"ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ να πιστεύει ένας πολίτης για τον κ. Δούκα..."

 

Γιάννης Παπουτσάνης
Ο κ. Δούκας πιστεύει ότι έξι μήνες μετά την εκλογή του στον Δήμο Αθηναίων, μπορεί να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Δικαίωμα του.
Πιστεύει επίσης ότι, την επόμενη κι όλας ημέρα που μας ενημέρωσε για την απόφαση του, στοχοποιηθηκε από την κυβέρνηση και τα συστήματα της συν την ακροδεξιά.
Επίσης δικαίωμα του.
Προσφάτως, κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, ο Δήμαρχος Αθηναίων μας ενημέρωσε για τις απόψεις του περί φιλίας. "Η φιλία", είπε, όταν του υπενθύμισαν την φιλική του σχέση με τον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, "δεν είναι ούτε δουλεία ούτε ιδιοκτησία".
Δικαίωμα του να το πιστεύει. Κι αυτό.
Πάμε τώρα να δούμε τι μπορεί να πιστεύει ένας πολίτης για τον κ. Δούκα.
- Μπορεί να πιστεύει ότι εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων, όχι επειδή "συνένωσε τις δημοκρατικές δυνάμεις κατά της Δεξιάς" αλλά επειδή ο Μπακογιάννης με τον "μεγάλο περίπατο", τους Ρουβαδες και κάτι δημοσιοσχετιστικα της συμφοράς, συν την βεβαιότητα της επανεκλογής του, έφαγε το κεφάλι του.
- Ακόμη, ενδεχομένως πιστεύει ότι ο κ. Δούκας πρέπει να βάλει τον π..... του κάτω και να στρωθεί στη δουλειά, συνεπής προς τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, αφήνοντας τα μεγαλεία για αργότερα. Όχι μόνο για να δώσει δείγμα γραφής για τις ικανότητες του αλλά για να αποδείξει πως όσα έταξε δεν ήταν λόγια του αέρα κι ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν υπήρξε γι αυτόν μια σημαία ευκαιρίας. Ένα σφηνάκι στα όρθια εις υγείαν των κοροιδων. (Εκτός αν, όπως και η φιλία, έτσι και οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κυρίου Δημάρχου δεν είναι "δουλεία" ούτε "ιδιοκτησία". Οπότε ας μας το πει.)
- Και πάμε στο τελευταίο. Το λιγότερο ( πολιτικό και, εκ πρώτης όψεως, προσωπικό. Εάν ο κ. Δούκας κατέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή λέγοντας μας στο αυτί ότι "οι φίλοι καλοί είναι όσο τους εκμεταλλεύεσαι" να είναι βέβαιος ότι, ακόμη κι αν επιτύχει, θα τύχει του σεβασμού που απολαμβάνει ένας αμοραλιστης.
Κι αν δεν το πιστεύει ας ρωτήσει όποιον στην πρώτη τη μικρή διδάχτηκε ότι τον "πιστον φίλον εν κινδύνοις..." κλπ κλπ
Αλλά αυτά, μάλλον θα απαντήσει, είναι για του γυμνασίου. Όχι για κοτζαμ κεντροαριστερους με πλάκα το "ηθικό πλεονέκτημα" στις επωμίδες, πανεπιστημιακούς και δημάρχους, που πλέουν με φουλ τις μηχανές κατά της καταιγίδας της δεξιάς και των παραφυάδων αυτής.
Αγνοώντας οι δύστυχοι, εκτός τα του "πιστόν φίλον..." κλπ και το "εξ όνυχος τον λεοντα".