Το «μυστικό πείραμα» του Ντα Βίντσι που ανακαλύφθηκε στην Μόνα Λίζα έπειτα από ακτινογραφία

Επιστήμονες εντόπισαν κάτι ασυνήθιστο πίσω από τη Μόνα Λίζα. Μια ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε

πρόσφατα ακτινογραφίες για να ξεκλειδώσει ένα νέο μυστικό για το διάσημο αριστούργημα. Έτσι, εντόπισαν το άγνωστο «πείραμα» του Λεονάρντο ντα Βίντσι μετά από 500 χρόνια.

Μια μελέτη σχετικά με τον πίνακα δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Chemical Society. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν σάρωση ακτίνων Χ και μια τεχνική υπερύθρων για να παρατηρήσουν το στρώμα φόντου του έργου τέχνης.

«Ένα εξαιρετικό μικροδείγμα από το στρώμα εδάφους της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι  αναλύθηκε με περίθλαση synchrotron X-ray υψηλής γωνιακής ανάλυσης και υπέρυθρη φασματοσκοπία μετασχηματισμού μικροσκοπίου Fourier» αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Κατάφεραν να αναλύσουν αυτό το δείγμα και να προσδιορίσουν ποιον συνδυασμό χρωμάτων χρησιμοποίησε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι όταν ζωγράφιζε το φόντο της Μόνα Λίζα.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το μείγμα ήταν διαφορετικό από αυτό που εφάρμοσε τελικά για να τελειώσει το αριστούργημα. Αυτό υποδήλωνε στους ειδικούς ότι ο ντα Βίντσι έκανε πειράματα εκείνη τη στιγμή. Ο Βίκτορ Γκονζάλες, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, είπε: «Ήταν κάποιος που του άρεσε να πειραματίζεται και κάθε πίνακας του είναι εντελώς διαφορετικός τεχνικά».

«Σε αυτή την περίπτωση, είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι πράγματι υπάρχει μια συγκεκριμένη τεχνική για το στρώμα εδάφους της «Μόνα Λίζα», είπε στο Associated Press.

Οι επιστήμονες βρήκαν στο δείγμα μια σπάνια ουσία που ονομάζεται plumbonacrite. Αυτό βοηθά στην επιβεβαίωση μιας υπόθεσης ότι ο ντα Βίντσι χρησιμοποίησε σκόνη οξειδίου του μολύβδου για να βοηθήσει το χρώμα του να στεγνώσει.

Η Μόνα Λίζα είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες στον κόσμο και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν ακόμα πολλά περισσότερα συναρπαστικά πράγματα για τον πίνακα. Το δείγμα που ελήφθη για αυτό το πείραμα δεν θα καταστρέψει τον πίνακα.

Ήταν τόσο μικρό που δεν ήταν μεγαλύτερο από το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας. Οι ερευνητές φρόντισαν να πάρουν το δείγμα από την επάνω δεξιά γωνία του πίνακα. Όποιος επισκεπτόταν το αριστούργημα δεν θα μπορούσε να το προσέξει, καθώς το κομμάτι που εξήχθη ήταν μόλις ορατό με γυμνό μάτι.