Νταϊάνα Βρίλαντ: Το «ασχημόπαπο» που έγινε ιέρεια του στυλ

Διάσημη και επιδραστική αμερικανίδα συντάκτρια μόδας, που εργάστηκε για το Harper’s Bazaar και ως

αρχισυντάκτρια απογείωσε το περιοδικό Vogue.

«Η Νταϊάνα Βρίλαντ (Diana Vreeland) εφηύρε το επάγγελμα της συντάκτριας μόδας. Προτού έρθει εκείνη, υπήρχαν μόνο κάτι κοσμικές κυρίες που έβαζαν καπέλα στα κεφάλια άλλων κοσμικών κυριών». Θα συμφωνούσαν πολλοί με τον διάσημο φωτογράφο Ρίτσαρντ Άβεντον και προσωπικό της φίλο, ότι η εκκεντρική αυτή Αμερικανίδα υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που άλλαξαν άρδην το πρόσωπο των περιοδικών μόδας τον 20ό αιώνα. Από νωρίς ανέπτυξε μία αμίμητη αίσθηση του στιλ, ικανότητα την οποία λέγεται ότι καλλιέργησε ακριβώς επειδή η ίδια υπήρξε ένα «ασχημόπαπο», διαθέτοντας εμφάνιση που απείχε πολύ από τα γυναικεία πρότυπα ομορφιάς της εποχής της.

Η Νταϊάνα Βρίλαντ (το γένος Ντάλζιελ) γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1903 στο Παρίσι, από άγγλο πατέρα και αμερικανίδα μητέρα. Σπούδασε χορό με τον Μιχαήλ Φοκίν και στα 21 παντρεύτηκε τον τραπεζίτη Τόμας Βρίλαντ, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Το 1929 το ζευγάρι μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου η Ντάινα άνοιξε κατάστημα γυναικείων εσωρούχων με επιφανείς πελάτισσες. Η ίδια συχνά επέστρεφε στο Παρίσι για να ανανεώνει την γκαρνταρόμπα της με δημιουργίες της Κοκό Σανέλ, με την οποία διατηρούσε μακροχρόνια φιλία. Το 1935 οι Βρίλαντ επέστρεψαν στη Νέα Υόρκη, όπου η Νταϊάνα έζησε για το υπόλοιπο της ζωής της.

Το 1937 αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το προσωπικό ταλέντο της να εντοπίζει και να συνδυάζει μεταξύ τους στοιχεία της μόδας, και ξεκίνησε να γράφει την περίφημη στήλη «Why Don’t you...» («Γιατί δεν...») στο περιοδικό «Harper’s Bazaar». Από εκεί προέτρεπε κάθε μήνα τις αναγνώστριές της να τολμήσουν μία ιδιόρρυθμη και ανέμελη στάση ζωής, αψηφώντας τη ζοφερή ατμόσφαιρα του οικονομικού κραχ, και να υιοθετήσουν μικρά μυστικά ευδαιμονίας, όπως το να λούζουν τα μαλλιά των παιδιών τους με σαμπάνια για να διατηρήσουν το ξανθό χρώμα τους ή να κρατούν ένα μπουκέτο λουλούδια ως αξεσουάρ και να το κραδαίνουν σαν να ήταν νεραϊδένιο ραβδί. Οι προτροπές της δεν είχαν σκοπό μόνο να συμβουλέψουν, αλλά και να διασκεδάσουν το πιστό και φανατικό κοινό της, στο οποίο συγκαταλεγόταν και ο εκδότης του ομίλου, ο περίφημος Ράντολφ Χιρστ.

Η στήλη έγινε θρυλική και η Βρίλαντ, η γυναίκα που κατάφερε να κάνει τις Αμερικανίδες να αποτινάξουν από πάνω τους τη μιζέρια του πολέμου και να φορέσουν το «νέο λουκ Dior». Υπήρξε η εμπνεύστρια πρωτοποριακών εξωφύλλων και φωτογραφήσεων μόδας στο «Harper’s Bazaar» και συνέχισε την επιτυχημένη καριέρα της ως αρχισυντάκτρια της «Vogue» τη δεκαετία του 1960, απογειώνοντας το περιοδικό. Η Βρίλαντ σνόμπαρε τους αμερικανούς σχεδιαστές, αποκαλώντας τους «απλώς ενδυματοποιούς», σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους, τους οποίους αναγνώριζε ως μοναδικούς εκπροσώπους της υψηλής ραπτικής.

Η ίδια ήταν περιζήτητη στις συνευρέσεις της υψηλής κοινωνίας, όπου κατάλαβε ότι η σύγχρονη έννοια του στιλ είναι κάτι που δεν μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα: «Η μόνη αληθινή κομψότητα είναι στο μυαλό. Αν διαθέτεις αυτό, τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους» έλεγε μαζί με άλλες παροιμιώδεις φράσεις της, όπως ότι «Τα αγυάλιστα παπούτσια είναι το τέλος του πολιτισμού» ή ότι «Η χυδαιότητα είναι ένα πολύ σημαντικό συστατικό της ζωής». Από το 1973 ως τον θάνατό της διατέλεσε επιμελήτρια του «Costume Institute» του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Η Νταϊάνα Βρίλαντ πέθανε στις 22 Αυγούστου 1989 στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 85 ετών.