματα σπουδών επικεντρωμένα στην μεικτή ιατρική. Εκεί, έμαθε για τα εκχυλίσματα αδένων και τις επιπτώσεις τους στο ανθρώπινο σύστημα. Αποφάσισε ότι αυτός, ο νέος τομέας, θα βοηθούσε την καριέρα του. Μετά από τρία χρόνια στη σχολή, αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω των απλήρωτων διδάκτρων. Για ένα διάστημα άρχισε να εργάζεται ως "προπτυχιακός ιατρός", αλλά δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Μη μπορώντας να αποκτήσει πτυχίο ιατρικής, αγόρασε ένα πιστοποιητικό από ένα ύποπτο εργαστήρι διπλωμάτων, γνωστό ως Kansas City Eclectic Medical University. Λίγο αργότερα, μετακόμισε στο Γκρίνβιλ και μαζί με έναν άλλο απατεώνα ονόματι Τζέιμς Ε. Κρόφορντ, έστησαν ένα "φαρμακείο" όπου πουλούσαν λάδι φιδιού σε άνδρες που ανησυχούσαν για την αρρενωπότητά τους. Για 25 δολάρια την δόση, οι δυο τους έκαναν ένεση με έγχρωμο υγρό στους ασθενείς τους, λέγοντάς τους ότι ήταν "ηλεκτρικό φάρμακο από τη Γερμανία". Μετά από δύο μήνες, οι δυο συνέταιροι εγκατέλειψαν την επιχείρηση και έφυγαν εσπευσμένα από την πόλη αφήνοντας απλήρωτα ενοίκια, λογαριασμούς και χρέη. Τελικά, συνελήφθησαν και, κατόπιν διακανονισμού, πλήρωσαν αρκετές χιλιάδες δολάρια στους θυμωμένους εμπόρους του Γκρίνβιλ.
Στη συνέχεια, ο Μπρίνκλεϊ μετακόμισε σε μια άλλη πόλη στο Αρκάνσας, όπου έλαβε ψεύτικη άδεια για να ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, διαφημίζοντας την ειδικότητά του ως "ασθένειες γυναικών και παιδιών", και εντάχθηκε στο Εφεδρικό Ιατρικό Σώμα Στρατού. Ο μισθός από αυτή τη θέση του επέτρεψε να πληρώσει στο Bennett Medical University το ποσό που όφειλε για τα δίδακτρα. Στη συνέχεια, εγγράφηκε στο Εκλεκτικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο της πόλης για να ολοκληρώσει το τελευταίο έτος της εκπαίδευσης που ξεκίνησε στο Μπένετ. Στο Κάνσας Σίτι, προσελήφθη ως γιατρός σε ένα εργοστάσιο, όπου περιποιούταν μικρές πληγές και μελετούσε τη φυσιολογία των ζώων. Σε αυτό το εργοστάσιο ήταν που έμαθε ότι η κοινή γνώμη υποστήριζε ότι το πιο υγιές ζώο είναι η κατσίκα, κάτι που θα αποδεικνυόταν καθοριστικό για την μετέπειτα καριέρα του.
Το 1908, ο Μπρίνκλεϊ και η σύζυγός του μετακόμισαν στο Σικάγο, όπου ο ίδιος εγγράφηκε στο Bennett Medical College, μια μη διαπιστευμένη σχολή με αμφισβητούμενα προγράμματα σπουδών επικεντρωμένα στην μεικτή ιατρική. Εκεί, έμαθε για τα εκχυλίσματα αδένων και τις επιπτώσεις τους στο ανθρώπινο σύστημα. Αποφάσισε ότι αυτός, ο νέος τομέας, θα βοηθούσε την καριέρα του. Μετά από τρία χρόνια στη σχολή, αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω των απλήρωτων διδάκτρων. Για ένα διάστημα άρχισε να εργάζεται ως "προπτυχιακός ιατρός", αλλά δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Μη μπορώντας να αποκτήσει πτυχίο ιατρικής, αγόρασε ένα πιστοποιητικό από ένα ύποπτο εργαστήρι διπλωμάτων, γνωστό ως Kansas City Eclectic Medical University. Λίγο αργότερα, μετακόμισε στο Γκρίνβιλ και μαζί με έναν άλλο απατεώνα ονόματι Τζέιμς Ε. Κρόφορντ, έστησαν ένα "φαρμακείο" όπου πουλούσαν λάδι φιδιού σε άνδρες που ανησυχούσαν για την αρρενωπότητά τους. Για 25 δολάρια την δόση, οι δυο τους έκαναν ένεση με έγχρωμο υγρό στους ασθενείς τους, λέγοντάς τους ότι ήταν "ηλεκτρικό φάρμακο από τη Γερμανία". Μετά από δύο μήνες, οι δυο συνέταιροι εγκατέλειψαν την επιχείρηση και έφυγαν εσπευσμένα από την πόλη αφήνοντας απλήρωτα ενοίκια, λογαριασμούς και χρέη. Τελικά, συνελήφθησαν και, κατόπιν διακανονισμού, πλήρωσαν αρκετές χιλιάδες δολάρια στους θυμωμένους εμπόρους του Γκρίνβιλ.
Στη συνέχεια, ο Μπρίνκλεϊ μετακόμισε σε μια άλλη πόλη στο Αρκάνσας, όπου έλαβε ψεύτικη άδεια για να ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, διαφημίζοντας την ειδικότητά του ως "ασθένειες γυναικών και παιδιών", και εντάχθηκε στο Εφεδρικό Ιατρικό Σώμα Στρατού. Ο μισθός από αυτή τη θέση του επέτρεψε να πληρώσει στο Bennett Medical University το ποσό που όφειλε για τα δίδακτρα. Στη συνέχεια, εγγράφηκε στο Εκλεκτικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο της πόλης για να ολοκληρώσει το τελευταίο έτος της εκπαίδευσης που ξεκίνησε στο Μπένετ. Στο Κάνσας Σίτι, προσελήφθη ως γιατρός σε ένα εργοστάσιο, όπου περιποιούταν μικρές πληγές και μελετούσε τη φυσιολογία των ζώων. Σε αυτό το εργοστάσιο ήταν που έμαθε ότι η κοινή γνώμη υποστήριζε ότι το πιο υγιές ζώο είναι η κατσίκα, κάτι που θα αποδεικνυόταν καθοριστικό για την μετέπειτα καριέρα του.
Το 1917, μετακόμισε στο Μίλφορντ του Κάνσας και άνοιξε μια κλινική 16 δωματίων, όπου ο κόσμος ανέφερε με αγάπη τις υπηρεσίες που παρείχε στην τοπική κοινωνία κατά τη θανατηφόρα επιδημία της γρίπης του '18. Όμως, φήμη και περιουσία απέκτησε ως χειρουργός. Σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου, έγινε χειρούργος από καθαρή τύχη.
Μια μέρα το 1918, ένας αγρότης ονόματι Bill Stittsworth βρέθηκε στο γραφείο του παραπονούμενος για "σεξουαλική αδυναμία". Ο Μπρίνκλεϊ απάντησε αστειευόμενος ότι ίσως θα μπορούσε να του δώσει "δυο αδένες ελαφιού" οπότε θα θεραπευόταν. Σύμφωνα με τον Μπρίνκλεϊ, ο Stittworth τον παρακάλεσε να δοκιμάσει την επέμβαση. Η εκδοχή της οικογένειας του αγρότη ήταν ότι ο Μπρίνκλεϊ του πρόσφερε χρήματα, εκατοντάδες δολάρια, για να υποβληθεί στο πείραμα. Ότι και αν συνέβη, η επέμβαση ήταν επιτυχής. Η είδηση διαδόθηκε και σύντομα άντρες άρχισαν να συρρέουν στην κλινική για ένα νέο ζευγάρι όρχεων κατσίκας, αλλά και γυναίκες, στις οποίες τοποθετούσε ωοθήκες κατσίκας. Οι ασθενείς του του έγραψαν αναφέροντας ένα "εκπληκτικό σεξουαλικό σφρίγος", και μάλιστα, ένας από αυτούς απέκτησε και παιδί. Ο Μπρίνκλεϊ άρχισε να προωθεί τους κατσικίσιους αδένες ως θεραπεία για 27 παθήσεις, από άνοια έως εμφύσημα και τυμπανισμό, και πραγματοποιούσε μέχρι και 40 επεμβάσεις την εβδομάδα, έναντι 750 δολαρίων. Ένας προμηθευτής από το Αρκάνσας έκανε τακτικές παραδόσεις σε κατσίκες, τις οποίες ο γιατρός τις έβαζε σε ένα μαντρί πίσω από την κλινική, όπου ο κάθε πελάτης μπορούσε να επιλέξει όποιο ζώο ήθελε.
Μια μέρα το 1918, ένας αγρότης ονόματι Bill Stittsworth βρέθηκε στο γραφείο του παραπονούμενος για "σεξουαλική αδυναμία". Ο Μπρίνκλεϊ απάντησε αστειευόμενος ότι ίσως θα μπορούσε να του δώσει "δυο αδένες ελαφιού" οπότε θα θεραπευόταν. Σύμφωνα με τον Μπρίνκλεϊ, ο Stittworth τον παρακάλεσε να δοκιμάσει την επέμβαση. Η εκδοχή της οικογένειας του αγρότη ήταν ότι ο Μπρίνκλεϊ του πρόσφερε χρήματα, εκατοντάδες δολάρια, για να υποβληθεί στο πείραμα. Ότι και αν συνέβη, η επέμβαση ήταν επιτυχής. Η είδηση διαδόθηκε και σύντομα άντρες άρχισαν να συρρέουν στην κλινική για ένα νέο ζευγάρι όρχεων κατσίκας, αλλά και γυναίκες, στις οποίες τοποθετούσε ωοθήκες κατσίκας. Οι ασθενείς του του έγραψαν αναφέροντας ένα "εκπληκτικό σεξουαλικό σφρίγος", και μάλιστα, ένας από αυτούς απέκτησε και παιδί. Ο Μπρίνκλεϊ άρχισε να προωθεί τους κατσικίσιους αδένες ως θεραπεία για 27 παθήσεις, από άνοια έως εμφύσημα και τυμπανισμό, και πραγματοποιούσε μέχρι και 40 επεμβάσεις την εβδομάδα, έναντι 750 δολαρίων. Ένας προμηθευτής από το Αρκάνσας έκανε τακτικές παραδόσεις σε κατσίκες, τις οποίες ο γιατρός τις έβαζε σε ένα μαντρί πίσω από την κλινική, όπου ο κάθε πελάτης μπορούσε να επιλέξει όποιο ζώο ήθελε.
Ο John Brinkley και η σύζυγός του Minerva Telitha "Minnie" Jones.
Ο Μπρίνκλεϊ πρόσφερε πολλά και στην πόλη, χρηματοδοτώντας νέα πεζοδρόμια, νέο δημοτικό αποχετευτικό σύστημα, νέο ταχυδρομείο και νέες στολές για την ομάδα της πόλης -η οποία πλέον ονομαζόταν Brinkley Goats (Κατσίκες του Μπρίνκλεϊ). Έδωσε στην πόλη ηλεκτρικά φώτα και νέα τράπεζα, ενώ έστρωσε τον δρόμο μήκους δύο μιλίων προς τον σιδηροδρομικό σταθμό και προσπάθησε -αλλά απέτυχε- να ξεκινήσει έναν ζωολογικό κήπο.
Το 1923, για να προωθήσει τις υπηρεσίες του, έστισε τον δικό του ραδιοφωνικό σταθμό όπου, καθημερινά, μιλούσε επί ώρες προωθώντας τις θεραπείες του με τον κατσικίσιο αδένα, πότε καλοπιάνοντας, άλλοτε κοροϊδεύοντας, ντροπιάζοντας ή κάνοντας έκκληση στον εγωισμό των ανδρών και των γυναικών και στην επιθυμία τους να είναι πιο ενεργοί σεξουαλικά. Ανάμεσα στις διαφημίσεις του, ο νέος του σταθμός περιελάμβανε ψυχαγωγικά προγράμματα, όπως στρατιωτικές μπάντες, μαθήματα γαλλικών, αστρολογικές προβλέψεις, αφηγήσεις και εξωτικά τραγούδια, για παράδειγμα από την Χαβάη, και χριστιανικά γκόσπελ.
Παρά την άνοδο της δημοσιότητάς του, δεν πήγαν καλά όλες οι επεμβάσεις που έκανε. Ο ίδιος διαφήμιζε ποσοστό επιτυχίας 95%, αλλά μερικοί από τους ασθενείς του υπέφεραν από μόλυνση και ένας απροσδιόριστος αριθμός από αυτούς πέθανε. Το 1930, το Ιατρικό Συμβούλιο της Πολιτείας του Κάνσας ανακάλεσε την άδειά του. Έξι μήνες αργότερα, έχασε και την άδεια του ραδιοφώνου.
Μετά από αυτά, ο Μπρίνκλεϊ δοκίμασε την τύχη του στην πολιτική, υποβάλλοντας την υποψηφιότητά του για τη θέση του Κυβερνήτη του Κάνσας, όπου, παρά το ότι έλαβε σχεδόν το 1/3 των ψήφων, έχασε. Το 1932 και το '34 έθεσε ξανά υποψηφιότητα ως Ανεξάρτητος, αλλά και πάλι έχασε.
Στη συνέχεια, μετακόμισε στο Ντελ Ρίο του Τέξας και έλαβε από τη μεξικανική κυβέρνηση άδεια ραδιοφώνου 50.000 Watt, η οποία αργότερα αυξήθηκε σε 1 εκατομμύριο Watt, καθιστώντας τον έναν από τους πιο ισχυρούς ραδιοφωνικούς σταθμούς στον πλανήτη. Σε μια καθαρή νύχτα, η φωνή του ακουγόταν μέχρι τον Καναδά, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, το σήμα ήταν τόσο δυνατό που άναβε τους προβολείς των αυτοκινήτων, έκανε τα ελατήρια να βουίζουν και προκαλούσε αιμορραγία σε όσους μιλούσαν στο τηλέφωνο. Το 1934, υπό την πίεση των ΗΠΑ, το Μεξικό ανακάλεσε την άδεια.
Παρά το γεγονός ότι έχασε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, ο Μπρίνκλεϊ συνέχισε, περιστασιακά, να πραγματοποιεί μεταμοσχεύσεις κατσικίσιων αδένων, καθώς και στειρώσεις και "αναζωογονήσεις" του προστάτη, για τις οποίες χρέωνε μέχρι και 1.000 δολάρια την επέμβαση. Η επιχείρησή του, τροφοδοτούμενη από ραδιοφωνικές διαφημίσεις και ομιλίες, συνέχισε να ευδοκιμεί και άνοιξε μια κλινική στο Σαν Χουάν του Τέξας, με εξειδίκευση στο παχύ έντερο. Μέχρι το 1936, είχε συγκεντρώσει αρκετό πλούτο για να χτίσει μια έπαυλη σε μια έκταση 65 τετ χλμ, που διέθετε στάβλο με δώδεκα άλογα, θερμοκήπιο, κήπο με σιντριβάνι που τον περιέβαλαν 8.000 θάμνοι, εξωτικά ζώα που μεταφέρθηκαν από τα νησιά Γκαλαπάγκος και μια πισίνα με έναν πύργο καταδύσεων 10 ποδιών.
Το 1939, ο Μπρίνκλεϊ υπέβαλε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατά της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης και του Morris Fishbein που είχε καταγγείλει την πρακτική του και είχε αποκαλύψει τα αμφισβητούμενα ιατρικά του διαπιστευτήρια. Οι ένορκοι αποφάσισαν κατά του Μπρίνκλεϊ δηλώνοντας ότι "πρέπει να θεωρείται τσαρλατάνος και κομπογιαννίτης με τη συνηθισμένη, καλά κατανοητή σημασία αυτών των λέξεων". Αυτή η ετυμηγορία εξαπέλυσε ένα μπαράζ αγωγών εναντίον του με πάνω από 3 εκατομμύρια δολάρια σε συνολική αξία, κατά ορισμένους υπολογισμούς. Δύο χρόνια αργότερα κήρυξε πτώχευση.
Αμέσως μετά το Υπουργείο Ταχυδρομείων των Η.Π.Α. άρχισε να τον ερευνά για απάτη μέσω αλληλογραφίας και αυτό επηρέασε την υγεία του. Υπέστη τρεις καρδιακές προσβολές και σχηματίστηκε θρόμβος σε ένα από τα πόδια του που τον οδήγησε στον ακρωτηριασμό. Στις 26 Μαΐου του 1942, ο Μπρίνκλεϊ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στο Σαν Αντόνιο και θάφτηκε στο νεκροταφείο Forest Hill στο Μέμφις του Τενεσί.
Παρά την άνοδο της δημοσιότητάς του, δεν πήγαν καλά όλες οι επεμβάσεις που έκανε. Ο ίδιος διαφήμιζε ποσοστό επιτυχίας 95%, αλλά μερικοί από τους ασθενείς του υπέφεραν από μόλυνση και ένας απροσδιόριστος αριθμός από αυτούς πέθανε. Το 1930, το Ιατρικό Συμβούλιο της Πολιτείας του Κάνσας ανακάλεσε την άδειά του. Έξι μήνες αργότερα, έχασε και την άδεια του ραδιοφώνου.
Μετά από αυτά, ο Μπρίνκλεϊ δοκίμασε την τύχη του στην πολιτική, υποβάλλοντας την υποψηφιότητά του για τη θέση του Κυβερνήτη του Κάνσας, όπου, παρά το ότι έλαβε σχεδόν το 1/3 των ψήφων, έχασε. Το 1932 και το '34 έθεσε ξανά υποψηφιότητα ως Ανεξάρτητος, αλλά και πάλι έχασε.
Στη συνέχεια, μετακόμισε στο Ντελ Ρίο του Τέξας και έλαβε από τη μεξικανική κυβέρνηση άδεια ραδιοφώνου 50.000 Watt, η οποία αργότερα αυξήθηκε σε 1 εκατομμύριο Watt, καθιστώντας τον έναν από τους πιο ισχυρούς ραδιοφωνικούς σταθμούς στον πλανήτη. Σε μια καθαρή νύχτα, η φωνή του ακουγόταν μέχρι τον Καναδά, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, το σήμα ήταν τόσο δυνατό που άναβε τους προβολείς των αυτοκινήτων, έκανε τα ελατήρια να βουίζουν και προκαλούσε αιμορραγία σε όσους μιλούσαν στο τηλέφωνο. Το 1934, υπό την πίεση των ΗΠΑ, το Μεξικό ανακάλεσε την άδεια.
Παρά το γεγονός ότι έχασε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, ο Μπρίνκλεϊ συνέχισε, περιστασιακά, να πραγματοποιεί μεταμοσχεύσεις κατσικίσιων αδένων, καθώς και στειρώσεις και "αναζωογονήσεις" του προστάτη, για τις οποίες χρέωνε μέχρι και 1.000 δολάρια την επέμβαση. Η επιχείρησή του, τροφοδοτούμενη από ραδιοφωνικές διαφημίσεις και ομιλίες, συνέχισε να ευδοκιμεί και άνοιξε μια κλινική στο Σαν Χουάν του Τέξας, με εξειδίκευση στο παχύ έντερο. Μέχρι το 1936, είχε συγκεντρώσει αρκετό πλούτο για να χτίσει μια έπαυλη σε μια έκταση 65 τετ χλμ, που διέθετε στάβλο με δώδεκα άλογα, θερμοκήπιο, κήπο με σιντριβάνι που τον περιέβαλαν 8.000 θάμνοι, εξωτικά ζώα που μεταφέρθηκαν από τα νησιά Γκαλαπάγκος και μια πισίνα με έναν πύργο καταδύσεων 10 ποδιών.
Το 1939, ο Μπρίνκλεϊ υπέβαλε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση κατά της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης και του Morris Fishbein που είχε καταγγείλει την πρακτική του και είχε αποκαλύψει τα αμφισβητούμενα ιατρικά του διαπιστευτήρια. Οι ένορκοι αποφάσισαν κατά του Μπρίνκλεϊ δηλώνοντας ότι "πρέπει να θεωρείται τσαρλατάνος και κομπογιαννίτης με τη συνηθισμένη, καλά κατανοητή σημασία αυτών των λέξεων". Αυτή η ετυμηγορία εξαπέλυσε ένα μπαράζ αγωγών εναντίον του με πάνω από 3 εκατομμύρια δολάρια σε συνολική αξία, κατά ορισμένους υπολογισμούς. Δύο χρόνια αργότερα κήρυξε πτώχευση.
Αμέσως μετά το Υπουργείο Ταχυδρομείων των Η.Π.Α. άρχισε να τον ερευνά για απάτη μέσω αλληλογραφίας και αυτό επηρέασε την υγεία του. Υπέστη τρεις καρδιακές προσβολές και σχηματίστηκε θρόμβος σε ένα από τα πόδια του που τον οδήγησε στον ακρωτηριασμό. Στις 26 Μαΐου του 1942, ο Μπρίνκλεϊ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στο Σαν Αντόνιο και θάφτηκε στο νεκροταφείο Forest Hill στο Μέμφις του Τενεσί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου