Το πλάσμα, που ονομάστηκε Radnorscolex latus, βρέθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο βικτοριανό λατομείο στο χωριό Λέντουαρνταϊν, κοντά στα σύνορα με την Ουαλία.
Αυτό το θαλάσσιο σκουλήκι πιστεύεται ότι ζούσε στον πυθμένα του ωκεανού πριν από περίπου 425 εκατομμύρια χρόνια, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από το νερό. Η ανάλυσή του αποκαλύπτει ότι διέθετε έναν αναδιπλούμενο λαιμό που μπορούσε να επεκταθεί στον πυθμένα της θάλασσας για να πιάσει τη λεία που ήταν κρυμμένη μέσα στο ίζημα.
«Πιστεύουμε ότι δεν ήταν πολύ επιλεκτικά όταν επρόκειτο να τραφούν και πιθανότατα απλώς έσπρωχναν το λαιμό τους στη λάσπη και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν. Σίγουρα σε κάνουν να σκέφτεσαι τα σκουλήκια στο “Dune” από αυτή την άποψη», δήλωσε ο Χάουαρντ.
Όπως αναφέρει ο Guardian, αν και τα απολιθωμένα υπολείμματα του Radnorscolex ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά πριν έναν αιώνα, η τεχνολογία δεν ήταν αρκετά προηγμένη ώστε να επιτρέψει στους παλαιοντολόγους να τα εξετάσουν με μεγάλη λεπτομέρεια.
Αιχμηρά δόντια και άγκιστρα
Οι ειδικοί από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας χρησιμοποίησαν υπερσύγχρονες τεχνικές απεικόνισης για να αναλύσουν τα απομεινάρια.
Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Papers in Palaeontology, το Radnorscolex είχε σειρές από αιχμηρά δόντια και άγκιστρα στο κεφάλι του, τα οποία θα χρησιμοποιούσε για να αγκιστρωθεί στο έδαφος και να σύρει το σώμα του προς τα εμπρός για να κινηθεί.
Παρά το γεγονός ότι ήταν αρπακτικό, η ανάλυση δείχνει ότι το πλάσμα μεγάλωσε μόνο σε μήκος περίπου 8 εκατοστών.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το Radnorscolex ανήκει σε μια ομάδα εξαφανισμένων σκουληκόμορφων ζώων, με την επιστημονική ονομασία Palaeoscolecida, τα οποία εξαφανίστηκαν εντελώς πριν από περίπου 400 εκατ. χρόνια λόγω της ταχείας αλλαγής του κλίματος και της στάθμης της θάλασσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου