Στα χρονικά της ιστορίας, το έτος 793 σηματοδότησε μια ανατριχιαστική καμπή για τα ήρεμα εδάφη της Νορθούμπριας.
Οι θρύλοι διηγούνταν ιστορίες για δυσοίωνες καταιγίδες και μυθικούς δράκους που αιωρούνταν πάνω από το μοναστήρι Lindisfarne, προμηνύοντας την άφιξη ξένων μακρόστενων πλοίων και το βάρβαρο χάος που θα εξαπέλυαν.Καθώς οι ασπίδες συγκρούονταν και τα τσεκούρια έπεφταν, ο κάποτε ειρηνικός θύλακας μετατράπηκε σε σκηνικό σφαγής, με τους μοναχούς που έφευγαν να βρίσκουν τον θάνατο στα χέρια των επιδρομέων Βίκινγκ.
Σε αντίθεση με την αφήγηση περί θείας τιμωρίας που έπλασαν οι μεσαιωνικοί χρονογράφοι, τα κίνητρα που οδήγησαν αυτούς τους ειδωλολάτρες εισβολείς ήταν σταθερά θεμελιωμένα σε γήινες επιθυμίες. Μέσα στις καπνισμένες αίθουσες των Σκανδιναβών οπλαρχηγών, η πίστη εξασφαλιζόταν μέσω της διανομής των λεηλατημένων πλούτων, ενισχύοντας τους δεσμούς συγγένειας και πίστης. Τα λάφυρα των επιδρομών, συμπεριλαμβανομένων θησαυρών, κειμηλίων και αιχμαλώτων που προορίζονταν για λύτρα ή δουλεία, τροφοδοτούσαν την ακόρεστη δίψα των Σκανδιναβών πολεμιστών για πλούτο και εξουσία.
Το ήθος των επιδρομών των Βίκινγκ, τροφοδοτούμενο από τις προσδοκίες δόξας και ευημερίας, πυροδότησε μια εποχή ανελέητων επιθέσεων σε μακρινές ακτές. Η μαεστρία των ευέλικτων μακρόστενων πλοίων τους επέτρεψε αστραπιαία χτυπήματα, αιφνιδιάζοντας απροετοίμαστα βασίλεια και αφήνοντας στο πέρασμά τους καταστροφές. Ωστόσο, μέσα στο χάος, αναδύθηκαν θύλακες αντίστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου