Έκλεψα τον άντρα της κολλητής μου, αλλά το μετάνιωσα. Τι να κάνω για να την πείσω να τον πάρει πίσω;

«Έκλεψα τον άντρα της κολλητής μου και τώρα θέλω να της ζητήσω μία

δημόσια συγγνώμη» εξομολογείται η Αρετή.

Δώσαμε ραντεβού για το πρωί με τον καφέ να μιλήσουμε να βγάλει όπως είπε από μέσα της, όλα όσα ήθελε και μες από το Singleparent να ζητήσει στην κολλητή της, που διαβάζει τη σελίδα μας, μια μεγάλη δημόσια συγγνώμη. Τη λένε Αρετή και αυτή είναι η περιπέτειά της, με τον άντρα της κολλητής της.

«Θέλω να ζητήσω συγγνώμη που έκλεψα τον άντρα της κολλητής μου»

-Αρετή καλημέρα και καλωσόρισες στο Singleparent. Πες μου για ποιο λόγο ήθελες να μιλήσουμε σήμερα

-Έκανα κάτι φρικτό και το έχω μετανιώσει. Η κολλητή μου, που της έκλεψα τον άντρα, ήταν μονογονέας και διαβάζει τη σελίδα σας. Αν σας τα πω θα καταλάβει ότι είμαι εγώ.

 -Όταν λες “έκλεψες” εννοείς πήρες τον άντρα της με το ζόρι;

-Θα μπορούσες Κυριακή να το πεις και έτσι. Έκανα τα πάντα να με προσέξει.

-Ξεκίνα λοιπόν από την αρχή. Πώς γνώρισες την κολλητή σου;

-Είμαστε μαζί από το σχολείο, από την τρίτη δημοτικού. Μάλιστα περάσαμε στην ίδια σχολή και όταν βγήκαν τα αποτελέσματα στήσαμε και τα δύο σπίτια γλέντι τρικούβερτο. Περάσαμε τα πάντα μαζί, πάρτι, αγόρια, εξεταστικές, συναυλίες, μετά να βρούμε δουλειά κλπ. Εκείνη έμεινε στον τόπο που σπουδάσαμε γιατί γνώρισε εκεί τον πρώτο της άντρα και εγώ επέστρεψα στην Αθήνα. Έκαναν δύο παιδάκια αλλά μετά από 3 χρόνια αυτός σκοτώθηκε και εκείνη γύρισε στην Αθήνα μαζί με τα παιδιά.

-Οπότε ήρθατε ξανά κοντά;

-Υπερβολικά κοντά θα έλεγα. Έψαξε σπίτι στην περιοχή μου για να τη βοηθάω με τα παιδιά, της βρήκα θέση μέσα στην εταιρία που εργάζομαι και γενικά της στάθηκα, δεν μπορώ να πω.

-Τότε τί άλλαξε;

-Δύο χρόνια που ήταν μόνη της, τη βοηθούσα στα πάντα όπως σου είπα. Όταν γνώρισε τον δεύτερο σύζυγό της όμως, άλλαξε απέναντί μου. Ξαφνικά δεν είχε χρόνο για μένα, είχε αραιώσει. Μάλιστα τότε είχα μόλις χωρίσει από μια δυνατή σχέση που είχα και ενώ ήμουν στα πατώματα δεν μου έδωσε σημασία γιατί είχε αφοσιωθεί στον γάμο της. Μέχρι που παραιτήθηκε ενώ είχα βάλει μέσον να την προσλάβουν, για να είναι στο σπίτι.

«Δεν το είχα προγραμματίσει μέσα μου, απλά έγινε»

-Οπότε μου λες ότι λειτούργησες εκδικητικά;

-Τώρα που το σκέφτομαι, υποσυνείδητα μπορεί, τότε δεν το είχα προγραμματίσει όμως. Δεν είχα πει μέσα μου “θα της παρω τον άντρα να μάθει”. Έγινε τυχαία.

-Τυχαία τί εννοείς, δηλαδή;

-Συναντηθήκαμε στο εμπορικό κέντρο της περιοχής με τον άντρα της ένα πρωί, εγώ έπινα καφέ και αυτός είχε πάει για μια δουλειά. Του είπα να κάτσει λίγο αν θέλει να τα πούμε, και πράγματι ήπιε μαζί μου ένα γρήγορο καφέ. Περισσότερο τον κάλεσα για να μάθω νέα της κολλητής μου. Για κάποιο λόγο όμως, δεν ξέρω, η ατμόσφαιρα μεταξύ μας ήταν ηλεκτρισμένη.

-Πρώτη φορά τον έβλεπες;

-Όχι βέβαια! Είχα πάει σπίτι τους μερικές φορές, εννοείται στον γάμο τους, αλλά δεν είχαμε βρεθεί ποτέ οι δυο μας. Εκείνη τη μέρα ένιωσα κάτι.

-Και μετά;

-Μετά βρήκα πρόφαση και του έστειλα μήνυμα να του πω τάχα ότι πήρα κάποια ρουχαλάκια στα παιδιά και να συναντηθούμε ατο εμπορικό να του τα δώσω. Ήρθε τα πήρε και έφυγε, δεν κάτσαμε. Μετά πήγα και γράφτηκα στο γυμναστήριο που μου είπε ότι πήγαινε για να τον συναντώ. Πήγαινα επίτηδες τις ώρες που ήταν κι αυτός εκεί, είχα τσεκάρει το πότε. Ήρθαμε πιο κοντά και τελικά έγινε το μοιραίο στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου. Ζήσαμε ένα τρίμηνο γεμάτο πάθος.

«Μου φώναζε πώς μπόρεσα και της το έκανα αυτό»

-Τί έγινε και το τελειώσατε;

-Τί να έγινε, του ζήτησα να χωρίσει , όλο έλεγε θα το έκανε και φυσικά δεν χώριζε. Τύπωσα και εγώ όλα μας τα μηνύματα στο μεσεντζερ και τα έστειλα στην κολλητή μου. Μετανιώνω πικρά που το έκανα. Εκεί ξεδιπλώθηκε και ο πραγματικός του εαυτός. Άρχισε να μου λεει κριμα την καημένη, που έχει ταλαιπωρηθεί στη ζωή της και εμείς την προδώσαμε και πώς μπόρεσες να της το κάνεις αυτό. Λες και εκείνος δεν είχε ευθύνη.

-Η κολλητή σου, πώς αντέδρασε;

-Με πήρε κλαίγοντας με αναφιλητά και φώναζε πώς μπόρεσα και της το έκανα αυτό. Δεν είχα λόγια. Δεν ήξερα τί να της πω. Είχα να της πω χιλιάδες πράγματα και δεν καταφερα να αρθρώσω λέξη.

-Πότε έγινε αυτό;

-Πριν ένα μήνα.

-Πώς έχει η κατάσταση σήμερα;

-Αυτή τον χώρισε, τα παιδιά κλαίνε όλη μέρα και τον ζητάνε, αυτός άλλαξε σπίτι και κοιμάται στους δικούς του. Τους διέλυσα την οικογένεια. Εννοείται δεν μου ξαναμίλησαν, εγώ έκοψα να πηγαίνω στο γυμναστήριο και ζω με φοβερές τύψεις. Δεν κοιμάμαι δεν τρώω μηχανικά πάω στη δουλειά. Προσπάθησα να μιλήσω στην κολλητή μου, πήγα από το σπίτι της 2 3 φορές δεν μου άνοιξε ενώ ήταν μέσα. Δεν την αδικώ.

«Έχω ανάγκη τη συγχώρεση της κολλητής μου»

-Αντιλαμβάνεσαι όμως πως η ευθύνη είναι μισή μισή;

-Ναι αλλά εγώ πενθώ τη δική μου μισή και νιώθω τις δικές μου τύψεις. Ξεκίνησα για να την πικάρω που μόλις γνώρισε τον άντρα της με αγνόησε δεν είχα σκοπό να το προχωρήσω αλλά με πήρε η μπάλα γιατί ερωτεύτηκα. Τον έκλεψα γιατί εγώ επέμενα εγώ έφερα έτσι τα γεγονότα ώστε να με πετυχαίνει μπροστά του.

-Τί θα ήθελες να πεις στη φίλη σου μες από αυτή τη συνέντευξη;

-Να με συγχωρέσει. Δεν με νοιάζει αν δεν μου ξαναμιλήσει, καταλαβαίνω. Έχω ανάγκη τη συγχώρεσή της. Της ζητάω 100 φορές συγγνώμη και την παρακαλώ να τον δεχτεί πίσω. Δεν έφταιγε αυτός για όλα φταίω εγώ και μόνο.