"Ματαιωμένο Παλαιστινιακό Κογκρέσο: Ο λόγος του κράτους μειώθηκε κατά το ήμισυ..."

 

Η προστασία της εβραϊκής ζωής είναι μέρος του λόγου του κράτους στη Γερμανία. Αλλά αυτή η προστασία ισχύει και για τους Εβραίους που είναι πιο επικριτικοί για την ισραηλινή πολιτική από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση; Υπάρχει λόγος να αμφιβάλλουμε γι' αυτό. Η έκκληση της φιλοσόφου Nancy Fraeser , η θεραπεία της Masha Gessen και της Judith Butler και η διάλυση ενός «Παλαιστινιακού Συνεδρίου» που διοργανώθηκε, μεταξύ άλλων, από μια μικρή εβραϊκή ομάδα – όλα αυτά δείχνουν τι ομιλίες της Κυριακής για την προστασία της εβραϊκής ζωής στη Γερμανία αξίζει όταν πρόκειται για ένωση δυνάμεων με το Ισραήλ και την εν μέρει δεξιά εξτρεμιστική κυβέρνησή του: η άλλη πλευρά του λόγου ύπαρξης.

Στη Γερμανία υπήρχε πάντα δυσαρέσκεια ενάντια στους «φιλελεύθερους διανοούμενους των ΗΠΑ». Φαίνεται ότι αυτή η δυσαρέσκεια έχει βρει μια νέα έκφραση στο όνομα του αγώνα κατά του αντισημιτισμού. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να καταλάβει τον ζήλο με τον οποίο καταγγέλλονται ολόκληρες σχολές σκέψης μαζί με την κατηγορία της έλλειψης ταύτισης με το ισραηλινό κράτος.

Αλλά ο γερμανικός μακαρθισμός στρέφεται εναντίον όλων όσοι δεν συμμερίζονται τους γερμανικούς λόγους κρατικής για το Ισραήλ. Όχι μόνο αγνοούνται οι κανόνες ευπρέπειας και οι νόμοι γίνονται αυστηρότεροι, αλλά επηρεάζονται επίσης τα όρια του κράτους δικαίου όταν προφανώς επιβάλλονται αυθαίρετα απαγορεύσεις εισόδου, συγκεντρώσεων και δραστηριοτήτων, όπως συνέβη τώρα στο «Παλαιστινιακό Συνέδριο» στο Βερολίνο, το οποίο αποτράπηκε. από την αστυνομία. Από όλους, ο επίτροπος για τον αντισημιτισμό θέλει τώρα να αποσυρθεί το μη κερδοσκοπικό καθεστώς της αριστερής ένωσης «Εβραϊκή φωνή για μια δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή» επειδή απορρίπτει την αλληλεγγύη τους με την Παλαιστίνη.

Υπάρχει έλλειψη συνταγματικών φιλελεύθερων
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης επικροτούν αυτήν την αυταρχική πορεία. Αλλά ακόμη και τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης όπως η Die Zeit σηκώνουν τους ώμους τους εναντίον του. Στην πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης, οι παλιού τύπου συνταγματικοί φιλελεύθεροι, όπως ο πολιτικός του FDP, Γκέρχαρτ Μπάουμ , ο οποίος, ως υπουργός Εσωτερικών, κράτησε ψυχραιμία ακόμη και μετά το «γερμανικό φθινόπωρο» του 1977, λείπουν. Υπενθυμίζουμε: Εκείνη την εποχή, μια σειρά από επιθέσεις και αεροπειρατεία συγκλόνισαν τη χώρα. Σήμερα, το μόνο που χρειάζονται είναι μερικές διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων ή αμφισβητήσιμες δηλώσεις για το Ισραήλ για να προκαλέσουν τη μισή χώρα να πέσει σε ηθικό πανικό και οι πολιτικοί να αντιδράσουν υπερβολικά.

Μερικοί χαιρετίζουν τη σκληρή προσέγγιση επειδή πιστεύουν ότι επηρεάζει τους κατάλληλους ανθρώπους. Άλλοι ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά: δεν υπάρχει τίποτα να δείτε, προχωρήστε! Αλλά αν αυτή η αυταρχική πορεία σπάσει, σύντομα θα στραφεί και εναντίον άλλων ομάδων που έρχονται σε αντίθεση με την κυβέρνηση: ακτιβιστές για το κλίμα, πρόσφυγες ή άλλους. Και αυτή η κυβέρνηση δεν θα είναι πάντα κυβέρνηση φαναριών.