"ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ δεν είμαι, αλλά..."

 

Asimina Kov
Ψυχολόγος δεν είμαι, αλλα...
Εγώ θα εστιάσω στην γλώσσα του σώματος και στην έκφραση του βλέμματος:μια καλλονή,που ακολουθεί,σαν τρόπαιο,με ένα άγχος να αποδείξει κι όλας,ότι είναι "αρκετή" για τον...μέγιστο!!
Σχεδόν φωνάζει: "Πού πάω? Γιατι πάω? Τι θέλω εγώ εδώ?"...


Το βλέμμα χαμηλωμένο,πιο χαμηλά δεν πάει,υποτακτικό και άδειο από τις όμορφες εικόνες στα σοκάκια του νησιού: αρνείται,σχεδόν,να τις δει γιατί δεν αντέχει την ομορφιά τους,δεν ταιριάζουν στην ισοπέδωση της ύπαρξής της...


Κι από την άλλη,ο Μέγιστος,ο Επιτυχημένος,ο Επώνυμος,ο Λεφτας,κοιτάει κατάματα τον φακό,ξεχειλισμενος από αυτοπεποίθηση και με μια υπόνοια του "σας έχω όλους γραμμένους! Έτσι,γουστάρω να με ψάχνετε έστω και για μια φωτογραφία μου...
Βαρέθηκα την αφάνειά σας και να σας υπερασπίζομαι στα δικαστήρια..."


...δεν θα επεκταθω,άλλωστε βουΐζουν τα media,απλά θα τους λυπηθώ: πώς γίνεται αγαπητή μου,εσύ μια μορφωμένη,
όμορφη,εργαζόμενη γυναίκα να ΑΝΕΧΕΣΑΙ τόση ξευτιλα?? Τι ακριβώς διδάσκεις στην κόρη σου?


Κι εσύ,βρε θεματοφύλακα των νόμων και της δικαιοσύνης,ποιο μήνυμα περνάς στις τρεις θυγατέρες σου?? Να τρέχουν στα νοσοκομεία με σπασμένα κόκκαλα,όπως οι μανάδες τους?
Ξέρεις κάτι,αγαπητέ μεγαλοδικηγορε?
Ακόμα και να σε αθωώσουν,έχεις ΗΔΗ ΠΕΘΑΝΕΙ και δεν το ξέρεις!!
ψυχολόγος,δεν είμαι,αλλά...
Μίνα Κοβανη/