ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ;

 

Σ’ ένα σύμπαν ατελείωτο, που διαρκώς στον χωροχρόνο μεγεθύνεται 

Σ’ έναν γαλαξία συνήθη που από εκατομμύρια πλανήτες απαρτίζεται

Μια ύπαρξη αλλιώτικη δημιουργείται 

Ζωή ένα φαινόμενο διαφορετικό, που σπανίζει

Γιατί η ζωή ένα άστρο από ελπίδες είναι, μια παρουσία που τον χώρο αγναντεύει και αδέσμευτη στο αχανές της ύπαρξης ταξιδεύει

Κάθε μεγάλο εμπόδιο είναι κάτι το επιφανειακό, σ’ ένα άστρο που την δύση του αργεί

Κάθε ευτυχία είναι κάτι το ουσιαστικό, ένα άστρο ήρθε για να ακτινοβολεί 

Μα σε κάθε δυστυχή στιγμή, η ιστορία αλλάζει, ο άνθρωπος το νόημα υπερβαίνει, το συναίσθημα αυτό είναι ο παράδεισος που η ανθρώπινη ψυχή αναζητά

Κόλαση φαίνεται, μα ο παράδεισος είναι αυτή η μίζερη γη, έστω καταθλιπτική, άδικη, απαξιωτική

Αλλά πού πραγματικά υπάρχει ευδαιμονία?

Σε ένα κελί ευτυχίας ή σε μια ζωή ελευθερίας?

Από Ximperios