Λου Γκέριγκ

Ο Λου Γκέριγκ (Lou Gehrig) ήταν αμερικανός παίκτης του μπέιζ-μπολ, από τους κορυφαίους του εθνικού

αθλήματος των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής του δράσης προσβλήθηκε από μία σπάνια αρρώστια του νευρικού συστήματος και πέθανε προτού καν συμπληρώσει 40 χρόνια ζωής. Η νόσος αυτή πήρε αργότερα το όνομά του (Νόσος του Γκέριγκ).

Ο Λούντβιχ Χάινριχ Γκέριγκ γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1903 στη  Νέα Υόρκη, από γερμανούς γονείς, μετανάστες πρώτης γενιάς. Ο πατέρας του εργαζόταν ως λαμαρινάς και συχνά έχανε το μεροκάματο επειδή μεθοκοπούσε. Η μητέρα του, που εργαζόταν ως καθαρίστρια στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, ήταν ιδιαίτερα προστατευτική με τον μικρό αγόρι, καθώς ήδη είχε χάσει τρία παιδιά από διάφορες αρρώστιες.

«Σιδερένιο Άλογο»

Ο Λου από μικρός ξεχώρισε για τις αθλητικές του επιδόσεις, ιδιαίτερα στο μπέιζ-μπολ. Έδειξε το ταλέντο του στην Εμπορική Σχολή, όπου φοιτούσε ως τα 18 του και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου έγινε δεκτός με αθλητική υποτροφία.

Εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπέιζ-μπολ και το 1923 εντάχθηκε στους Γιάνκις της  Νέας Υόρκης. Στις 15 Ιουνίου έπαιξε το πρώτο παιγνίδι ως «ροπαλοφόρος» (batter), αντικαθιστώντας τον Μπέιμπ Ρουθ, ένα θρύλο του αθλήματος. Τα δύο πρώτα χρόνια είχε ελάχιστες συμμετοχές, αλλά από την 1η Ιουνίου 1925 μέχρι τις 30 Απριλίου 1939, που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αγωνίστηκε σε 2.130 συνεχόμενα παιγνίδια και δικαίως του προσέδωσαν το προσωνύμιο «Σιδερένιο Άλογο». Το ρεκόρ του αυτό καταρρίφθηκε χρόνια αργότερα, στις 6 Σεπτεμβρίου 1995 από τον Καλ Ρίπκεν των Μπάλτιμορ Οριόλς. Με τους Γιάνκις ο Λου Γκέριγκ κατέκτησε 6 πρωταθλήματα (1927, 1928, 1932, 1936, 1937, 1938).

Η επιβάρυνση της υγείας του

Ολόκληρο το χειμώνα του 1938 ο Λου Γκέριγκ αισθανόταν αδύναμος και χωρίς δυνάμεις και οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, με την προτροπή της συζύγου του, έδειξαν ότι υπήρχε πρόβλημα στη χοληδόχο κύστη του. Στις 30 Απριλίου 1939 και αφού είχαν προηγηθεί λιποθυμικά επεισόδια και ανεξήγητες πτώσεις του, αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερα να διακόψει την αγωνιστική δράση.

Τον επόμενο μήνα ταξίδεψε μαζί με την ομάδα, όμως δεν συμμετείχε στους αγώνες της και η κατάσταση της υγείας του συνεχώς επιβαρύνονταν. Η σύζυγός του ήρθε σε επαφή με την κλινική Mayo της Μινεσότα και μία ομάδα  γιατρών με επικεφαλής τον Τσαρλς Μάγιο ανέλαβε την αξιολόγηση του προβλήματός της υγείας του.

Στις 19 Ιουνίου οι  γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, μία ασθένεια που προκαλείται από τη σκλήρυνση του νωτιαίου μυελού, η οποία οδήγησε σε μια αργή, επίπονη, φθορά των μυών και των νευρικών απολήξεων. Οι  γιατροί πρόβλεψαν ότι σταδιακά το σώμα του θα παραλύσει από την ασθένεια, η καρδιά του και οι πνεύμονές του θα σταματήσουν να λειτουργούν, και πως στην καλλίτερη περίπτωση, θα πεθάνει στα επόμενα τρία χρόνια.

Το τέλος της καριέρας και της ζωής του...

Στις 21 Ιουνίου 1939, οι Γιάνκις ανήγγειλαν την αποχώρησή του από την ενεργό δράση και όρισαν την 4η Ιουλίου ως ημέρα τιμής για τον σπουδαίο αθλητή. Τη μέρα εκείνη, μιλώντας μπροστά σ’ ένα πλήθος 62.000 οπαδών της ομάδας, ανακοίνωσε συγκινημένος το τέλος της καριέρας του. «...Σήμερα, θεωρώ τον εαυτό μου τον πιο τυχερό άνθρωπο της γης (…) Σίγουρα είμαι τυχερός…».

Τον Οκτώβριο του 1939, ο δήμαρχος της  Νέας Υόρκης Φιορέλο Λα Γκουάρντια του προσέφερε μία διευθυντική θέση στον Δήμο. Ο Γκέριγκ εργάστηκε με ζήλο στο νέο του πόστο, αλλά η κατάσταση της υγείας του διαρκώς χειροτέρευε, όπως είχαν προβλέψει οι  γιατροί. Στις 2 Ιουνίου 1941 άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στη  Νέα Υόρκη, σε ηλικία 37 ετών.

Ο Λου Γκέριγκ ήταν ένας ήρεμος και ευγενής άνθρωπος, που βρισκόταν κατά κάποιο τρόπο στην σκιά του εκδηλωτικού Μπέιμπ Ρουθ, τον οποίο ακολουθούσε ως ροπαλοφόρος (batter) στην ομάδα των Γιάνκις. Από το 1933 ήταν παντρεμένος με την Έλινορ Τουίτσελ, η οποία εργαζόταν ως ιδιαιτέρα γραμματέας.