Η Juliane Koepcke ήταν η μοναδική που επέζησε από ένα αεροπορικό δυστύχημα στο Περού και περιπλανήθηκε 11 ημέρες μέσα στη ζούγκλα.
Όταν ανήμερα των Χριστουγέννων του 1971 η Juliane Koepcke επιβιβάστηκε στην πτήση 508 της LANSA. ούτε που είχε φανταστεί τι θα της συνέβαινε. Η 17χρονη ταξίδευε με τη μητέρα της από τη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού, στην πόλη Πουκάλπα στα ανατολικά, για να επισκεφτεί τον πατέρα της, ο οποίος εργαζόταν στο δάσος του Αμαζονίου.
Η Juliane Koepcke γεννήθηκε στη Λίμα στις 10 Οκτωβρίου του 1954. Και οι δύο γονείς της ήταν Γερμανοί ζωολόγοι οι οποίοι είχαν μετακομίσει στο Περού για να μελετήσουν τη άγρια ζωή. Η ίδια, μια ημέρα πριν από τη μοιραία πτήση, είχε λάβει το απολυτήριο λυκείου και σκόπευε να σπουδάσει ζωολογία.
Η συντριβή
Η Juliane Koepcke ενώ παραλαμβάνει το απολυτήριο λυκείου μόλις 24 ώρες πριν από το δυστύχημα.
Η πτήση ήταν διάρκειας μιας ώρας. Η Juliane, καθισμένη στην θέση της, απολάμβανε μια ήσυχη πτήση, μέχρι που σκούρα σύννεφα γέμισαν τον ουρανό και άρχισαν αναταράξεις.
Ξαφνικά, το αεροπλάνο βρέθηκε εν μέσω μιας τεράστιας καταιγίδας. Παντού γύρω υπήρχαν μαύρα σύννεφα και κεραυνοί, ένας από τους οποίους χτύπησε τον κινητήρα του αεροπλάνου. Αμέσως, το αεροπλάνο έγινε κομμάτια. "Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι κάτι που μπορείτε μόνο να αναπαραστήσετε στο μυαλό σας", δήλωσε η Koepcke. Ακουγόντουσαν μόνο ουρλιαχτά και ο θόρυβος του κινητήρα, μέχρι που το μόνο που έφτανε στα αυτά της ήταν ο άνεμος.
Δεμένη ακόμα στο κάθισμά της, η Koepcke συνειδητοποίησε μόνο ότι βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Μετά από λίγο, λιποθύμησε. Έπεσε από ύψος 10.000 ποδιών μέσα στο τροπικό δάσος του Περού.
Με κάποιον τρόπο, επέζησε
Η Koepcke μπροστά από τα συντρίμμια του αεροπλάνου δυο δεκαετίες μετά
Με κάποιον παράξενο τρόπο, η Juliane επέζησε. Από την απίστευτη αυτή πτώση, έσπασε μια κλείδα της και είχε μια σχισμή στην γάμπα της. Και, για 11 μέρες θα περιπλανιόταν στην ζούγκλα προσπαθώντας να μείνει ζωντανή.
Όταν ξύπνησε το επόμενο πρωί, η διάσειση σε συνδυασμό με το σοκ που είχε υποστεί της επέτρεψαν να επεξεργαστεί μόνο τα βασικά. Είχε επιζήσει μιας συντριβής αεροπλάνου και δεν μπορούσε να δει καλά από το ένα μάτι. Έπειτα, λιποθύμησε ξανά. Χρειάστηκε μισή μέρα ώστε να συνέλθει.
Άρχισε να ψάχνει να βρει τη μητέρα της, αλλά μάταια. Μετά από τη διάσωσή της, έμαθε ότι και η μητέρα της είχε επιζήσει από την πτώση, αλλά πέθανε σύντομα λόγω των τραυμάτων της.
Στην αναζήτησή της για τη μητέρα της, η Juliane βρήκε μια μικρή πηγή. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ένιωθε μάλλον απελπισμένη, αλλά τότε θυμήθηκε κάποιες συμβουλές επιβίωσης που της είχε δώσει ο πατέρα της: Αν δεις νερό, ακολούθησε τη ροή του. Εκεί είναι ο πολιτισμός. "Ένα μικρό ρυάκι ρέει σε ένα μεγαλύτερο ποτάμι και αυτό σε ένα μεγαλύτερο και αυτό σε ένα ακόμα μεγαλύτερο, και τελικά θα βρεις βοήθεια".
Έτσι, ξεκίνησε το ταξίδι της, κάποιες φορές περπατώντας, άλλες κολυμπώντας. Την τέταρτη ημέρα, βρήκε τρεις νεκρούς επιβάτες της πτήσης της δεμένους στα καθίσματά τους. Από τους τρεις, η μια ήταν γυναίκα. Η Juliane, ελπίζοντας ότι ήταν η μητέρα της, την σκούντηξε. Μάταια. Μεταξύ των νεκρών υπήρχε και μια σακούλα με γλυκά. Αυτή θα ήταν η μοναδική της τροφή για τις υπόλοιπες ημέρες.
Κάποια στιγμή, είδε και άκουσε διασωστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα από πάνω της, αλλά δεν τα κατάφερε να τραβήξει την προσοχή τους. Το αεροπορικό δυστύχημα οδήγησε στη μεγαλύτερη έρευνα στην ιστορία του Περού, αλλά λόγω της πυκνότητας του δάσους, τα αεροσκάφη δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα συντρίμμια του, πόσο δε μάλλον κάποιον άνθρωπο. Μετά από λίγες μέρες, η Juliane δεν τα άκουγε. Ήξερε πλέον ότι ήταν μόνη της στο να βρει βοήθεια.
Την ένατη ημέρα μέσα στο δάσος, η Juliane βρήκε μια καλύβα μέσα στο δάσος και και αποφάσισε να ξεκουραστεί. Οι σκέψεις της εκείνη τη στιγμή ήταν ότι προφανώς θα πέθαινε μόνη της μέσα στην ζούγκλα. Και τότε, άκουσε φωνές, πραγματικές φωνές, όχι της φαντασίας της. Μέσα στην καλύβα ζούσαν τρεις Περουβιανοί ιεραπόστολοι.
"Ο πρώτος που είδα έμοιαζε με άγγελο", είπε η Koepcke.
Δεν είχαν όμως και οι τρεις άντρες την ίδια αντίδραση για την Juliane. Ήταν ελαφρώς φοβισμένοι από αυτήν και, αρχικά, σκέφτηκαν ότι ίσως ήταν το πνεύμα του νερού που πίστευαν στην περιοχή, την Yemanjábut. Παρ' όλα αυτά, την άφησαν να μείνει και την επόμενη ημέρα την πήγαν με βάρκα σε ένα νοσοκομείο που υπήρχε σε μια κοντινή πόλη.
Όταν της περιποιήθηκαν τα τραύματά της, η Koepcke συνάντησε τον πατέρα της. Επίσης, βοήθησε τις αρχές να εντοπιστεί το αεροπλάνο, οι οποίες, μέσα σε λίγες, μπόρεσαν να βρουν και να ταυτοποιήσουν τα πτώματα.
Από τους 91 ανθρώπους που ήταν στο αεροπλάνο, μόνο η Juliane είχε επιβιώσει.
Λόγω του ότι τράβηξε αμέσως όλα τα φώτα της δημοσιότητας και ανακρίθηκε επανειλλημένα από την πολεμική αεροπορία και την αστυνομία, κατάφερε να θρηνήσει τη μητέρα της πολύ αργότερα. Ανέπτυξε μια φοβία για τα αεροπλάνα και για πολλά χρόνια μετά από την τραγωδία, είχε συνεχώς εφιάλτες.
Η ζωή μετά από την επιβίωση
Η Koepcke σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο στο Κίελο της Γερμανίας, απ' όπου αποφοίτησε με τον τίτλο του διδάκτορα. Επέστρεψε στο Περού για να κάνει έρευνα στα θηλαστικά. Αργότερα παντρεύτηκε και πήρε το επίθετο του συζύγου της (Diller).
Το 1998, επέστρεψε στο μέρος της συντριβής του αεροπλάνου για το ντοκιμαντέρ "Wings of Hope" που είχε θέμα την απίστευτη ιστορία της. Κατά τη διάρκεια της πτήσης -μαζί με τον σκηνοθέτη Werner Herzog-, κάθισε ξανά στην ίδια θέση (19F). Βρήκε αυτή την εμπειρία θεραπευτική. Ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσε να επικεντρωθεί στο περιστατικό από απόσταση και, με κάποιο τρόπο, είχε μια αίσθηση που ακόμα δεν είχε. Αυτή η εμπειρία, την ώθησε να γράψει τα απομνημονεύματά της με τίτλο "When I Fell From the Sky".
Παρά το ότι ξεπέρασε το τραύμα του περιστατικού, συνέχισε να την βασανίζει ένα ερώτημα: Γιατί ήταν η μοναδική που επέζησε;
Αυτό το ερώτημα συνεχίζει να την στοιχειώνει. "Πάντα θα με στοιχειώνει", ανέφερε στο ντοκιμαντέρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου