Περίπου 30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μπούργκος, μιας πόλης στην περιοχή Καστίλλη και Λεόν στην βόρεια Ισπανία, στη μέση του πουθενά, βρίσκεται ένα αρκετά εκτεταμένο νεκροταφείο, το Sad Hill Cemetery, Cementerio de Sad Hill στα ισπανικά, ή Cimitero di Sad Hill στα ιταλικά.
Η μικρή πόλη του Santo Domingo de Silos βρίσκεται 5 χιλιόμετρα μακριά. Ωστόσο, ανάμεσα στους ηλιόλουστους, άνυδρους λόφους, στο νεκροταφείο υπάρχουν περισσότεροι από πέντε χιλιάδες τάφοι. Όπως αποδεικνύεται, το Sad Hill Cemetery δεν είναι ένα πραγματικό νεκροταφείο, αλλά πρόκειται για ένα σετ ταινιών που δημιουργήθηκε για να χρησιμεύσει ως φόντο για την κορυφαία σκηνή ενός από τα πιο κλασικά σπαγγέτι γουέστερν της δεκαετίας του 1960, το "Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος".
Η ταινία σε σκηνοθεσία του Ιταλού σκηνοθέτη και παραγωγού Σέρτζιο Λεόνε, γυρίστηκε κυρίως στην Ισπανία, στο απόκρημνο έδαφος των βουνών Demanda και της κοιλάδας Arlanza κοντά στο Μπούργκος λόγω της γεωγραφικής ομοιότητάς του με τις Νοτιοδυτικές ΗΠΑ, όπου ξετυλίγεται η ιστορία. Η ταινία γυρίστηκε σε τέσσερις βασικές τοποθεσίες στη γύρω περιοχή: το μοναστήρι San Pedro de Arlanza -το οποίο έγινε το νοσοκομείο ιεραποστολής του San Antonio-, τον ποταμό Pisuerga στην Hortigüela -όπου έγινε η τοποθεσία του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου στην ταινία-, τα προάστια του Carazo -τα οποία μετατράπηκαν στο εκτεταμένο στρατόπεδο φυλακών του Betterville- και στο Santo Domingo de Silos -στο οποίο δημιουργήθηκε το νεκροταφείο Sad Hill.
Με διάμετρο 300 μέτρα και με περισσότερα από 5.000 σταυρούς, το νεκροταφείο χτίστηκε από αρκετές εκατοντάδες Ισπανούς στρατιώτες. Για κάθε μέρα γυρισμάτων εκείνο το καυτό καλοκαίρι του 1966, η εταιρεία πλήρωνε σε κάθε στρατιώτη 250 πεσέτες (1,50 ευρώ), ενώ ορισμένοι αξιωματούχοι έλαβαν μέχρι και 900 πεσέτες (5,41 ευρώ). Ο δε δικτάτορας Φράνκο, θέλοντας να επιδείξουν τις δεξιότητές τους στην ηθοποιία, παρείχε στον Λεόνε 1.000 επιπλέον στρατιώτες για να δουλέψουν στην ταινία.
1966
Όταν τα γυρίσματα τελείωσαν, το νεκροταφείο εγκαταλείφθηκε και ξεχάστηκε. Με τα χρόνια, η φύση το κατέλαβε, τα αναρριχητικά φυτά περνούσαν πάνω από τους σταυρούς και τους έριχναν, μετατρέποντας τελικά το μέρος σε ένα χορταριασμένο λιβάδι.
Πενήντα χρόνια αργότερα, μια ομάδα που αυτοαποκαλούνταν ως Sad Hill Cultural Association, ξεκίνησε να εντοπίσει την ακριβή τοποθεσία του νεκροταφείου, έχοντας μαζί τους στιγμιότυπα από την τελευταία σκηνή της ταινίας. Όταν τελικά τα κατάφεραν, το 2015 ξεκίνησαν την επίπονη διαδικασία ανασκαφής του χώρου.
Με τη βοήθεια της χρηματοδότησης από το κοινό -με την οποία, για 15 ευρώ, οποιοσδήποτε μπορούσε να αναγράψει το όνομά του, το ψευδώνυμο ή τα αρχικά του σε έναν σταυρό-, καθώς και δωρεές και εθελοντές από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Τουρκία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, μέλη της ομάδας ξεχορτάριασε και ξέθαψε τις πέτρες και τους κρυμμένους σταυρούς. Οι κόποι τους καταγράφηκαν στο Sad Hill Unearthed (κυκλοφόρησε το 2017), ένα ντοκιμαντέρ του Ισπανού κινηματογραφιστή και φανατικού του κινηματογράφου Guillermo de Oliveira.
Ο Oliveira, όταν άκουσε την ιδέα, του κίνησε το ενδιαφέρον. Αν και αρχικά δεν είχε σχεδιάσει να γυρίσει ντοκιμαντέρ, συγκινήθηκε από την αφοσίωση και την επιμονή των εθελοντών. Έτσι, ακολούθησε με την κάμερά του τους εθελοντές ενώ εκείνοι καθάριζαν τον χώρο. Επίσης, εντόπισαν αρκετούς ντόπιους που είχαν εμφανιστεί ως κομπάρσοι στην ταινία και τους πήραν συνεντεύξεις, ενώ πήρε συνεντεύξεις από τον συνθέτη Ένιο Μορικόνε και διάσημους θαυμαστές της ταινίας.
Σήμερα το Sad Hill είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο και προσελκύει πολλούς επισκέπτες και θαυμαστές της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου