Τα αρχικά BDSM προέρχονται αντίστοιχα από τις λέξεις bondage – discipline, dominance – submission, sadism – masochism, δηλαδή πρόκειται για την πρακτική που αφορά σε σαδομαζοχιστικές τεχνικές.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων, ακόμη και των νεότερων, έχει μια συγκεκριμένη αντίληψη γι’ αυτές τις τεχνικές, ενώ πολλοί δεν έχουν ποτέ δοκιμάσει καμία εξ αυτών, επειδή ακριβώς υπάρχουν κάποιοι μύθοι εκεί έξω που συντηρούν ένα φόβητρο γύρω από το όνομά τους.
Σύμφωνα, μάλιστα, με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2014 στο έντυπο “Journal of Sexual Medicine”, πάνω από το 65% των γυναικών που συμμετείχαν έχουν φαντασιωθεί μία σκηνή με σεξ που περιελάμβανε BDSM, το 47% έχουν φαντασιωθεί να εφαρμόζουν εκείνες πρακτικές BDSM σε άλλον, ενώ το 52% είχαν τουλάχιστον μία φορά τη φαντασίωση να τις δένουν στη διάρκεια του σεξ.
Στη περίπτωση του BDSM, δε, το σεξ δεν είναι πάντα μέρος του σκηνικού. Συχνά, συμβαίνει για λόγους “κυριαρχίας” και μόνο, χωρίς να είναι απαραίτητο ότι θα καταλήξει και σε διείσδυση ή κορύφωση. Η καθεμία και ο καθένας μπορεί να θέσει τα όριά του, ώστε το BDSM να είναι πραγματική εμπειρία απόλαυσης.
Δεν απαιτεί κατ’ ανάγκη εξοπλισμό, μια χαρά είναι και το ανθρώπινο σώμα ως «εργαλείο» ηδονής και επιθυμητού πόνου.
Και λίγη ιστορία για το BDSM
Θεωρείται ότι η ύστερη περίοδος του Μεσαίωνα στα τέλη του 15ου αιώνα είναι εκείνη κατά την οποία πρωτοεμφανίστηκε το BDSM. Είναι ευρέως γνωστό ότι από την εποχή που οι άνθρωποι οργανώθηκαν σε πολιτισμικές κοινότητες συμβίωσης με σκοπό την από κοινού προστασία και, βέβαια, την μανία κατάκτησης και υποταγής άλλων κοινοτήτων, αναζήτησαν τρόπους απόσπασης πληροφοριών αλλά και παραδειγματικής τιμωρίας εχθρών ή παρανόμων, τα γνωστά σε όλους μας βασανιστήρια.
Και ήταν πραγματικά τόσο δημιουργικοί σε αυτόν τον τομέα ώστε να αναχθούν σε μορφή τέχνης στην αρχαία Κίνα που ήταν γνωστά ως “1.000 και 1 τρόποι βασανισμού για να μην πεθάνεις”. Ωστόσο μεγάλη ώθηση στην εξειδίκευση αλλά και στην δημιουργία ειδικών μηχανών και μέσων βασανισμού έδωσε η “μαύρη” περίοδος του Μεσαίωνα στην Ευρώπη κατά την οποία η πρακτική των βασανιστηρίων αποτελούσε όχι μόνο καθημερινότητα αλλά και μορφή επαγγελματικής δεξιοτεχνίας.
Οι βασανιστές και οι δήμιοι αποτέλεσαν ειδική κατηγορία που έχαιρε μάλιστα ιδιαίτερης μεταχείρισης από τους εξέχοντες και διοικούντες αλλά και μεγάλης αποστροφής από το λαό. Μετά την περίοδο αυτή και το πέρας του “Μεσαίωνα” οι πρακτικές αυτές άρχισαν να περιθωριοποιούνται στα πλαίσια της νομικής και δικαστικής διατηρώντας μόνο τις απαραίτητες πρακτικές για την απόδοση της θανατικής ποινής ή της φυλάκισης.
Στον απόηχο όμως αυτών των πρακτικών, οι κάστες κυρίως των ευγενών που ήταν εθισμένοι στην παρακολούθηση τους προς τέρψη και απόλαυση άρχισαν να δημιουργούν κλειστές ομάδες στις οποίες αναβίωναν αυτές τις πρακτικές υπό μορφή επιβολής ελεγχόμενου βασανισμού με σκοπό την επίτευξη ηδονικών απολαύσεων και οργασμικών κορυφώσεων με μία σαφή προέκταση της σεξουαλικής ιδιαιτερότητας των μελών τους.
Διασημότερος αντιπρόσωπος τους ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, συγγραφέας και φιλόσοφος με τις ηδονιστικές θεωρήσεις του που είχαν τελικό στόχο την επίτευξη της απόλυτης ατομικής ικανοποίησης μέσα από τη γενετήσια διαστροφή της απόλαυσης του εκδηλούμενου φόβου, τρόμου και πόνου που προκαλούσε στις συντρόφους του.
Η αέναη ανάγκη του ανθρώπου για αναζήτηση, αλλά και για την γνώση και υπέρβαση των σωματικών και ψυχικών ορίων του σε συνδυασμό με την εποχή μας στα πλαίσια της απελευθέρωσης του ατόμου αλλά και στον σεβασμό προς τις προσωπικές επιλογές του καθενός οδήγησαν στην σημερινή μορφή τέχνης γνωστής ως BDSM η οποία έχει ως θεμέλιο την ιδιαίτερη ψυχική και σωματική σύνδεση μεταξύ των ατόμων που λαμβάνουν μέρος με κυριαρχική ή υποτακτική διάθεση και ψυχολογία με γνώμονα την αμέριστη εμπιστοσύνη και τον απόλυτο σεβασμό του ατόμου.
Η εξειδικευμένη πλέον γνώση που μας προσφέρει η εξέλιξη στον τομέα της ανατομίας, της λειτουργίας του εγκεφάλου και της ιατρικής έχουν αναγάγει το BDSM σε ύψιστη μορφή ασφαλούς εφαρμογής πρακτικών για την επίτευξη ψυχοσωματικής ικανοποίησης και απόλαυσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου