Τι θα λέγατε να παρακάμψουμε για λίγο όλη τη σκληρή δουλειά για να βρούμε έναν λογικό και συνεργατικό τρόπο αντιμετώπισης της απληστίας μας που καταβροχθίζει τα ορυκτά καύσιμα; Όχι με μια ακόμα σύνοδο κορυφής της G7 για τους παγκόσμιους ηγέτες, όχι με την Γκρέτα Τούνμπεργκ και τις βάρκες ζωγραφισμένες στο χέρι της, όχι με ηλιακούς συλλέκτες στις στέγες και όχι με την μειωμένη κατανάλωση ενέργειας.
Το σχέδιο είναι απλό: Παίρνουμε ένα μεγάλο όπλο, που οι άνθρωποι το λατρεύουν αυτό, και το στρέφουμε στο φεγγάρι, σωστά; Πυροβολάμε λίγο και του ζητάμε να μας θωρακίσει με έναν μανδύα της διαστημικής του σκόνης.
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, αυτή είναι μια πραγματική πρόταση που διατυπώθηκε από τον καθηγητή Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα Μπέντζαμιν Μπρόμλεϊ, όπως περιγράφει το New Scientist. Τι μπορεί να πάει στραβά;
Αλλά περιμένετε, ίσως δεν είναι και τόσο γελοίο. Άλλωστε, το New Scientist λέει ότι αυτή η ιδέα ήταν στο τραπέζι εδώ και αρκετό καιρό. Το σχέδιο συνοψίζεται στην απελευθέρωση μιας ολόκληρης δέσμης σεληνιακής σκόνης, περισσότερους από 100 εκατομμύρια τόνους, σε μια βαρυτικά κλειδωμένη τσέπη που περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Η σκόνη θα αιωρείται σε αυτή την τσέπη, το σημείο Lagrange 1, ακριβώς ανάμεσα σε εμάς και τον ήλιο.
Εάν σκέφτεστε σε αυτό το σημείο, «Περιμένετε, αυτή η σκόνη του φεγγαριού απλώς καλύπτει το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη και δεν λύνει τις αιτίες της», τότε έχετε δίκιο. Είναι σίγουρα η κλιματολογική έκδοση ενός τσιρότου που προορίζεται να καλύψει μια πληγή από βρωμιά και βακτήρια. Η βρωμιά και τα βακτήρια, σε αυτήν την αναλογία, είναι η πρόσθετη ηλιακή θερμότητα που προστίθεται στη θερμότητα που παράγεται από το διοξείδιο του άνθρακα που συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα από τη γέννηση της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Η ιδέα, όπως περιγράφει το New Scientist, είναι να αγοράσουμε λίγο χρόνο και να μας δώσει περιθώρια για να επινοήσουμε μια πιο μόνιμη, μακροπρόθεσμη λύση. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: Θα περιμένατε από τους ανθρώπους να προχωρήσουν σε μια μακροπρόθεσμη λύση εάν εφαρμόζαμε μια τόσο βραχυπρόθεσμη λύση; Ή απλώς θα χρονοτριβούσαν και θα κοίταζαν ψηλά τη μουντή διαστημική σκόνη που κρύβει τον ήλιο ενώ θα μουρμουρίζουν, «Μπορεί να περιμένει»;
Λέγοντας αυτό, μπορεί να υπάρχουν αρκετές περιβαλλοντικές πιέσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου προσωρινής λύσης για να μας ωθήσουν να αναπτύξουμε έναν πιο μόνιμο τρόπο ώστε να περιορίσουμε την όρεξή μας για διοξείδιο του άνθρακα.
Η απόκρυψη της Γης σε μια ασπίδα σκόνης φεγγαριού δεν θα ήταν χωρίς τα αποτελέσματά της βέβαια. Καθώς η σκόνη διασκορπίζει το φως μακριά από κομμάτια της επιφάνειας της Γης, ολόκληρη η οικολογία του πλανήτη μας θα υποστεί μια ριζική αλλαγή, όπως λέει το New Scientist. Εκτός από τις προφανείς διαφορές θερμοκρασίας, θα λαμβάναμε επακόλουθες αλλαγές στον καιρό, τον άνεμο και τα μοτίβα βροχοπτώσεων, τα οποία θα επηρέαζαν όλες τις γεωργικές επιχειρήσεις και τη ζωή των ζώων και των φυτών παγκοσμίως.
Σε περίπτωση που αυτό το διάλυμα σκόνης ολόκληρου του φεγγαριού δεν καθίσει καλά στο κεφάλι σας, έχουμε ένα ακόμη συστατικό να προσθέσουμε στο μείγμα: ένα τεράστιο όπλο. Ένα όπλο που χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητισμό για να πυροβολήσει αντί για μια χημική έκρηξη όπως αυτή της πυρίτιδας. Ωστόσο, τα βλήματα του λεγόμενου Railgun δεν εκρήγνυνται όπως οι βόμβες , απλώς τρυπούν τα πράγματα με πολύ υψηλές ταχύτητες και με εξαιρετικά ισχυρή δύναμη, σαν γιγάντιες σφαίρες. Αυτό το σχέδιο ασπίδας από τη σκόνη του φεγγαριού αναμασά την ίδια αρχή, εκείνη που έτσι κι αλλιώς καθοδηγεί τα πυροβόλα όπλα για εκατοντάδες χρόνια: στοχεύστε, πυροβολήστε, κερδίστε.
Ο εμπνευστής του σχεδίου Μπέντζαμιν Μπρόμλεϊ λέει ότι θα χρειαζόμασταν «μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα ηλιακών συλλεκτών» κοντά στην τοποθεσία του όπλου για να το τροφοδοτούμε. Το βλήμα του όπλου πρέπει να χτυπήσει τον βόρειο πόλο της σελήνης και να απελευθερώσει «ένα ρεύμα σεληνιακής σκόνης» που εκτοξεύεται με ταχύτητα 2,8 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Κάθε σωματίδιο σκόνης θα εκτρέψει το φως του ήλιου για περίπου πέντε ημέρες. Τα καλά νέα΄είναι πως η σκόνη θα εξαφανιστεί φυσικά μετά από αυτό, επομένως δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τον καθαρισμό αυτού του συγκεκριμένου ουράνιου χάους. Μέχρι τότε, η σκόνη θα βρίσκεται στη θέση της σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη στο σημείο Lagrange 1, αιωρούμενη σε ένα σημείο μεταξύ της βαρύτητας της Γης και του ήλιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου