Η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία στη χώρα μας ήταν “Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας” του 1956 από την “Δριμαρόπουλος & Σία”, που χρωματίστηκε με την τεχνική του technicolor. Επίσης, την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και η επίσης έγχρωμη ταινία “Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες”, η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία με σύγχρονο θέμα (μη βουκολικό) σε σκηνοθεσία Γιάννη Πετροπουλάκη. Σε αυτό το φιλμ είδαμε και για πρώτη φορά τη Ρένα Βλαχοπούλου ως ηθοποιό, καθώς νωρίτερα είχε εμφανιστεί σε φιλμ ως τραγουδίστρια.
Στις “Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες” βλέπουμε την Ομόνοια της εποχής με χρώμα, κεντρικές οδούς και καταστήματα, χριστουγεννιάτικους στολισμούς σε μια σπάνια έγχρωμη απεικόνιση της Αθήνας, με τις φρεσκοβαμμένες πολυκατοικίες του 1950. Γενικώς το εν λόγω έργο έχει ένα ντοκιμαντερίστικο ενδιαφέρον ως μια καταγραφή του καιρού της και του αστικού τοπίου πριν τη μαζική οικοδόμηση. Καταγράφει και τις ενδυματολογικές προτιμήσεις ανδρών και γυναικών, ενώ σεναριακά είναι αρκούντως αδύναμη.
Ο “Αγαπητικός της Βοσκοπούλας” είχε βέβαια γυριστεί ακόμη δύο φορές, μια φορά ένα μόλις χρόνο πριν την έγχρωμη εκδοχή της, με πρωταγωνίστρια τη Βουγιουκλάκη και ακόμη μία με τη Χριστίνα Σύλβα και τη Γεωργία Βασειλιάδου. Ο “Αγαπητικός της Βοσκοπούλας” είχε γυριστεί και το 1932 ως η πρώτη ομιλούσα ελληνική ταινία.
Χορός και χρώμα
Η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία που κατέγραψε ωστόσο εμπορική επιτυχία, ήταν “Η Αλίκη στο Ναυτικό” του 1961, ενώ από το 1962 δημιουργήθηκε το πρώτο έγχρωμο εργαστήριο επεξεργασίας φιλμ στη χώρα. Σταδιακά λοιπόν οι παραγωγοί ξεκίνησαν να γυρίζουν κάποιες χορευτικές σκηνές ως έγχρωμες, και αυτές άρχισαν να μπαίνουν στις ταινίες για να δώσουν ένα έξτρα κίνητρο για να πάει ο κόσμος στον κινηματογράφο. Μια από αυτές είναι και το “Ζητείται τίμιος” (1963), η ταινία του Παναγιώτη Κωνσταντίνου που προβλήθηκε την Πέμπτη το βράδυ στην Cosmote TV, η οποία έχει την εξής ιδιαιτερότητα: Είναι κατά 70% ασπρόμαυρη και 30% έγχρωμη. Μάλιστα, έτσι διαφημίστηκε και στις αφίσες του καιρού της.
Όπως μπορείτε να δείτε, οι τίτλοι αρχής είναι έγχρωμοι, κάτι που βλέπουμε και στο τέλος της ταινίας που κλείνει με ένα χορευτικό.
Στο σενάριο της ταινίας, ένας ζητιάνος γίνεται συνδετικός κρίκος τεσσάρων αυτόνομων ιστοριών της καθημερινή ζωής της εποχής, με τον “τίμιο” να είναι ο κάθε υποψήφιος γαμπρός για μια πτωχή πλην τίμια κοπέλα με προίκα. Στην ταινία παίζουν οι εξής: Μίμης Φωτόπουλος (ζητιάνος), Νίκος Σταυρίδης (Δημήτρης Γιαννόπουλος), Κώστας Βουτσάς (Παντελής), Μάρθα Καραγιάννη (Μαρία), Κώστας Κακκαβάς (Κώστας), Ελένη Μαβίλη (Μαρίνα), Γιώργος Κάππης (Σωτήρης), Κάκια Κοντοπούλου (Ελένη), Νίκος Φέρμας (μπράβος), Νάσος Κεδράκας (Αναστάσης), Κώστας Μποζώνης (Μεγάλος), Γιώργος Τζιφός (ταβερνιάρης), Ζαννίνο (μπράβος), Δημήτρης Κατσούλης (Σοφρώνης), Νάντα Τζάκα, Στάθης Χατζηπαυλής (διευθυντής), Νίκος Τσαχιρίδης, Σοφία Παπαδοπούλου, Μαρία Λαδικού, Χρήστος Κύρκος, Βαγγέλης Περπινιάδης (τραγούδι).
Το φιλμ έκοψε 8.646 εισιτήρια και ήρθε στην 67η θέση ανάμεσα σε 82 ταινίες που προβλήθηκαν την ίδια σεζόν, χωρίς δηλαδή να “σαρώνει” στις προτιμήσεις του κοινού. “Πληρώνοντας” μάλλον το ότι επρόκειτο για μια σπονδυλωτή αφήγηση παράλληλων ιστοριών. Κυκλοφόρησε και σε DVD στις 12 Απριλίου του 2002 και πλέον προβάλλεται η ψηφιοποιημένη κόπια της.
Για την ιστορία, η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία, με επεξεργασία εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα είναι το “Καλώς ήλθε το δολάριο” του 1967. Είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο “Ο 6ος Αμερικανικός στόλος” των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, που έγραψαν και το σενάριο, ενώ ο Σακελλάριος σκηνοθέτησε την ταινία.
Όσο για την αποκατάσταση χρώματος σε πρώην ασπρόμαυρα φιλμ, η αρχή έγινε το 2016 με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων παρουσίας στον κινηματογράφο της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, όταν είδε την έγχρωμη version του έργου του Γιώργου Τζαβέλλα “η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”. Ο επιχρωματισμός έγινε στο εργαστήριο West Wing Studio στο Hollywood.
Στη συνέχεια είδαμε και τον “Μπακαλόγατο” ή “Ζήκο” με χρώμα (2017), ενώ πολλά φιλμ της Φίνος αποκαταστάθηκαν με διαυγή, ζωντανή εικόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου