Το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας θάβεται από κατολίσθηση – Δεκατρείς άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 13 Ιανουαρίου του 1963, όταν το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας θάφτηκε από κατολίσθηση. Δεκατρείς άνθρωποι έχασαν τότε τη ζωή τους.

«Βαριά στενάζουν τα βουνά, ο ήλιος σκοτεινιάζει… το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει»… Αντάρτικο τραγούδι που αναφέρεται στο Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας.

«Μαύρη τύχη το χωριό μας- είχε πει κάποτε φίλος Ευρυτάνας- το έκαψαν οι Ιταλοί, το έκαψαν οι Γερμανοί κι ένα πρωί το σκέπασε το χώμα»…

 Παραμονή Χριστουγέννων του 1942 Ιταλοί κατακτητές, προβαίνοντας σε αντίποινα για το χτύπημα των παλικαριών του Άρη Βελουχιώτη στη Μάχη του Μικρού Χωριού, σκότωσαν κατοίκους και έκαψαν περισσότερα από τα μισά σπίτια. Μετά πέρασαν οι Ναζί. Έκαψαν και σκότωσαν κι αυτοί. Κι όταν ήρθε η Απελευθέρωση, το Μικρό Χωριό, πλήρωσε τα επίχειρα του Εμφυλίου: ερήμωσε!

Οι κάτοικοι του Μικρού Χωριού ξεκίνησαν να επιστρέφουν μετά το 1950, οπότε άρχισε η ανοικοδόμηση και τότε ήρθε η κατολίσθηση: το μεγαλύτερο μέρος του χωριού καθώς ένα μεγάλο κομμάτι από το βουνό «Κρι» καταπλάκωσε ανθρώπους και σπίτια· «χάθηκαν» 13 άνθρωποι. Ήταν ημέρα Κυριακή, λίγο μετά τις 8 το πρωί. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του Μικρού Χωριού βρίσκονταν στην εκκλησία. Ελάχιστοι είχαν απομείνει στα σπίτια τους. Τότε ήταν που ένα διαπεραστικό βουητό ταρακούνησε τον τόπο. Οι κάτοικοι τρομαγμένοι έτρεχαν αλλόφρονες να δουν τι είχε συμβεί. Κάποιοι μιλούσαν για σεισμό, κάποιοι άλλοι γύριζαν το νου τους στα παλιά: βομβαρδισμός, έλεγαν και κοίταζαν ο ένας τον άλλον με δυσπιστία. Δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. 

Μαύρη τύχη το Μικρό Χωριό...


Σαν λάβα από ηφαίστειο...

«Τεράστιοι όγκοι λάσπης και χώματος είχαν φύγει πάνω από το βουνό και σέρνονταν κατά μήκος του μικρού χειμάρρου-ποταμού του χωριού, σαν λάβα. Τα πρώτα σπίτια που βρίσκονταν στη ζώνη κατολίσθησης είχαν παρασυρθεί, είχαν βυθιστεί μέσα στη λάσπη και φαίνονταν μόνο οι στέγες τους», θα πει περιγράφοντας την εικόνα που αντίκρισε ο μηχανικός Σωτήρης Οικονόμου.

Οι κάτοικοι από το απέναντι Μεγάλο Χωριό έσπευσαν για βοήθεια. Και εκεί γύρω στο μεσημέρι σταμάτησε η γη να σέρνεται. Και τότε ακούστηκαν οι οιμωγές των εγκλωβισμένων, οι ήχοι της απόγνωσης των ζώων, οι σπαρακτικές κραυγές όσων αναζητούσαν δικούς τους. Δεκατρείς άνθρωποι- κι ένα παιδί ανάμεσά τους- έχασαν τη ζωή τους.

Και την επόμενη μέρα ο Τύπος της Αθήνας κοινοποιούσε την τραγωδία: «Το βουνό έθαψε το Μικρό Χωριό» ,έγραφε το «ΕΘΝΟΣ». «Το Μικρό Χωριό ετάφη ολόκληρον από τα χώματα» έγραφε η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Το 1968, έπειτα από εργασίες χρόνων, το Μικρό Χωριό ξαναστήθηκε στα πόδια του.