Η ιστορία ενός γίγαντα των θαλασσών, του μακρύτερου πλοίου που κατασκευάστηκε ποτέ

 

Με μήκος περίπου 458,5 μέτρα (λίγο πάνω από 1.500 πόδια) και με ολική χωρητικότητα 260.941 τόνων, το Seawise Giant -που αργότερα μετονομάστηκε σε Happy Giant, Jahre Viking και Knock Nevis- ήταν το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο.

 

 

 

Στη δεκαετία του 1980, βγήκε στις θάλασσες ένα τεράστιο supertanker, το Seawise Giant. Το μεγαλύτερο πλοίο που κατασκευάστηκε ποτέ, είχε μήκος 458,5 μέτρα -ήταν μεγαλύτερο και από Empire State Building.

Το πλοίο, το οποίο άλλαξε ονόματα και ιδιοκτήτες πολλές φορές, δεν ήταν διάσημο μόνο για το τεράστιο μέγεθός του. Η ιστορία του είναι μια ιστορία που συναγωνίζεται αυτή πιο γνωστών πλοίων, όπως ο Τιτανικός.

Η κατασκευή του μεγαλύτερου αυτοκινούμενου ανθρωπογενούς αντικειμένου στον κόσμο

 

Διάγραμμα που συγκρίνει το Seawise Giant (κόκκινο, στο κάτω μέρος) με άλλα πλοία, κτίρια και μεγάλες κατασκευές, συμπεριλαμβανομένου του Empire State Building (γκρι) και του Πενταγώνου (μπλε)

Η αρχική ιδέα για το Seawise Giant προήλθε από έναν Έλληνα μεγιστάνα των επιχειρήσεων (σ.σ. δεν μπόρεσα να εντοπίσω ποιος ήταν), ο οποίος ανέθεσε στην Ιαπωνική Sumitomo Heavy Industries να δημιουργήσει ένα γιγάντιο supertanker. Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης δεν ήταν σε θέση να πληρώσει (οι αναφορές ποικίλλουν, αλλά είναι πιθανό είτε να χρεοκόπησε, είτε απλώς να άλλαξε γνώμη για την αγορά) και, το 1979, το πλοίο -που ακόμη δεν είχε όνομα αλλά αναγνωριζόταν μόνο από τον αριθμό κύτους του (1016)- παρέμεινε αντικείμενο μακράς διαδικασίας διαιτησίας.

Όπως είναι φυσικό, αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα για τη Sumitomo Heavy Industries, η οποία πλέον είχε ένα από τα μεγαλύτερα πλοία που κατασκευάστηκαν ποτέ απλώς να κάθεται στο ναυπηγείο Oppama χωρίς υποψήφιο αγοραστή. Ωστόσο, δεν άργησε να εμφανιστεί άλλος ενδιαφερόμενος.

Το 1981, δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του, ο Κινέζος επιχειρηματίας της ναυτιλίας και ιδρυτής της Orient Overseas Container Line (OOCL) του Χονγκ Κονγκ, Tung Chao-yung, υπέγραψε συμφωνία για την αγορά του πλοίου. Ο Tung όμως δεν ήταν ικανοποιημένος με το -ήδη εντυπωσιακό- μέγεθος του πλοίου και το ήθελε ακόμα μεγαλύτερο.

Ο ίδιος επέβλεψε την προσθήκη πολλών μέτρων στο μήκος του πλοίου, γεγονός που αύξησε επίσης την χωρητικότητά του κατά περισσότερους από 140.000 τόνους. Συνολικά, το πλοίο μαμούθ είχε μήκος 1.504 πόδια και πλάτος 225 πόδια.

Όπως είναι φυσικό, το πλοίο δεν προοριζόταν για στενά περάσματα (Στενό της Μάγχης, Διώρυγες των Σουέζ και Παναμά). Ο κύκλος στροφής του είχε διάμετρο 1,86 μίλια και, αν ο καπετάνιος ήθελε να επιβραδύνει το πλοίο σε πλήρη στάση από τη μέγιστη ταχύτητα των 16,5 κόμβων, χρειαζόταν 5,6 μίλια απόσταση για να επιβραδύνει.

Βέβαια, το πλοίο δεν προοριζόταν να πλέει με ταχύτητα. Μετέφερε κυρίως αργό πετρέλαιο μεταξύ των ΗΠΑ και της Μέσης Ανατολής, κάτι που, σε μια εποχή που το Ιράκ και το Ιράν βρίσκονταν σε πόλεμο, το καθιστούσε εύκολο στόχο. Σύντομα, άθελά του, έπεσε θύμα αυτής της σύγκρουσης.

Η βύθιση του Seawise Giant

 

Το Seawise Giant στις φλόγες μετά τον βομβαρδισμό του το 1988

Τον Μάιο του 1988, και ενώ ήταν αγκυροβολημένο στο νησί Larak του Ιράν, η καταστροφή χτύπησε το Seawise Giant. Το πλοίο ήταν φορτωμένο με ιρανικό πετρέλαιο όταν βομβαρδίστηκε από τις ιρακινές δυνάμεις του Σαντάμ Χουσεΐν.

Η φωτιά και το πετρέλαιο είναι ένας πολύ κακός συνδυασμός και το γιγαντιαίο τάνκερ έπιασε αμέσως φωτιά και σύντομα, βυθίστηκε στα ρηχά νερά.

Για τα περισσότερα πλοία, αυτό θα σήμαινε το τέλος τους. Το Seawise Giant όμως δεν ήταν σαν τα περισσότερα άλλα πλοία.

Εκείνη την εποχή, μια νορβηγική ομάδα, η Norman International, έβλεπε αξία στα συντρίμμια των μεγαλύτερων πλοίων του κόσμου. Έτσι, όταν λίγο μετά τη βύθιση του Seawise Giant τελείωσε ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ, η Normal International έβγαλε το τεράστιο πλοίο από τον βυθό και το ρυμούλκησε στη Σιγκαπούρη για επισκευή.

Μέχρι τον Οκτώβριο του 1991, περισσότεροι από 3.700 τόνοι νέου χάλυβα είχαν χρησιμοποιηθεί για την επισκευή του και ήταν και πάλι αξιόπλοο, όμως, με το όνομα Happy Giant πλέον.

Η δεύτερη ζωή του Seawise Giant

 

1991

Το Happy Giant αγοράστηκε από έναν άλλο Νορβηγό μεγιστάνα της ναυτιλίας, τον Jørgen Jahre, έναντι 30 εκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 45 εκατομμύρια σήμερα) και , για ακόμη μια φορά, άλλαξε όνομα. Πλέον ονομαζόταν Jahre Viking.

Το πλοίο επανδρώθηκε με μόλις 40 άτομα πλήρωμα, αλλά κατάφερε να λειτουργήσει για άλλα 10 χρόνια, μεταφέροντας και πάλι πετρέλαιο.

Το Jahre Viking είχε κάποια σημαντικά ζητήματα που, όσο περνούσε ο καιρός, έγιναν όλο και πιο εμφανή. Αρχικά, χρειαζόταν τεράστια ποσότητα καυσίμου για να λειτουργήσει. Επιπλέον, το μέγεθός του ήταν τεράστιο πρόβλημα και δεν μπορούσε να μπει σε πολλά σημαντικά λιμάνια σε όλο τον κόσμο.

Πουλήθηκε ξανά, αυτή τη φορά στην First Olsen Tankers από την Νορβηγία και άλλαξε και πάλι όνομα. Αυτή την φορά ονομάστηκε Knock Nevis. Η First Olsen δεν ενδιαφερόταν να το στείλει στη θάλασσα, αλλά, αντίθετα, το χρησιμοποίησε ως σταθερή εγκατάσταση αποθήκευσης δεξαμενών στο κοίτασμα πετρελαίου Al Shaheen στο Κατάρ.

Το Knock Nevis παρέμεινε στο Κατάρ για ακόμη έξι χρόνια, προτού τελικά πουληθεί για σκραπ στο Γκουτζαράτ της Ινδίας. Εκεί, δεκάδες χιλιάδες εργάτες εργάστηκαν για περισσότερο από ένα χρόνο για να το διαλύσουν εντελώς και να πουλήσουν τα ανταλλακτικά του.

 

Η άγκυρα του Seawise Giant - πηγή

Έτσι τελειώνει η ιστορία του μεγαλύτερου πλοίου του κόσμου. Όχι όμως όλη. Το Seawise Giant μπορεί να έχει φύγει, αλλά ακόμη και σήμερα, διατηρείται ένα μέρος του. Όπως αναφέρει η Telegraph, η άγκυρα του πλοίου, βάρους 36 τόνων, βρίσκεται στο Ναυτικό Μουσείο του Χονγκ Κονγκ.