Τα προηγούμενα (πολλά) χρόνια πωλούνταν σε εξευτελιστική τιμή. Η τιμή ήταν τόσο χαμηλή που πολλές χρονιές το κόστος παραγωγής ήταν υψηλότερο των εσόδων. Το προϊόν είναι δύσκολο στην παραγωγή του premium προϊόν. Πέρα από τις ποιοτικές του διαβαθμίσεις με βάση τα χημικά του χαρακτηριστικά, υπάρχουν και οι άπειρες εκδοχές που κρύβονται πίσω από την καλλιεργούμενη ποικιλία, την περιοχή, τον τρόπο καλλιέργειας.
Είναι ένα προϊόν ευαίσθητο, ζωντανό. Μια σπάνια ποικιλία, μπορεί σχετικά εύκολα και εφόσον έχει τα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ποιοτικά χαρακτηριστικά να πωληθεί στο εξωτερικό.
Πολλοί μικροί ξεχωριστοί παραγωγοί, το κάνουν ήδη.
Σε μια παγκόσμια αγορά που συνεχώς ανεβαίνει και αυξάνεται.
Υπάρχουν όπως ίσως θα ξέρετε, ελαιόλαδα, που αυτή την στιγμή πωλούνται με διψήφιο/τριψήφιο ποσό σε συσκευασίες του 1/2 λίτρου. Αυτές οι μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, φέρνουν έσοδα στη χώρα αυξάνοντας την προστιθέμενη αξία ενός προϊόντος που είχε φτάσει να πωλείται στη χονδρική 2 ευρώ.
ΟΣΟ ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΣ.
Και ανέφερα τον καφέ, με αφορμή μια σύντομη συζήτηση με πελάτισσα από την Νέα Ζηλανδία, η οποία μου ανέφερε ότι είναι εντυπωσιασμένη από την “κουλτούρα του καφέ” της χώρας μας. Τόση εντύπωση της έκανε η έκρηξη του κλάδου. Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα, ότι η ΧΩΡΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ”ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ” σε τέτοιο βαθμό και ακόμη μεγαλύτερη.
Όπως τη βλέπουμε σε χώρες, όπως η Ιταλία.
Ένα καλά ρυθμισμένο σύστημα παραγωγής, διακίνησης, προβολής του εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου της Ελλάδας. Μια μηχανή που θα παράγει πλούτο για τη χώρα και τους παραγωγούς του αλλά θα αποτελεί και εργαλείο προβολής της ιστορίας της, της γαστρονομικής της παράδοσης, των αιωνόβιων αλλά και των σύγχρονων ελαιώνων της.
Μια ορθολογική τιμή στο προϊόν που θα καλύπτει άνετα το κόστος παραγωγής και θα αφήνει και ένα καλό κέρδος στον παραγωγό, θα φέρει πραγματική ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ, αν συνδυαστεί με μερικά βήματα παραπέρα.
Βασικό μέτρο σε κάτι τέτοιο θα ήταν η ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Αυτό θα επιφέρει μείωση στο κόστος παραγωγής και καλύτερη θέση διαπραγμάτευσης στις εμπορικές συμφωνίες.
Επίσης θα καθετοποιήσει τον έλεγχο σε παράγοντες, όπως οι βιολογικές καλλιέργειες και ο διαχωρισμός ποιοτήτων.
Θα μπορούσε να μπει ως όρος για την ούτως ή άλλως μικρή επιδότηση που έχει το προϊόν, η συμμετοχή σε ομάδες παραγωγών ή συνεταιρισμούς όπου αυτοί δεν υπάρχουν.
Να μπορούν να δοθούν κίνητρα σε ελαιοτριβεία να δημιουργήσουν γύρω από αυτά, κουλτούρα ομάδας παραγωγής.
Η ορθολογική τιμή στο προϊόν, θα φέρει ευημερία και νέες προοπτικές στο χώρο.
Μαζί θα δημιουργήσει και τον ΑΝΑΛΟΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ.
Να γνωρίσει ο καταναλωτής τι πρέπει και από ποιον.
Ίσως να υπάρχει και ως μέρος της εκπαίδευσης στα σχολεία μας.
Τελικά όμως, ΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ότι δεν γίνεται να ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΤΡΟ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΚΑΦΕ.
Δεν είναι καλό για κανέναν να γίνεται διακίνηση με τενεκέδες όπως πριν έναν αιώνα.
Και αυτό αφορά κυρίως την ΠΟΙΟΤΗΤΑ και όχι την ΤΙΜΗ.
(via Georgios Voloudakis)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου