ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΣ μετρ του τρόμου και της φαντασίας και της Halloween ατμόσφαιρας ο Μάικ Φλάναγκαν, όπως έχουν δείξει και προηγούμενες «ανθολογίες» του στο Netflix, όπως το The Haunting of Hill House ή το The Midnight Club, τώρα όμως παρέδωσε την πιο φιλόδοξη δημιουργία του – ένα εθιστικό κοκτέιλ τρόμου, μαύρου χιούμορ, οικογενειακού δράματος και κοινωνικοπολιτικής σάτιρας, στο οποίο ο αθεόφοβος κατάφερε να χωρέσει όλο σχεδόν το έργο του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Και μάλιστα, να το κάνει να μοιάζει σα να πρόκειται για μία μόνο ιστορία σε οκτώ συνέχειες.
Ο τίτλος – και ο σκελετός της πλοκής– προέρχεται από την «Πτώση του Οίκου των Άσερ», αλλά στα οκτώ ωριαία επεισόδια παρελαύνουν χαρακτήρες και σπαράγματα που βρίσκονται διασκορπισμένα στις νουβέλες και στα ποιήματα του μεγάλου σκοταδόψυχου ρομαντικού, το έργο του οποίου αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία, ο «γοτθικός» τρόμος, η απόκοσμη φαντασία.
Η ιστορία όμως δεν εκτυλίσσεται στις ομίχλες και τις στοιχειωμένες επαύλεις του 19ου αιώνα αλλά στο σήμερα (και στο κοντινό χθες). Όπως έχει ήδη γραφεί, η σειρά θυμίζει το Succession φιλτραρισμένο μέσα από τον μακάβριο φακό του Πόε, με τους διάφορους γόνους της φαρμακευτικής δυναστείας των Άσερ να διεκδικούν άγαρμπα την κυριαρχία στην τοξική αυτοκρατορία που έστησε ο ισχυρός και χαρισματικός πατριάρχης Ρόντρικ Άσερ (εξαιρετικός ο σπουδαίος Μπρους Γκρίνγουντ στον ρόλο) με τους πέντε μοιραίους απόγονους-κληρονόμους και η ακόμα πιο αδίστακτη, άκληρη αδελφή του. Υπάρχουν όμως άλλες πολύ πιο ισχυρές και υπερφυσικές δυνάμεις που τους χειραγωγούν όλους, με τελικό προορισμό έναν ιδιαζόντως φρικιαστικό θάνατο.
Εκτός όμως από τη φανταστική οικογένεια Ρόι του Succession, οι Άσερ φέρνουν στο μυαλό την αληθινή φατρία των Σάκλερ
Εκτός όμως από την φανταστική οικογένεια Ρόι του Succession, οι Άσερ φέρνουν στο μυαλό την αληθινή φατρία των Σάκλερ, ιδιοκτητών της φαρμακοβιομηχανίας Purdue Pharma, ο ρόλος της οποίας στην κρίση (ή μάλλον την σφαγή) των οπιοειδών στην Αμερική οδήγησε το New Yorker να τους χαρακτηρίσει «την οικογένεια που έχτισε μια αυτοκρατορία του πόνου».
«Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε έβλεπε τον κόσμο του μέσα από μια σκοτεινή ματιά», αναφέρει ο ίδιος ο Φλάναγκαν στην εισαγωγή μιας νέας έντυπης ανθολογίας του Πόε με τις ιστορίες που ενέπνευσαν τη σειρά. «Έτρεφε μια φλογερή περιφρόνηση για τους πλούσιους και τους διεφθαρμένους, περιφρονούσε πολλούς από τους συγχρόνους του και φαινόταν να εξοργίζεται και να διασκεδάζει συγχρόνως με την απληστία και την εκμετάλλευση που έβλεπε να κυριαρχούν στην κοινωνία». 
Η ιστορία δεν εκτυλίσσεται στις ομίχλες και τις στοιχειωμένες επαύλεις του 19ου αιώνα αλλά στο σήμερα (και στο κοντινό χθες).
Ενοχή, εμμονή, ματαιοδοξία, εκδίκηση και μια ιδέα περί δικαιοσύνης που μόνο το υπερφυσικό μπορεί να επιβάλλει – όχι οι ανθρώπινοι νόμοι. Μοτίβα σαν κι αυτά που στοιχειώνουν τις ιστορίες και τα ποιήματα του Πόε διατηρούν το μελοδραματικό και γκραν γκινιόλ μεγαλείο τους κατά τη μεταφορά τους σ’ αυτήν τη σύγχρονη εκδοχή που είναι γεμάτη από τωρινά πάθη (οργιαστικά πάρτι, συνθετικά ναρκωτικά, εικονικές πραγματικότητες), χωρίς να χάνεται η σύνδεση με το απόκοσμο, μεταφυσικό σύμπαν του «καταραμένου» Αμερικανού συγγραφέα.
Και τώρα και πάντα, η ύβρις προκαλεί τη νέμεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου