Σε όλο τον κόσμο οι ενώσεις καταναλωτών βγαίνουν στην αντεπίθεση βλέποντας πως οι διαφημίσεις των προϊόντων δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Στην Αμερική δικηγόροι καταθέτουν ομαδικές αγωγές, ενάντια σε εταιρείες που παρουσιάζουν τρόφιμα με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ότι είναι στην πραγματικότητα. Το ίδιο ισχύει και με τις εταιρείες ηλεκτρονικού εμπορίου.
Ως αποδεικτικά στοιχεία, παρουσιάζουν εικόνες από τις διαφημίσεις των προϊόντων, μαζί με φωτογραφίες που δείχνουν πώς είναι πραγματικά τα τρόφιμα. Στις διαφημίσεις, για παράδειγμα τα μπιφτέκια φαίνονται μεγάλα ζουμερά, με τυρί από πάνω, μέσα σε λαχταριστά στρογγυλεμένα ψωμάκια. Αλλά στις φωτογραφίες τα μπιφτέκια είναι μικρά και επίπεδα, με ελάχιστο τυρί.
Στην Ελλάδα οι καταναλωτές αντιμετωπίζουν αντίστοιχα περιστατικά ειδικά από την στιγμή που οι επαγγελματίες της εστίασης υποχρεώθηκαν να φωτογραφήσουν τα προϊόντα τους κατά την διάρκεια και μετά την Πανδημία, ώστε να μπουν σε πλατφόρμες παραγγελιών φαγητού (και όχι μόνο).
Οι ηλεκτρονικές πωλήσεις από την Πανδημία και έπειτα έχουν πάρει την ανηφόρα, καθώς οι καταναλωτές εκπαιδεύτηκαν στην πραγματοποίηση αγορών μέσω internet. Στο παιχνίδι μάλιστα έχουν μπει και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Όταν δεν πρόκειται για ξεκάθαρη απάτη κάποια από τα προβλήματα είναι απολύτως λογικά.
To φαινόμενο What you expect Vs What you get
Το φαινόμενο είναι εδώ και πολλά χρόνια από τα πιο αστεία trends στα κοινωνικά δίκτυα, όπου βλέπει κανείς πως είτε υπάρχει σαφέστατη παραπλανητική διαφήμιση, είτε μια σειρά από αστοχίες.
Στην περίπτωση του καφέ, για παράδειγμα, δεν πρόκειται περί παραπλανητικής διαφήμισης αν όταν φτάσει σε σένα… δεν πίνεται. Καταρχάς συνήθως ο πελάτης δεν επιλέγει τον καφέ που θα πιεί βάσει φωτογραφίας, οπότε να παραπλανηθεί. Εφόσον το θεωρήσουμε αυτό δεδομένο, γίνεται κατανοητό ότι για την απογοήτευση που νιώθει ο ουρανίσκος ευθύνονται άλλοι παράγοντες, όπως ότι ο πελάτης θα παραλάβει τον καφέ από 10 έως 40 λεπτά από την στιγμή που έχει παρασκευαστεί και χτυπηθεί, ενώ στο χάρτινο ποτήρι δεν θα καταλάβει το παραμικρό οπτικά. Ο εκνευρισμός θα έρθει στην πρώτη γουλιά.
Το φαγητό είναι λίγο διαφορετική υπόθεση. Πριν έρθει ο έμπειρος φωτογράφος με εξειδίκευση στις φωτογραφίες του φαγητού – ξέρει πώς να το κάνει να φαίνεται ελκυστικό – μπορεί να υποθέσει κανείς με ασφάλεια πως το φαγητό παρασκευάστηκε από τον πιο έμπειρο εργαζόμενο. Μέχρι να βγει ιδανικό το πιο πιθανό είναι να πέταξαν και κάποια πιάτα, ειδικά αν το ζητούμενο είναι η όψη του «τραγανού».
Το άλλο ζήτημα είναι πως το πιο πιθανό είναι πως στην περίπτωση της φωτογράφισης ο εργαζόμενος πήρε τον χρόνο του και ήταν από πάνω για να πετύχει το τέλειο αποτέλεσμα. Είναι βέβαιο πως κάποιες από τις εταιρείες χρησιμοποιούν διαφορετικά προϊόντα στην φωτογράφιση. Ωστόσο στην περιγραφή προϊόντος αναφέρουν το αληθινό. Δηλαδή στην φωτογράφιση μπορεί να είδε ο πελάτης «πατάτες κυδωνάτες με φλούδα» και εν τέλει να πάρει «πατάτες στικς πλαστικές». Για αυτό καλό είναι πριν παραγγείλει κανείς να μελετήσει την περιγραφή του προϊόντος και όχι τη φωτογραφία.
Στις αλυσίδες ένα από τα θετικά είναι πως υπάρχουν προδιαγραφές και ιεραρχική πυραμίδα ώστε να ελέγχεται τι βγαίνει στους πελάτες. Βέβαια αν οι συνθήκες εργασίας είναι κακές ή ο όγκος εργασίας είναι μεγάλος (σ.σ. επονομαζόμενες γαλέρες της εστίασης), είναι μαθηματικά βέβαιο πως ο πελάτης δεν θα πάρει αυτό που έχει παραγγείλει. Κάτι θα καεί, κάτι θα ξεχαστεί.
Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και στα συνοικιακά καταστήματα. Σε κάθε καφέ, αν ο πελάτης αντιλαμβάνεται τις διαφορές από μπαρίστα σε μπαρίστα με τα ίδια υλικά, υπάρχει ο μπαρίστα με το «καλό χέρι» που χαίρεται ο πελάτης να πίνει καφέ από τα χεράκια του και ο άλλος που δεν έχει την τεχνογνωσία ή δεν τον αφορά. Αυτήν την εικόνα δεν την έχεις στην ηλεκτρονική παραγγελία.
Οι παραγγελίες ρούχων και παιχνιδιών
Τα μεγαλύτερα προβλήματα με τα ρούχα και τα παιχνίδια είναι το χρώμα και το μέγεθος. Το πρόβλημα με το χρώμα είναι για αντίστοιχο λόγο με την φωτογράφιση του φαγητού και κάτι ακόμα: παίζουν ρόλο οι συνθήκες της φωτογράφισης και ο επαγγελματικός φωτισμός, αλλά σημαντικό ρόλο παίζει η κάρτα γραφικών του τηλεφώνου ή του υπολογιστή! Κάτι που δεν είναι εύκολα αντιληπτό από όλους. Λύση για το χρώμα δεν υπάρχει, καθώς ακόμα και όσοι χρησιμοποιούν έναν κοινά αποδεκτό τρόπο αναγνώριση του χρώματος, όπως είναι ένας κωδικός Pantone για παράδειγμα, έχουν την εξάρτηση της συσκευής από την οποία το βλέπουν.
Τα προβλήματα με το μέγεθος έχουν να κάνουν με τις προδιαγραφές. Το ανδρικό Ελληνικό Large για παράδειγμα στην Ιταλία είναι XL, στην Κίνα XXL όμως στην Ολλανδία που οι άντρες είναι πιο ψηλοί είναι ανάμεσα στο M και το L! Οπότε είναι κάτι που συνήθως λύνεται με τις διαστάσεις όπου ο πελάτης μπορεί να καταλάβει πολύ εύκολα αν θα του κάνει το ρούχο. Απλώς με μια μεζούρα!
Η τρίτη περίπτωση είναι να έχουν αλλάξει οι προδιαγραφές ξαφνικά, να άλλαξε το εργοστάσιο που ράβονταν ένα ρούχο ή ο οδηγός μεγέθους να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το άλλο που δεν μπορεί να δει κανείς με το μάτι από μια οθόνη είναι η ποιότητα ενός ρούχου. Εκεί χρειάζεται πάντα η αφή με το χέρι. Προβλήματα υπάρχουν και με τις αγορές υποδημάτων, καθώς ειδικά στα αθλητικά υπάρχουν διαφορές μεταξύ εταιρειών και επίσης διαφορές στο πλάτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου