Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου 1942, 500 Ιάπωνες στρατιώτες αποβιβάστηκαν στην Κίσκα, μια από τις Αλεούτιες νήσους (ή Αλεούτες) της Αλάσκας.
Έπιασαν τους μοναδικούς κατοίκους του νησιού, δέκα άνδρες (και έξι σκύλους) της διμοιρίας Καιρού του Ναυτικού των ΗΠΑ υπό πλήρη έκπληξη και γρήγορα ανέλαβαν τον έλεγχο του αμερικανικού εδάφους.
Σήμερα, το νησί είναι ένα από τα εθνικά ιστορικά ορόσημα των Η.Π.Α. και ο απόηχος αυτής της ιαπωνικής εισβολής είναι ορατή παντού στις πλαγιές του.
Σήμερα, είναι γνωστή ως η Ξεχασμένη Μάχη, αλλά, το 1942, η εισβολή προκάλεσε μεγάλη οργή. Άλλωστε, το Περλ Χάρμπορ, όπου στις 7 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους οι Αμερικάνοι είχαν δεχτεί επίθεση, ήταν ακόμα μια νωπή ανάμνηση.
Η ιαπωνική στρατιωτική δύναμη είχε πατήσει το πόδι της σε αμερικανικό έδαφος, και οι 500 αυξήθηκαν σε πάνω από 5.000 άνδρες. Αν και η Κίσκα και το γειτονικό Άττου (το οποίο είχε καταληφθεί δύο ημέρες νωρίτερα) ήταν μέρος των μακρινών Αλεούτιων Νήσων, ήταν, ωστόσο, αμερικάνικο έδαφος. Αμέσως, καταστρώθηκαν σχέδια για την ανακατάληψη της νήσου, μια επιχείρηση που ονομάστηκε Εκστρατεία των Αλεούτιων. Ωστόσο, χρειάστηκε περισσότερο από ένας χρόνος για την ανακατάληψη και η επιχείρηση στοίχισε πολλές ζωές Αμερικανών.
Αν και οι Ιάπωνες είχαν καταλάβει το νησί με μικρή αντίσταση, ένας άνδρας κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη. Ο υπαξιωματικός William C. House, που υπηρετούσε στη διμοιρία στη νήσο, κατάφερε να απομακρυνθεί από τη βάση και να επιβιώσει κόντρα στις πιθανότητες για 50 ημέρες, οπότε και παραδόθηκε στους Ιάπωνες. Όλες αυτές τις ημέρες, τρεφόταν με γαιοσκώληκες και από την πενιχρή βλάστηση του νησιού. Το βάρος του είχε πέσει κατακόρυφα στα 36 κιλά.
Η εικόνα ανατέθηκε στον καλλιτέχνη Tomoharu Mikami ως τα επινίκια της ιαπωνικής κατάκτησης της Κίσκα
Ωστόσο, η παράδοση του House δεν εγγυήθηκε και την ασφάλειά του, καθώς, κατά τη διάρκεια του πολέμου, εστάλη με τους υπόλοιπους στην Ιαπωνία. Σε αντίποινα για την εισβολή, η Αεροπορία και το Ναυτικό των ΗΠΑ έριξαν επτά εκατομμύρια λίβρες βομβών στο νησί. Η αντιαεροπορική απάντηση από τους Ιάπωνες ήταν εντυπωσιακή. Αυτό, μαζί με το ιδιότροπο κλίμα των Νήσων, όπου η ομίχλη και οι άνεμοι με δύναμη τυφώνα μπορούσαν να αυξηθούν μέσα σε λίγες στιγμές, οδήγησαν στο θάνατο πολλών Αμερικανών αεροπόρων.
Ο απρόβλεπτος και άστατος καιρός των Αλεούτιων Νήσων συνοψίστηκε σε αυτή την αφίσα που εκδόθηκε από το τμήμα εκπαίδευσης του Γραφείου Αεροναυτικής του Ναυτικού των ΗΠΑ.
Τα αεροπλάνα, εκτός από τις βόμβες έριξαν και προπαγανδιστικά φυλλάδια. Η μετάφραση λέει,"Πριν έρθει η άνοιξη για δεύτερη φορά, οι αμερικανικές βόμβες, όπως τα φύλλα του Kiri [σ.σ. Παουλόβνια (Paulownia tomentosa)] που πέφτουν μακριά, θα φέρουν θλίψη και κακοτυχία".
Η προπαγάνδα δεν προοριζόταν μόνο για τους Ιάπωνες κατακτητές. Τα φυλλάδια διαβεβαίωναν τους λαούς της Αλάσκας ότι η ενσωματωμένη επικράτειά τους (η Αλάσκα απέκτησε ανακηρύχθηκε ομόσπονδη πολιτεία και έγινε η 49η το 1959) ήταν σημαντική και δεν θα ξεχνιόταν, όπως και τόνιζαν τον ρόλο που έπρεπε να παίξουν στη νίκη επί των Ιαπώνων.
Στις 5 Οκτωβρίου 1942, κατά τις πρώτες ημέρες της εκστρατείας, βυθίστηκε το ιαπωνικό μεταφορικό πλοίο Borneo Maru. Το κουφάρι του βρίσκεται ακόμα στο λιμάνι.
Ενώ το νησί βομβαρδιζόταν, πολεμικά πλοία του αμερικάνικου Πολεμικού Ναυτικού διασφάλιζαν ότι στραγγαλιζόταν ουσιαστικά η ιαπωνική γραμμή ανεφοδιασμού προς τα δύο νησιά. Αυτό θα εξασφάλιζε ότι οι Ιάπωνες κατακτητές θα βρίσκονταν με τις ελάχιστες δυνατές προμήθειες όταν θα ανακαταλαμβάνονταν τα νησιά. Έτσι, ορίστηκε ημερομηνία, η 15 Αυγούστου 1943.
Ένας σημαντικός στόλος ξεκίνησε να ανακαταλάβει την Κίσκα.
Ωστόσο, οι Ιάπωνες είχαν διαφύγει αρκετές εβδομάδες νωρίτερα. Στα τέλη Ιουλίου είχαν ανατινάξει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις προμήθειες και τα πυρομαχικά τους στην πόλη του νησιού και, το βράδυ της 29ης, έστησαν αντιπερισπασμό ραντάρ.
Τα αμερικανικά πολεμικά πλοία που βρίσκονταν γύρω από τα νησιά έπεσαν στο τέχνασμα και έκαναν χώρο ώστε ένας στόλος οκτώ πολεμικών πλοίων να μπει αθόρυβα στο λιμάνι της Κίσκα. Σε λιγότερο από μία ώρα, περισσότεροι από 5.000 Ιάπωνες στρατιώτες εξαφανίστηκαν σαν φαντάσματα στην ομίχλη των Αλεούτιων, αφήνοντας πίσω τους την βάση και το λιμάνι παγιδευμένα και έτοιμα να προκαλέσουν τον όλεθρο σε όποιον έμπαινε. Ακόμη και σήμερα, το νησί είναι γεμάτο με τα πυρομαχικά που άφησαν πίσω τους οι Ιάπωνες, μεγάλο μέρος των οποίων δεν έχει εκραγεί ακόμη.
Υπήρξε ένας τελευταίος βομβαρδισμός από πολεμικά πλοία και, στις 15 Αυγούστου, 35.000 Αμερικανοί και Καναδοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν στα νησιά. Ήταν προετοιμασμένοι για βαριές απώλειες -οι πληροφορίες υποδείκνυαν ότι υπήρχαν πάνω από 20.000 Ιάπωνες στο νησί. Ωστόσο, αντί για τα ιαπωνικά πυρά, τους υποδέχτηκαν μερικά σκυλιά (ένα από τα οποία ήταν και ο Explosion, ένα από τα σκυλιά της διμοιρίας του αμερικανικού ναυτικού, που στη συνέχεια το υιοθέτησαν οι εισβολείς).
Η ανακάλυψη της ερημωμένης ιαπωνικής βάσης (στο βάθος ο Explosion) από τον πολεμικό καλλιτέχνη Edward Laning
Ωστόσο, δεν είχε φτάσει ακόμη το τέλος. Οι στρατιώτες, δύσπιστοι για μια τόσο γρήγορη και ολοκληρωτική εκκένωση, ξεκίνησαν μια συστηματική έρευνα στο νησί των 7 τετραγωνικών μιλίων. Χρειάστηκε πάνω από μια εβδομάδα για να το χτενίσουν, κατά τη διάρκεια της οποίας, πάνω από 30 στρατιώτες σκοτώθηκαν από παγίδες ή φίλια πυρά.
Οι Ιάπωνες είχαν υποχωρήσει βιαστικά. Ανάμεσα στα υπολείμματα ήταν και πολλά μικρά υποβρύχια, με ανοιχτές τρύπες στα πλευρά τους.
Ωστόσο, μετά από 439 ημέρες, έληξε επίσημα η εκστρατεία των Αλεούτιων Νήσων.
Μεγάλο μέρος των πυρομαχικών έμεινε πίσω. Μια πινακίδα προειδοποιεί τους σημερινούς επισκέπτες στα αγγλικά, τα ρωσικά και τα ιαπωνικά για τους κινδύνους που εξακολουθούν να ελλοχεύουν στο νησί.
Σήμερα, το μέρος όπου οι Ιάπωνες κατέλαβαν την Κίσκα είναι εθνικό ιστορικό ορόσημο, ένα από τα 2.430 της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου