Εκπληκτικά ευρήματα σε θρυλικό ναυάγιο του 17ου αιώνα αποκαλύπτουν τα μυστικά των πειρατών της Καραϊβικής – Ο αμύθητος θησαυρός που κρύβεται στον βυθό

 

Νέες έρευνες σε  ένα «θρυλικό» ναυάγιο, αποκαλύπτουν στοιχεία σχετικά με την παρουσία των πειρατών της Καραϊβικής στην πόλη – λιμάνι  και βάση τους, το Νασάου.

H εταιρία Allen Exploration (AllenX) φέτος το καλοκαίρι ερευνά τα ίχνη του ναυαγίου τα οποία έχουν διασκορπιστεί νότια του σημείου όπου η ισπανική γαλέρα του 17ου αιώνα με το όνομα Nuestra Señora de las Maravillas (“η κυρία των θαυμάτων”) βυθίστηκε στις βόρειες Μπαχάμες.

Το χρονικό του ναυαγίου του Nuestra Señora de las Maravillas

Το 891 τόνων πλοίο με δύο καταστρώματα, ήταν εξοπλισμένο με 36 γυαλιστερά χάλκινα κανόνια και ήταν κατασκευασμένο στη βόρεια Ισπανία.

Το Maravillas βυθίστηκε τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου του 1656, κατευθυνόμενο στο Cádiz της νοτιοδυτικής Ισπανίας, στοιχίζοντας τη ζωή στους περισσότερους από τους 650 επιβάτες του.

H γαλέρα, στη διάρκεια μιας τρικυμίας, εμβολίστηκε προφανώς κατά λάθος από τη ναυαρχίδα της, στα Στενά της Φλόριντα και προσέκρουσε σε ύφαλο, με αποτέλεσμα να υποστεί εκτεταμένη ζημιά.

Το πλοίο ήταν γεμάτο με θησαυρούς, μεγάλες ποσότητες κλοπιμαίων και αντικειμένων που είχαν σωθεί από το πλοίο εφοδιασμού τους, το  Jesus Maria de la Limpia Concepción, το οποίο προηγουμένως, είχε χαθεί ανοιχτά της ακτής του Ισημερινού.

Νομίσματα και προσωπικά αντικείμενα υψηλής ποιότητας, συμπεριλαμβανομένων χρυσών κοσμημάτων, αλυσίδων και μενταγιόν, που ανακτήθηκαν από το ναυάγιο των Maravillas © Brendan Chavez / Allen Exploration

To Maravillas ήταν ένα από τα πλουσιότερα πλοία που είχαν χαθεί ποτέ στη θάλασσα εκείνη την εποχή.

«Το Maravillas είναι γνωστό για τα αμύθητα πλούτη που μετέφερε – τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια πέσος και το ίδιο ποσό σε λάφυρα.  Η μοιραία γαλέρα κατέληξε να γίνει ερείπιο, χάνοντας τόσο τους δικούς της θησαυρούς όσο και εκείνους του Concepción», σύμφωνα με τον James Sinclair, διευθυντή αρχαιολογίας της Allen Exploration, όπως δήλωσε στο Newsweek.

Ένα γυάλινο μπουκάλι κρασιού ανακαλύφθηκε στο ναυάγιο του Maravillas © Brendan Chavez / Allen Exploration

Περιορισμοί στην εξερεύνηση του ναυαγίου

Μεταξύ του 1656 και του 1679, Ισπανοί διασώστες, ανέσυραν από την Αβάνα μεγάλο τμήμα του ναυαγίου.

Στα τέλη του 17^ου αιώνα, ακολούθησαν οι αποικιακοί διασώστες. Τα ευρήματα ανακαλύφθηκαν ξανά από τον Bob Marx το 1972, και διασώθηκαν από την ομάδα του και αργότερα  κατά τις αρχές του 1990, ανέλαβε η εταιρεία Marex, με επικεφαλής τον Herbert Humphries.

Η γενική κυβέρνηση των Μπαχαμών, αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την απουσία ελέγχων σ’ αυτά τα κυνήγια θησαυρών, συνέταξε ένα μνημόνιο για να περιορίσει το κυνήγι ναυαγίων, το 1992.

Μία νέα φάση μελετών

«Μόλις το 2019 δόθηκε ξανά άδεια στην AllenX, η οποία εγκαινίασε μια νέα φάση επιστημονικών ερευνών με σεβασμό για το ναυάγιο», είπε ο Sinclair.

«Σήμερα, όταν ξεσπάει μια καταιγίδα, μπορούμε να καταφύγουμε στη βάση μας, το νησί Walker  Cay, ή να κατευθυνθούμε νότια στο Γκραντ Μπαχάμα».

Πριν από 368 χρόνια, όταν χάθηκε το Maravillas και ισπανικές βάρκες διέσωσαν τους θησαυρούς του, δεν υπήρχε μέρος στις Μπαχάμες για να βρουν καταφύγιο, να επισκευάσουν τα κύτη, ή να προμηθευτούν τα αναγκαία. Αναρωτιόμαστε: Αν για την AllenX και τη σύγχρονη τεχνολογία της είναι τόσο δύσκολη αποστολή, πώς τα κατάφεραν οι διασώστες του 16^ου και του 17^ου αιώνα;

H ομάδα της AllenX πραγματοποιεί έρευνες ανοιχτά της ακτής, με τη χρήση μαγνητόμετρων και με δύτες, με τους ιστορικούς της να μελετούν Ισπανικά και Αγγλικά αρχεία, με σκοπό να καταλάβουν πως «αλίευαν» τους θησαυρούς από το ναυάγιο κατά το δεύτερο μισό του 17^ου αιώνα.

 

H εταιρίαAllen Exploration (AllenX) φέτος το καλοκαίρι ανίχνευσε τα σκόρπια ίχνη ενός ναυαγίου το οποίο κατευθυνόταν νότια όπου η ισπανική γαλέρα του 17ου αιώνα με το όνομα Nuestra Señora de las Maravillas (η κυρία μας των θαυμάτων) – βυθίστηκε στην περιοχή των βόρειων Μπαχαμών. Φωτογραφία: Allen Exploration

Αποστολή των πρώτων κατοίκων του Νασάου: το κυνήγι των ναυαγίων

H ομάδα, έκπληκτη ανακάλυψε ότι, οι πρώτοι κάτοικοι του Νασάου, στο νησί New Providence – σήμερα το πιο πυκνοκατοικημένο στις Μπαχάμες, δεν εγκαταστάθηκαν για να καλλιεργούν ζάχαρη και καφέ, αλλά για να συλλέγουν ευρήματα ναυαγίων.

«Οι αποικιακές αρχές χαρακτήρισαν τους σκληροπυρηνικούς του Maravillas, άναρχους πειρατές, οι οποίοι δεν άργησαν να φτάσουν και στην πόλη».

«Πήγαιναν όπου υπήρχαν λάφυρα, είτε βυθισμένα ή τα άρπαζαν από πλοία που ταξίδευαν. Ανακαλύψαμε την άμεση σύνδεση ανάμεσα στην εξαφάνιση του Maravillas, των θησαυρών του και της ανάπτυξης του Νάσαου, το οποίο έγινε βάση εφοδιασμού και λημέρι των πειρατών», εξηγεί ο Allen.

Μία νέα εξήγηση για την ίδρυση του Νασάου

Μέχρι πρότινος θεωρείτο ότι, η πόλη – λιμάνι του Νασάου, πλέον πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη των Μπαχαμών, ξεκίνησε το 1715 ως καταφύγιο των πειρατών, όταν ένας ισπανικός στόλος με θησαυρούς, ένα από τα πλουσιότερα πλοία της εποχής, ναυάγησε νότια του ακρωτηρίου Κανάβεραλ στη Φλόριντα.

Σύμφωνα με την ιστορία, οι πειρατές εγκαταστάθηκαν εκεί καθώς ήταν ιδανικό σημείο εξόρμησης για τη λεηλασία του ναυαγισμένου στόλου.

«Τα ερείπια προσέλκυαν ντεσπεράντο, οι οποίοι αποτέλεσαν λαϊκό μύθο των πειρατών: Ο κουρσάρος Henry Jennings, ο Μαυρογένης (Blackbeard), ο Σάμιουελ Μπέλαμι, o Paulsgrave Williams, ο Κάλικο Τζακ και ο Τσαρλς Βέιν», εξηγεί ο Sean Kingsley, αρχισυντάκτης του περιοδικού Wreckwatch και συγγραφέας του Ocean Dispatches report, στο Newsweek

Στις αρχές του 1700, αυτοί οι κακόφημοι επιδρομείς της θάλασσας και άλλοι περιβόητοι πειρατές, όπως οι Flying Gang, είχαν όλοι, ως βάση τους, το Νασάου.

«Το Νασάου ήταν το πιο διαβόητο λημέρι των πειρατών στον κόσμο», εξηγεί ο Michael Pateman, διευθυντής του Ναυτικού Μουσείου των Μπαχαμών και ένας από τους συγγραφείς του Ocean Dispatches report στο Newsweek.

«Μεγάλες βάσεις πειρατών δημιουργήθηκαν και στην Μαδαγασκάρη και στις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους, όμως το Νασάου ήταν το πιο κακόφημο λημέρι, λόγω του Blackbeard  και της συμμορίας του που είχαν εκεί τη βάση τους».

Το κράτος των πειρατών πιο δημοκρατικό στο Δυτικό Ημισφαίριο

«Το λιμάνι δεν υπήρξε απλώς μια πόλη όπου καταστρώνονταν δολοπλοκίες, όπου κομίζονταν βραβεία και όπου μοιραζόντουσαν λάφυρα, αλλά λέγεται ότι ήταν ένα οργανωμένο κράτος πειρατών.

Αντίθετα με τα υπόλοιπα μέρη του δυτικού κόσμου, στο Νασάου, στις τάξεις των πειρατών, άνδρες και γυναίκες ήταν ίσοι. Η ψήφος τους είχε ίση αξία, συμμορφώνονταν στους ίδιους κανόνες, αποκόμιζαν τα ίδια από τη λεία τους. Μαύροι και λευκοί ήταν το ίδιο στο Νασάου.

Ο τρόπος ζωής των πειρατών ήταν ο δημοκρατικότερος σ’ ολόκληρο το Δυτικό Ημισφαίριο».

Τα  πρόσφατα ευρήματα για το Maravillas, αμφισβητούν το παραδοσιακό αφήγημα της ιστορίας του Νασάου, παρέχοντας νέα δεδομένα στο τι οδήγησε στην ανάπτυξη της πόλης ως ένα από τα πιο κακόφημα λημέρια πειρατών, εξηγεί ο Kingsley.

Ένας χάρτης απεικονίζει μια δύσβατη περιοχή όπου βυθίστηκε το Nuestra Señora de las Maravillas, στα ρηχά νερά του Little Bahama Bank. Νέες έρευνες στην ισπανική γαλέρα, αποκαλύπτουν τη δημιουργία του Νασάου ως καταφυγίου των πειρατών.

Νέα χρονολογικά δεδομένα

«H νέα έρευνα της AllenX, μετατοπίζει προς τα πίσω τουλάχιστον τρεις δεκαετίες την ημερομηνία κατά την οποία το Νασάου εξελίχθηκε σε λιμάνι πειρατών, ξαναγράφοντας την ιστορία της δημιουργίας του. Λόγος της δημιουργίας του, ήταν ένας βυθισμένος ισπανικός θησαυρός, η μοναδική λεία που εξαφανίστηκε το 1656 στο Maravillas στις Μπαχάμες, όχι στα ανοιχτά της Φλόριντα το 1715», επισημαίνει ο Kingsley.

Οι πειρατές της Καραϊβικής, ήταν περίπου 2.400 άνδρες στο απόγειο της δύναμής τους, οι οποίοι εξερευνούσαν τις θάλασσες το 1710 και το 1720, από τη Δυτική Αφρική στον Καναδά και τη Βραζιλία, αναζητώντας βυθισμένα πλούτη, εξηγεί ο Pateman.

Σύμφωνα με τον Pateman, «Οι πρώτοι πειρατές που εγκαταστάθηκαν στο Νασάου ωστόσο, κατά τις αρχές του 1680, ήταν έμποροι οι οποίοι εξελίχθηκαν σε εφευρετικούς καιροσκόπους που ονειρεύονταν να ελευθερωθούν και ν’ ανακαλύψουν αμύθητους θησαυρούς σε  ισπανικά πλοία, βυθισμένα στις Μπαχάμες. Πρώτο στη λίστα τους, ήταν το ναυάγιο Maravillas».