Μεχέρ Μπάμπα

Ινδός μύστης, ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του ενσάρκωση του Θεού

(Avatar). Οι διδασκαλίες του είναι ένα κράμα Ινδουϊσμού, Σουφισμού και Χριστιανισμού. Το όνομα «Μεχέρ Μπάμπα» σημαίνει στα περσικά «συμπονετικός πατέρας» και του το έδωσαν οι πρώτοι μαθητές του. Δύο πολύ γνωστά τραγούδια (Baba O’ Riley, Don’t Worry, Be Happy) έχουν ως σημείο αναφοράς τον Μεχέρ Μπάμπα (Meher Baba).

Ο Μεργουάν Σεριάρ Ιρανί (Merwan Sheriar Irani), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1894 στο Πουνέ της Ινδίας από οικογένεια περσικής καταγωγής, που ασπαζόταν τη θρησκεία του Ζωροαστρισμού. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε τις πνευματικές αναζητήσεις του και στα 19 του συνάντησε μια μουσουλμάνα αγία, τη Χασράτ Μπαμπαγιάν (1806-1931), η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην πνευματική του μεταμόρφωση.

Μαθήτευσε μαζί της επτά χρόνια και μέσα στο διάστημα αυτό συνάντησε άλλους τέσσερεις πνευματικούς άνδρες, οι οποίοι τον επηρέασαν με τις διδασκαλίες τους. Οι Χαζράτ Μπάμπα (1861-1925), Ναραγιάν Μαχαράτζ (1885-1945), Σάι Μπάμπα (?-1918) και Ουπάσνι Μαχαράτζι (1870-1941) μαζί την Μπαμπαγιάν αποτελούν τους «Πέντε Τέλειους Δασκάλους» για τον Μεχέρ Μπάμπα. Αφιέρωσε άλλα επτά χρόνια διδασκαλίας κοντά στον Ουπάσνι Μαχαράτζι, προτού ξεκινήσει τη δική του διδασκαλία.

Από τις 10 Ιουλίου του 1925 και μέχρι το τέλος της ζωής του το 1969 παρέμεινε σιωπηλός, επικοινωνώντας μόνο γραπτώς και αργότερα με νεύματα.

Η ανικανότητα του ανθρώπου να ζήσει με τα λόγια του Θεού κάνει τη διδασκαλία των εκπροσώπων του μια παρωδία. Αντί να ασκεί τη συμπόνια, ο άνθρωπος έχει εξαπολύσει πολέμους στο όνομά του Θεού. Αντί να ζει με την ταπεινότητα, την καθαρότητα και αλήθεια των λόγων Του, ο άνθρωπος έχει δώσει τη θέση της στο μίσος, την απληστία και τη βία. Επειδή ο άνθρωπος κωφεύει στις αρχές και τους κανόνες που ορίζονται από τον Θεό, επιλέγω την σιωπή.

Η ζωή του εναλλασσόταν από μεγάλες περιόδους απομόνωσης και νηστείας μαζί με τους πιστούς μαθητές του και πολύμηνα ταξίδια στη Δύση και εντός της Ινδίας, όπου διοργάνωνε μεγάλες συνάξεις και προέβαινε σε πράξεις φιλανθρωπίας, με αποδέκτες τους πτωχούς, τους λεπρούς και τους διανοητικά ασθενείς.

Το 1931 πραγματοποίησε το πρώτο ταξίδι στη Δύση και συγκεκριμένα στην Αγγλία, όπου απέκτησε πολλούς μαθητές. Σε συνέντευξή του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press περιέγραψε το ταξίδι του σαν μία «νέα σταυροφορία, που σκοπό έχει να κατεδαφίσει τα τείχη μεταξύ των θρησκειών, να καταστρέψει τον υλισμό της Αμερικής και να ενοποιήσει όλα τα πιστεύω στο κοινό στοιχείο της αγάπης». Τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι διδασκαλίες του έγιναν ευμενώς δεκτές, κυρίως από τον καλλιτεχνικό κόσμο. Μαθητές του υπήρξαν προσωπικότητες του Χόλιγουντ, όπως οι Γκάρι Κούπερ, Τσαρλς Λότον, Μπόρις Καρλόφ, Μαίρη Πίκφορντ, Ντάγκλας Φέρμπανκς τζούνιορ, Μορίς Σεβαλιέ και Ερνστ Λιούμπιτς.

Τη δεκαετία του '40 συνεργάστηκε με μια ομάδα πιστών μαθητών του, τους οποίους ονόμαζε mast («μεθυσμένοι με τον Θεό»), οι οποίοι έφθαναν σε κατάσταση έκστασης, μέσα από τις εσωτερικές πνευματικές εμπειρίες τους. Το 1949 μαζί με είκοσι πιστούς μαθητές ξεκίνησε ένα τρίχρονο ταξίδι πνευματικής αναζήτησης μέσα στην Ινδία, το οποίο ονόμασε «Νέα Ζωή».

Μετά από δύο σοβαρούς τραυματισμούς του σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, στις ΗΠΑ το 1952 και την Ινδία το 1956, παρέμεινε σχεδόν ανάπηρος. Το 1962 προσκάλεσε τους Δυτικούς μαθητές του σε μια μεγάλη πνευματική συγκέντρωση, που ονομάστηκε «Η συγκέντρωση Ανατολής - Δύσης». Τη δεκαετία του '60, σε μία εποχή έξαρσης των ψυχεδελικών ναρκωτικών, υποστήριξε ότι δεν προσφέρουν τίποτα το ευεργετικό στον άνθρωπο και απαγόρευσε στους μαθητές του τη χρήση και του πιο μαλακού ναρκωτικού, όπως η μαριχουάνα.

Παρά τη χειροτέρευση της υγείας του, ο Μέχερ Μπάμπα συνέχιζε το «Παγκόσμιο Έργο» του, που δεν ήταν άλλο παρά η αφύπνιση του κόσμου μέσω της αγάπης και η μετάβαση προς μια νέα συνείδηση της ενότητας της ζωής, που θα διαμόρφωνε μια «νέα ανθρωπότητα». Το θρησκευτικό του πιστεύω το αναπτύσσει στο βιβλίο του God Speaks (Ομιλεί ο Θεός), που εκδόθηκε το 1955.

Ο Μεχέρ Μπάμπα άφησε την τελευταία του πνοή στις 31 Ιανουαρίου 1969, με τη φράση: «Και μην ξεχνάτε ότι είμαι Θεός». Σήμερα το μαυσωλείο του στο Μεχερεμπάντ της Ινδίας αποτελεί σημείο προσκυνήματος των πιστών του, οι οποίοι κάθε χρόνο στις 10 Ιουλίου μένουν σιωπηλοί για να τιμήσουν τον πνευματικό τους δάσκαλό.

Σχετικά

Το περίφημο τραγούδι των Who «Baba O’ Riley» (1971) είναι εμπνευσμένο εν μέρει από την προσωπικότητα του Μεχέρ Μπάμπα, τα πιστεύω του οποίου ασπαζόταν ο συνθέτης του τραγουδιού και ηγέτης του συγκροτήματος Πιτ Τάουνσεντ.

Ο τίτλος του τραγουδιού «Don’t Worry, Be Happy», της μεγάλης επιτυχίας του Μπόμπι ΜακΦέριν από το 1988, είναι παρμένος από μία έκφραση του Μεχέρ Μπάμπα, με την οποία συνήθιζε να προσφωνεί τους μαθητές του στη Δύση.