Μυστήριο με χαμένο αρχαίο χωριό που βρέθηκε κάτω από έλατα – Κάποτε φιλοξενούσε 2.250 ανθρώπους

 

Ένα χαμένο νησιωτικό χωριό που κάποτε φιλοξενούσε 2.250 ανθρώπους, αλλά ήταν κρυμμένο,

κάτω από μία δασική φυτεία, που φυτεύτηκε πολύ αργότερα, αποκαλύφθηκε μετά την κοπή των πρώτων δέντρων που το έκρυβαν.

Ο οικισμός χρονολογείται από τον 17ο ή τον 18ο αιώνα και ανακαλύφθηκε μετά από δασικές εργασίες στη νήσο Skye. Τα ερείπια που βρέθηκαν περιλαμβάνουν σπίτια, αχυρώνες, στάβλους και κλιβάνους ξήρανσης καλαμποκιού. Όλα περιβάλλονται από χωράφια και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις που παραδοσιακά αποτελούσαν μια μικρή κοινότητα. Και όλα είχαν καλυφθεί κάτω από την φυτεία ερυθρελάτης Sitka, η οποία είχε φυτευτεί το 1977.

Πώς βρέθηκε το χαμένο χωριό

Στην περιοχή φυτεύτηκε ξυλοπαραγωγικό δάσος ερυθρελάτης, με σκοπό την εκμετάλλευση (Forestry and Land Scotland/Youtube).

Τώρα ήρθε η ώρα να κοπούν τα δέντρα, αλλά πριν από την κοπή στο δάσος Glen Brittle Forest, στην Σκωτία, πραγματοποιήθηκε αρχαιολογική έρευνα από την Forestry and Land Scotland (FLS).
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το αρχαίο χωριό, γνωστό ως Brunell, είχε κάποτε περίπου 2.250 κατοίκους, οι οποίοι φρόντιζαν βοοειδή, πρόβατα και άλογα για να πληρώνουν τα ενοίκια και να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Ο πληθυσμός του Brunell μειώθηκε σε 1.769 με βάση μια μεταγενέστερη απογραφή και συνέχισε να μειώνεται. Η περιοχή έγινε τελικά ερείπιο γιατί άλλαξε η χρήση γης και η εκτροφή ζώων. Κάποτε εκτρέφονταν κάθε είδους ζώα από βοοειδή μέχρι οικόσιτα, αλλά τελικά στην περιοχή απέμειναν μόνο πρόβατα. Αυτή η εκτροφή απαιτούσε λιγότερα εργατικά χέρια. Πολλοί κάτοικοι τότε έφυγαν, εγκαταλείποντας τα σπίτια που νοίκιαζαν. Έτσι κάποιοι άλλοι άνθρωποι έμειναν στο περιθώριο και τελικά η πόλη συρρικνώθηκε και εγκαταλείφθηκε.

Μέχρι την πρώτη τοπογραφική αποτύπωση του 1881, με την έρευνα Ordnance Survey, είχαν μείνει  δύο μόνο κτίρια χωρίς στέγη και αρκετά χωράφια, γεγονός που υποδηλώνει ότι ολόκληρος ο πληθυσμός είχε εγκαταλείψει την αγροτική πόλη. Αυτό έδειξε η έρευνα τότε, το 1881.

Ωστόσο η αρχαιολογική έρευνα που έγινε σήμερα, πριν από την κοπή των δένδρων ανακάλυψε 28 κτίρια που είχαν “καλυφθεί εν μέρει από τα ανεμοδαρμένα δέντρα”.  Η FLS περιέγραψε τις δασικές εργασίες ως επιχείρηση κοπής δέντρων μέσα από διαδρομές που επέτρεπαν στα μηχανήματα κοπής και καθαρισμού να λειτουργούν γύρω από τα ερείπια και να μην προκαλούν ζημιές κατά τον καθαρισμό του δάσους. Σε μια ενημέρωση στο ιστολόγιο, ανέφερε: “Ορισμένα από τα κτίρια είναι πλέον εύκολα ορατά στις εκκαθαρισμένες περιοχές, ενώ ορισμένα παραμένουν κάτω από τα δέντρα”.

Το μηχάνημα υλοτομίας ελίσσεται ανάμεσα στα ερείπια που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι (Φωτό: Forestry and Land) Scotland/Youtube).

Και άλλα χαμένα χωριά

Η εφημερίδα Mirror ανέφερε πέρυσι πώς αρχαιολόγοι είχαν ανακαλύψει στοιχεία για χαμένα χωριά που χρονολογούνται πριν από το 1500 στην ύπαιθρο του Cambridgeshire. Το αρχοντικό του 17ου αιώνα και τα στρέμματα αρχαίου τοπίου στο Wimpole Estate έκρυβαν επίσης κάποια μυστικά της ιστορίας. Το κτήμα φιλοξενούσε αρκετές οικογένειες που δούλευαν την γη και αποτελούσαν μια ακμάζουσα κοινότητα αγροτικού χωριού, αναφέρει το Cambridgeshire Live.

Η Cambridge Archaeology Field Group (CAFG) έχει περάσει 15 χρόνια ερευνώντας τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του κτήματος Wimpole και των γύρω καλλιεργήσιμων αγρών όπου κάποτε υπήρχαν χωριά. Ανακάλυψαν όχι μόνο στοιχεία του προϊστορικού παρελθόντος με τη μορφή νεολιθικών εργαλείων, αλλά και αποδείξεις ότι υπήρχαν αυτά τα χαμένα χωριά και οι οικογένειες που τα αποκαλούσαν σπίτι τους.

Η παλαιότερη καταγραφή της ενορίας που βρίσκεται σήμερα στο σημερινό κτήμα Wimpole Estate είναι στο Domesday Book του 1086. Η γη ήταν μοιρασμένη μεταξύ δύο γαιοκτημόνων: Earl Gyrth και Eddeva the Fair. Μεγάλο μέρος της ενορίας ήταν καλλιεργήσιμη γη.

Ωστόσο, δεν είναι πολλά γνωστά για τα στοιχεία των κατοίκων του χωριού μέχρι το 1560, όταν ξεκίνησαν τα ενοριακά μητρώα βαπτίσεων, γάμων και ταφών. Από αυτά τα έγγραφα, ανακαλύφθηκε ότι μερικά από τα πρώτα ονόματα οικογενειών που ζούσαν εκεί είναι τα Mawlden, More, Pratt, Tyton, Semer και Brocke.

Οι υπολογισμοί που έγιναν από το CAFG δείχνουν ότι ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 63 άτομα τα πρώτα δέκα χρόνια των μητρώων, οπότε ήταν μια αρκετά επιτυχημένη και δημοφιλής ενορία.