Αναμνηστική πλάκα στο Owensboro του Κεντάκι
Ο George Graham Vest υπηρέτησε επί 24 χρόνια στη Γερουσία των ΗΠΑ -από το 1879 έως το 1903. Ωστόσο, η πιο αξιοσημείωτη κληρονομιά του προέρχεται από μια ομιλία που έδωσε κατά τη διάρκεια μιας -φαινομενικά δυσδιάκριτης- δικαστικής υπόθεσης όταν ασκούσε τη δικηγορία σε μια αγροτική περιοχή του Μιζούρι. Η υπόθεση με την οποία θα συνδεόταν για πάντα το όνομά του αφορούσε τον πυροβολισμό του "Old Drum", ενός κυνηγετικού σκύλου που είχε ένας ντόπιος αγρότης, ο Charles Burden.
Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 1869, ο Charles Burden άκουσε έναν πυροβολισμό που προερχόταν από την κατεύθυνση της φάρμας του γείτονά του που βρισκόταν μόλις ένα μίλι νότια. Το αγρόκτημα ανήκε στον κουνιάδο του, Leonidas Hornsby, ο οποίος εξέτρεφε πρόβατα και ο οποίος δυσκολευόταν να συντηρήσει το κοπάδι του εξαιτίας της διαρκούς απειλής των σκύλων και των λύκων. Έχοντας ήδη χάσει πάνω από εκατό πρόβατα, ο Hornsby είχε ορκιστεί να σκοτώσει το πρώτο αδέσποτο σκυλί που θα καταπατούσε τη γη του.
Ανήσυχος από τους πυροβολισμούς, ο Burden θυμήθηκε τον όρκο και, φοβούμενος το χειρότερο, φώναξε τα σκυλιά του. Ωστόσο, ο αγαπημένος του σύντροφος στο κυνήγι, ο Old Drum, δεν ανταποκρίθηκε. Το επόμενο πρωί, με τον Old Drum ακόμα εξαφανισμένο, ο Burden ξεκίνησε να τον βρει. Αρχικά, πήγε στον γείτονά του Hurley και μετά στη φάρμα του Hornsby. Όταν ο Hornsby ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε τίποτα για το σκυλί, ο Burden τον πίεσε περαιτέρω και τον ρώτησε για το σκυλί που είχε πυροβολήσει την προηγούμενη νύχτα. Ο Hornsby αρνήθηκε ότι πυροβόλησε κάποιον σκύλο εκείνος, αλλά ανέφερε ότι το είχε κάνει ο ανιψιός του, ο Dick, υποθέτοντας ότι ανήκε σε κάποιον άλλο γείτονα.
Ο Burden, χωρίς να έχει πεισθεί, έφυγε από την φάρμα του κουνιάδου του για να συνεχίσει την έρευνα. Αργότερα εκείνο το πρωί, βρήκε τον αγαπημένο του σκύλο να κείτεται νεκρός στα νερά ενός κολπίσκου κοντά στο αγρόκτημά του. Το σώμα του ήταν γεμάτο με πολλές τρύπες από σφαίρες. Ήταν προφανές ότι ο Old Drum είχε μεταφερθεί ή συρθεί εκεί που τον βρήκε. Επίσης, στο σώμα του υπήρχαν τρίχες καστανοκόκκινων αλόγων. Ο Hornsby είχε ένα τέτοιου χρώματος μουλάρι, οπότε ο Burden ήταν πεπεισμένος ότι ήταν ο κουνιάδος του είχε πυροβολήσει τον σκύλο του.
Έτσι, υπέβαλε μήνυση για αποζημίωση στο ειρηνοδικείο του δήμου Madison. Αρχικά, ζήτησε αποζημίωση 100 δολαρίων, αλλά επειδή αυτό το ποσό ήταν πέρα από τη δικαιοδοσία του τοπικού αξιωματούχου, το ποσό τροποποιήθηκε στο νόμιμο όριο των 50 δολαρίων.
Η αρχική δίκη οδήγησε στην καταδίκη του Hornsby, αλλά, σε μια επόμενη δίκη, ο Burden έλαβε 25 δολάρια -μαζί με τα δικαστικά έξοδα- για την απώλεια του Old Drum. Ο Hornsby άσκησε έφεση, η οποία βασίστηκε όχι στην ενοχή του ότι είχε πυροβολήσει τον Old Drum, αλλά στον ισχυρισμό ότι δεν έπρεπε να είχε επιτραπεί στον Burden να τροποποιήσει το αρχικό του αίτημα από 100 δολάρια σε 50.
Στις 30 Μαρτίου 1870, η υπόθεση επέστρεψε στο δικαστήριο με νέα στοιχεία που παρουσίασαν ο Hornsby και ο ανιψιός του, υποστηρίζοντας ότι, αργότερα, είχαν αφαιρέσει σφαίρες μολύβδου από το σώμα του σκύλου. Αυτό δημιούργησε αμφιβολίες για το αν ο Hornsby ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του Old Drum. Δύο ημέρες αργότερα, το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ του, επιδικάζοντας μόνο τα δικαστικά έξοδα.
Μη ικανοποιημένος με αυτό το αποτέλεσμα, ο Burden υπέβαλε αίτηση για νέα δίκη και επιστράτευσε μια νέα νομική ομάδα, αποτελούμενη από τους John F. Phillips και George G. Vest, για να αντιμετωπίσει τους περίφημους δικηγόρους του Hornsby, Thomas Crittenden και Francis Cockrell.
Ανήσυχος από τους πυροβολισμούς, ο Burden θυμήθηκε τον όρκο και, φοβούμενος το χειρότερο, φώναξε τα σκυλιά του. Ωστόσο, ο αγαπημένος του σύντροφος στο κυνήγι, ο Old Drum, δεν ανταποκρίθηκε. Το επόμενο πρωί, με τον Old Drum ακόμα εξαφανισμένο, ο Burden ξεκίνησε να τον βρει. Αρχικά, πήγε στον γείτονά του Hurley και μετά στη φάρμα του Hornsby. Όταν ο Hornsby ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε τίποτα για το σκυλί, ο Burden τον πίεσε περαιτέρω και τον ρώτησε για το σκυλί που είχε πυροβολήσει την προηγούμενη νύχτα. Ο Hornsby αρνήθηκε ότι πυροβόλησε κάποιον σκύλο εκείνος, αλλά ανέφερε ότι το είχε κάνει ο ανιψιός του, ο Dick, υποθέτοντας ότι ανήκε σε κάποιον άλλο γείτονα.
Ο Burden, χωρίς να έχει πεισθεί, έφυγε από την φάρμα του κουνιάδου του για να συνεχίσει την έρευνα. Αργότερα εκείνο το πρωί, βρήκε τον αγαπημένο του σκύλο να κείτεται νεκρός στα νερά ενός κολπίσκου κοντά στο αγρόκτημά του. Το σώμα του ήταν γεμάτο με πολλές τρύπες από σφαίρες. Ήταν προφανές ότι ο Old Drum είχε μεταφερθεί ή συρθεί εκεί που τον βρήκε. Επίσης, στο σώμα του υπήρχαν τρίχες καστανοκόκκινων αλόγων. Ο Hornsby είχε ένα τέτοιου χρώματος μουλάρι, οπότε ο Burden ήταν πεπεισμένος ότι ήταν ο κουνιάδος του είχε πυροβολήσει τον σκύλο του.
Έτσι, υπέβαλε μήνυση για αποζημίωση στο ειρηνοδικείο του δήμου Madison. Αρχικά, ζήτησε αποζημίωση 100 δολαρίων, αλλά επειδή αυτό το ποσό ήταν πέρα από τη δικαιοδοσία του τοπικού αξιωματούχου, το ποσό τροποποιήθηκε στο νόμιμο όριο των 50 δολαρίων.
Η αρχική δίκη οδήγησε στην καταδίκη του Hornsby, αλλά, σε μια επόμενη δίκη, ο Burden έλαβε 25 δολάρια -μαζί με τα δικαστικά έξοδα- για την απώλεια του Old Drum. Ο Hornsby άσκησε έφεση, η οποία βασίστηκε όχι στην ενοχή του ότι είχε πυροβολήσει τον Old Drum, αλλά στον ισχυρισμό ότι δεν έπρεπε να είχε επιτραπεί στον Burden να τροποποιήσει το αρχικό του αίτημα από 100 δολάρια σε 50.
Στις 30 Μαρτίου 1870, η υπόθεση επέστρεψε στο δικαστήριο με νέα στοιχεία που παρουσίασαν ο Hornsby και ο ανιψιός του, υποστηρίζοντας ότι, αργότερα, είχαν αφαιρέσει σφαίρες μολύβδου από το σώμα του σκύλου. Αυτό δημιούργησε αμφιβολίες για το αν ο Hornsby ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του Old Drum. Δύο ημέρες αργότερα, το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ του, επιδικάζοντας μόνο τα δικαστικά έξοδα.
Μη ικανοποιημένος με αυτό το αποτέλεσμα, ο Burden υπέβαλε αίτηση για νέα δίκη και επιστράτευσε μια νέα νομική ομάδα, αποτελούμενη από τους John F. Phillips και George G. Vest, για να αντιμετωπίσει τους περίφημους δικηγόρους του Hornsby, Thomas Crittenden και Francis Cockrell.
Ο George G. Vest
Κατά τη διάρκεια της τέταρτης δίκης που ξεκίνησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1870, ο Hornsby παραδέχτηκε ότι ο ανιψιός του είχε πυροβολήσει εναντίον ενός σκύλου, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι αυτός ο σκύλος ήταν ο Old Drum. Αντίθετα, η υπεράσπισή του προσπάθησε να αποδείξει ότι είχαν δει και πυροβολήσει τον Old Drum στο Haymaker's Mill.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1870, ο Vest παρουσίασε τις τελικές δηλώσεις εκ μέρους του Burden. Ωστόσο, δεν έκανε καμία αναφορά στα στοιχεία ή στο Old Drum, αλλά απέδωσε ένα συναισθηματικό φόρο τιμής σε όλα τα σκυλιά και τα αφεντικά τους. Αυτή η περίφημη δήλωση, η οποία θα γραφόταν και θα ονομαζόταν "Eulogy of the Dog" (Επικήδειος ενός Σκύλου), έπεισε τελικά τους ενόρκους υπέρ του Burden. Ο Επικήδειος του Vest συνεχίζει να παραμένει ένα από τα πιο διαρκή αποσπάσματα περίτεχνης και πολύπλοκης πεζογραφίας στις αμερικανικές δικαστικές αίθουσες.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1870, ο Vest παρουσίασε τις τελικές δηλώσεις εκ μέρους του Burden. Ωστόσο, δεν έκανε καμία αναφορά στα στοιχεία ή στο Old Drum, αλλά απέδωσε ένα συναισθηματικό φόρο τιμής σε όλα τα σκυλιά και τα αφεντικά τους. Αυτή η περίφημη δήλωση, η οποία θα γραφόταν και θα ονομαζόταν "Eulogy of the Dog" (Επικήδειος ενός Σκύλου), έπεισε τελικά τους ενόρκους υπέρ του Burden. Ο Επικήδειος του Vest συνεχίζει να παραμένει ένα από τα πιο διαρκή αποσπάσματα περίτεχνης και πολύπλοκης πεζογραφίας στις αμερικανικές δικαστικές αίθουσες.
Το άγαλμα μπροστά από το δικαστήριο της κομητείας Johnson στο Warrensburg
Η ομιλία έγινε τόσο διάσημη που, το 1958, η πόλη Warrensburg του Μιζούρι, όπου έγινε η ομιλία, έστησε ένα χάλκινο άγαλμα για να τιμήσει τον Old Drum και τον George G. Vest, ενώ στο Ανώτατο Δικαστήριο του Μιζούρι υπάρχει μια χάλκινη προτομή του Old Drum.
Eulogy of the Dog
Gentlemen of the jury: The best friend a man has in this world may turn against him and become his enemy. His son or daughter that he has reared with loving care may prove ungrateful. Those who are nearest and dearest to us, those whom we trust with our happiness and our good name, may become traitors to their faith. The money that a man has, he may lose. It flies away from him, perhaps when he needs it the most. A man's reputation may be sacrificed in a moment of ill-considered action. The people who are prone to fall on their knees to do us honor when success is with us may be the first to throw the stone of malice when failure settles its cloud upon our heads. The one absolutely unselfish friend that a man can have in this selfish world, the one that never deserts him and the one that never proves ungrateful or treacherous is his dog.
Gentlemen of the jury: A man's dog stands by him in prosperity and in poverty, in health and in sickness. He will sleep on the cold ground, where the wintry winds blow and the snow drives fiercely, if only he may be near his master's side. He will kiss the hand that has no food to offer, he will lick the wounds and sores that come in encounters with the roughness of the world. He guards the sleep of his pauper master as if he were a prince. When all other friends desert, he remains. When riches take wings and reputation falls to pieces, he is as constant in his love as the sun in its journey through the heavens.
If fortune drives the master forth an outcast in the world, friendless and homeless, the faithful dog asks no higher privilege than that of accompanying him to guard against danger, to fight against his enemies, and when the last scene of all comes, and death takes the master in its embrace and his body is laid away in the cold ground, no matter if all other friends pursue their way, there by his graveside will the noble dog be found, his head between his paws, his eyes sad but open in alert watchfulness, faithful and true even to death.
Σε ελεύθερη μετάφραση:
Κύριοι της επιτροπής ενόρκων: Ο καλύτερος φίλος που έχει ένας άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να στραφεί εναντίον του και να γίνει εχθρός του. Ο γιος ή η κόρη του που έχει μεγαλώσει με στοργική φροντίδα μπορεί να αποδειχθούν αχάριστοι. Όσοι είναι πιο κοντινοί και αγαπητοί σε εμάς, εκείνοι στους οποίους εμπιστευόμαστε την ευτυχία μας και το καλό μας όνομα, μπορεί να γίνουν προδότες της πίστης τους. Τα χρήματα που έχει κάποιος, μπορεί να τα χάσει. Τα χάνει, ίσως όταν τα χρειάζεται περισσότερο. Η φήμη ενός άνδρα μπορεί να θυσιαστεί σε μια στιγμή άστοχης δράσης. Οι άνθρωποι που είναι επιρρεπείς να γονατίσουν για να μας τιμήσουν όταν η επιτυχία είναι μαζί μας, μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα πετάξουν την πέτρα της κακίας όταν η αποτυχία βάλει το σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας. Ο ένας απολύτως ανιδιοτελής φίλος που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος σε αυτόν τον εγωιστικό κόσμο, αυτός που δεν τον εγκαταλείπει ποτέ και αυτός που δεν αποδεικνύεται ποτέ αχάριστος ή προδοτικός είναι ο σκύλος του.
Κύριοι της επιτροπής ενόρκων: Ο σκύλος ενός ανθρώπου στέκεται δίπλα του στην ευημερία και στη φτώχεια, στην υγεία και στην ασθένεια. Θα κοιμηθεί στο κρύο έδαφος, εκεί που φυσούν οι χειμωνιάτικοι άνεμοι και το χιόνι πέφτει άγρια, αρκεί να είναι κοντά στο πλευρό του κυρίου του. Θα φιλήσει το χέρι που δεν έχει φαγητό να του προσφέρει, θα γλείψει τις πληγές που προέρχονται από την τραχύτητα του κόσμου. Φυλάει τον ύπνο του φτωχού αφέντη του σαν να ήταν πρίγκιπας. Όταν όλοι οι άλλοι φίλοι εγκαταλείπουν, αυτός παραμένει. Όταν τα πλούτη κάνουν φτερά και η φήμη καταρρέει, είναι σταθερός στην αγάπη του όσο ο ήλιος στο ταξίδι του στους ουρανούς.
Αν η τύχη κάνει τον αφέντη απόκληρο στον κόσμο, χωρίς φίλους και άστεγο, ο πιστός σκύλος δεν ζητά μεγαλύτερο προνόμιο από το να τον συνοδεύει για να τον προφυλάσσει από τον κίνδυνο, να πολεμήσει ενάντια στους εχθρούς του και όταν έρθει η τελευταία σκηνή όλων και ο θάνατος πάρει τον κύριο στην αγκαλιά του και αφεθεί το σώμα του στο κρύο έδαφος, άσχετα αν όλοι οι άλλοι φίλοι πάρουν το δρόμο τους, εκεί στον τάφο του θα βρεθεί ο ευγενής σκύλος, με το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια του, τα μάτια του θλιμμένα αλλά ανοιχτά. σε άγρυπνη εγρήγορση, πιστός και αληθινός μέχρι θανάτου.
Κύριοι της επιτροπής ενόρκων: Ο σκύλος ενός ανθρώπου στέκεται δίπλα του στην ευημερία και στη φτώχεια, στην υγεία και στην ασθένεια. Θα κοιμηθεί στο κρύο έδαφος, εκεί που φυσούν οι χειμωνιάτικοι άνεμοι και το χιόνι πέφτει άγρια, αρκεί να είναι κοντά στο πλευρό του κυρίου του. Θα φιλήσει το χέρι που δεν έχει φαγητό να του προσφέρει, θα γλείψει τις πληγές που προέρχονται από την τραχύτητα του κόσμου. Φυλάει τον ύπνο του φτωχού αφέντη του σαν να ήταν πρίγκιπας. Όταν όλοι οι άλλοι φίλοι εγκαταλείπουν, αυτός παραμένει. Όταν τα πλούτη κάνουν φτερά και η φήμη καταρρέει, είναι σταθερός στην αγάπη του όσο ο ήλιος στο ταξίδι του στους ουρανούς.
Αν η τύχη κάνει τον αφέντη απόκληρο στον κόσμο, χωρίς φίλους και άστεγο, ο πιστός σκύλος δεν ζητά μεγαλύτερο προνόμιο από το να τον συνοδεύει για να τον προφυλάσσει από τον κίνδυνο, να πολεμήσει ενάντια στους εχθρούς του και όταν έρθει η τελευταία σκηνή όλων και ο θάνατος πάρει τον κύριο στην αγκαλιά του και αφεθεί το σώμα του στο κρύο έδαφος, άσχετα αν όλοι οι άλλοι φίλοι πάρουν το δρόμο τους, εκεί στον τάφο του θα βρεθεί ο ευγενής σκύλος, με το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια του, τα μάτια του θλιμμένα αλλά ανοιχτά. σε άγρυπνη εγρήγορση, πιστός και αληθινός μέχρι θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου