Γιατί τα μοντέλα της πασαρέλας φαίνονται πάντα δυστυχισμένα και τόσο θυμωμένα; Μοιάζουν πάντα σαν να είναι έτοιμα να σου δαγκώνουν το κεφάλι αν τους μιλήσεις. Τι συμβαίνει με το χαμόγελο; Χαμογελούσαν ποτέ; Και αν ναι, πότε άλλαξαν τα πράγματα; – Lisa, Βαλτιμόρη.
Ιδού η απάντηση της Vanessa Friedman, της δημοσιογράφου μόδας των New York Times:
Μου κάνουν συνέχεια αυτή την ερώτηση άνθρωποι που βλέπουν φωτογραφίες από την πασαρέλα κατά τη διάρκεια των εβδομάδων μόδας. Κι όμως, οι σχεδιαστές ζητούν μερικές φορές από τα μοντέλα τους να χαμογελούν. Ο Giorgio Armani το έκανε αυτή τη σεζόν για το σόου του Emporio Armani. Η Sonia Rykiel συνήθιζε να το κάνει συνέχεια. Έβαζε μάλιστα τα μοντέλα της να χοροπηδάνε στην πασαρέλα για να δώσουν έξτρα ζωντάνια. Και ήταν σχεδόν πάντα… τρομακτικό.
Η αλήθεια είναι ότι είναι τρομερά δύσκολο να διατηρήσεις μια πιστευτή έκφραση μεγάλης χαράς όταν περπατάς μπροστά σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, αγνώστους, όλοι εκεί για να αποδώσουν την κρίση τους για το τι φοράς. Όταν τα παπούτσια σου μάλλον δεν σου κάνουν, αφού είναι δείγματα, και εσύ συγκεντρώνεσαι πολύ σκληρά για να μην γλιστρήσεις ή πέσεις, και φοράς σιφόν τον χειμώνα ή δέρμα το Σεπτέμβριο, όταν έχει ακόμα 80 βαθμούς, και είσαι μερικώς τυφλωμένη από τα φλας ενός εκατομμυρίου φωτογράφων.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Tyra Banks έδινε πάντα οδηγίες στις διαγωνιζόμενες στο «America’s Next Top Model» να «smize» -ένας νεολογισμός για το «χαμογέλασε με τα μάτια σου»
Photo: Wikimedia Commons
«Περπάτα σαν να το εννοείς»
Εξάλλου, ενώ τα ρούχα προορίζονται για να κάνουν τους καταναλωτές να αισθάνονται καλά, θα πρέπει επίσης να τους κάνουν να αισθάνονται ασφαλείς, δυνατοί, σίγουροι, προστατευμένοι. Ο Michael Kors συνήθιζε να έχει αφίσες στα παρασκήνια γραμμένες με φράσεις όπως «ο χώρος σου ανήκει» και «περπάτα σαν να το εννοείς» για να εμπνέει τα μοντέλα του. Αυτό το είδος περφόρμανς δεν συνοδεύεται πάντα από ένα λαμπερό πρόσωπο. Το χαμόγελο μπορεί να σε κάνει να φαίνεσαι σαν ικέτης, και η μόδα υποτίθεται ότι σε κάνει να νιώθεις δυνατός στο πετσί σου.
Δεν είναι περίεργο, πραγματικά, που όταν απαιτείται ένα χαρούμενο πρόσωπο, αυτό μετατρέπεται, πολύ γρήγορα, σε μια παγωμένη μάσκα, στην οποία το χαμόγελο δεν φτάνει μέχρι τα μάτια αλλά μένει στο στόμα -μια διάσπαση του προσώπου που μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικό να παρακολουθεί κανείς; Είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς στα ρούχα όταν αναρωτιέσαι αν η γυναίκα που τα φοράει έχει κάπου κρυμμένο ένα μαχαίρι.
«Χαμογέλασε με τα μάτια σου»
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Tyra Banks έδινε πάντα οδηγίες στις διαγωνιζόμενες στο «America’s Next Top Model» να «smize» -ένας νεολογισμός για το «χαμογέλασε με τα μάτια σου». Το να χαμογελάτε με το πραγματικό σας στόμα κατά μήκος μιας πασαρέλας γενικά φαίνεται απλά περίεργο.
Εκτός από μια σύντομη περίοδο στη δεκαετία του 1970, όταν μοντέλα όπως η Pat Cleveland χόρευαν στις πασαρέλες και «κέρδιζαν τη μάχη των Βερσαλλιών», ή τη στιγμή του 1991, όταν τα supermodels από το «Freedom!» του George Michael περπάτησαν στην πασαρέλα του Versace συγχρονίζοντας τα χείλη τους με το τραγούδι, ή εκείνη τη στιγμή το 1993, όταν η Naomi Campbell έπεσε από τις πλατφόρμες της Vivienne Westwood και δεν μπορούσε να μην ξεσπάσει σε γέλια, το χαμόγελο σπάνια ήταν η έκφραση της πασαρέλας. Κοιτάξτε οποιαδήποτε vintage φωτογραφία από ένα κλασικό σαλόνι υψηλής ραπτικής, όπως το Chanel ή το Christian Dior, και οι «κούκλες είναι εντελώς κατσούφες».
Και θυμηθείτε: Η απουσία χαμόγελου δεν είναι το ίδιο πράγμα με την απουσία συμπεριφοράς.
*Με στοιχεία από nytimes.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου