Ο γνωστός στο χωριό, «κυρ Κώστας», έζησε το σφοδρότατο πέρασμα της φονικής κακοκαιρίας Daniel από την πρώτη στιγμή. Η ιστορία του έγινε γνωστή, όταν κυκλοφόρησε μία φωτογραφία του, στην οποία αποτυπωνόταν ο ίδιος με την μπλε σιδερένια βάρκα του, να αναζητά και να σώζει συντοπίτες του ανάμεσα στα λασπόνερα που είχαν «καταπιεί» τα πάντα, μεταξύ άλλων, και το δικό του σπίτι. «Ήταν ο ήρωας βαρκάρης της Μεταμόρφωσης, που έσωσε τόσο κόσμο, και χθες κηδεύτηκε με αυτόν τον τιμητικό τίτλο», αναφέρει εμφανώς συγκινημένη στο enikos.gr, η κόρη του, κα Ελένη Τασιοπούλου.
Ήταν περίπου 06:00 το πρωί, όταν ο Κώστας Τασιόπουλος βρισκόταν κάτω από το υπόστεγο του σπιτιού του, περιμένοντας καρτερικά να κοπάσει ο αέρας και η βροχή, προκειμένου να λύσει το σχοινί και να βγει σιγά σιγά με την βάρκα του στους πλημμυρισμένους δρόμους. «Όπως μας είχε πει, κατευθύνθηκε κατευθείαν μέσα στο χωριό, προς την κοινότητα. Τότε, άκουσε κάποιους ανθρώπους να του λένε “βοήθεια, πνιγόμαστε”. Ήταν εγκλωβισμένοι σε τρακτέρ, και ο πατέρας μου, τους απάντησε, “μην φοβάστε, θα σας πάρω εγώ”, και τότε τους ανέβασε την βάρκα του, και τους μετέφερε με ασφάλεια στο Κοινοτικό Γραφείο. Ξαναβγήκε στους δρόμους. Έσωζε όποιον έβρισκε όσο προχωρούσε. Πήγε οπουδήποτε του λέγανε και του ζητούσαν. Είχε σώσει και μία οικογένεια από την σκεπή του σπιτιού, έβγαζε με τα χέρια του τα κεραμίδια για να απεγκλωβίσει όλα τα μέλη».
Με αυτόν τον τρόπο, ο 81χρονος κατάφερε να σώσει συνολικά 18 συγχωριανούς του από την θεομηνία, όπως είχε κάνει και το 1994, και πάλι με όπλο την μπλε βάρκα του. Το σπίτι του -δυστυχώς- ήταν ανάμεσα σε αυτά που καταστράφηκαν εντελώς. «Έμεινε 8 μήνες στην Καρδίτσα, και τον Απρίλιο γύρισε στο χωριό, στο σπίτι του που το ξαναφτιάξαμε και το καθαρίσαμε. Μας είπε “πάω να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ”, δεν ήθελε να είναι στην πόλη. Όλο τον χειμώνα αγωνιζόταν να το φτιάξει για να επιστρέψει. Αν και είχε ζήσει ακόμη δύο πλημμύρες, αυτή την φορά, μας έλεγε πως ήταν ό,τι χειρότερο έχει ζήσει».
Η κα Ελένη Τασιοπούλου, μιλώντας για τον πατέρα της, λυγίζει. Τον περιγράφει ως έναν άνθρωπο γεμάτο καλοσύνη, που έδινε απλόχερα την αγάπη του σε όλους, και δεν έλεγε ποτέ “όχι” σε κανέναν. «Ήταν ένας πολύ καλός μπαμπάς. Έδωσε τις αρχές στα παιδιά και στα εγγόνια του. Είμαι περήφανη για εκείνον».
Δείτε βίντεο από τις δηλώσεις του το 2023
«Η μπλε βάρκα του παραμένει ανέγγιχτη στην αποθήκη του σπιτιού του»
Από την πλευρά του, ο εγγονός του Κώστας Τασιόπουλος, ο οποίος πήρε και το όνομά του, εκφράζει μέσω του enikos.gr την επιθυμία και την χαρά του, να μετονομαστεί μία οδός της Μεταμόρφωσης, εις μνήμην του, ώστε «να τον θυμόμαστε όλοι, αλλά να τον γνωρίζουν και οι νεότεροι και να μάθουν όσα έκανε αυτός ο άνθρωπος για τον τόπο του. Οτιδήποτε γινόταν για εκείνον στο χωριό μας, θα μας ευχαριστούσε».
Όπως λέει, πέρα από το όνομα, θα ήθελε να πάρει και την χάρη του παππού του, τον οποίο χαρακτηρίζει ήσυχο και ήρεμο άνθρωπο, που δεν πείραξε ποτέ κανέναν, αλλά αντιθέτως, ήταν πάντα δοτικός, ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής. «Έβαζε τον εαυτό του πάνω από τους άλλους, όπως έκανε και εκείνες τις ημέρες. Έτσι ήταν ο χαρακτήρας του. Για την οικογένειά μου, αλλά και για όλο το χωριό, είναι μία τεράστια απώλεια, ήταν πολύ ξαφνικό. Ήταν και είναι το πρότυπό μου, όπως και για όλους μας. Θέλουμε ο χαρακτήρας του να φαίνεται από εμάς, να γίνουμε σαν αυτόν».
Σύμφωνα με τον εγγονό του «κυρ Κώστα», η μπλε βάρκα του, ηλικίας 40 ετών, παραμένει ανέγγιχτη στην αποθήκη του σπιτιού του. Είχε προλάβει να την συντηρήσει, σε περίπτωση που κάποιος συγχωριανός του χρειαζόταν βοήθεια. «Και τώρα θα είναι έτοιμη για όποιον την χρειαστεί».
«Τον ευχαριστώ που ζω σήμερα»
Ο 76χρονος Δημήτρης Παναγός, ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους που διέσωσε με την αυτοσχέδια βάρκα του ο κύριος Κώστας, όσο βρισκόταν μαζί με την οικογένειά του στην στέγη του σπιτιού τους, ενώ τα νερά έφταναν τα 5 μέτρα.
«Βοήθησε εμένα, την γυναίκα μου και τον γιο μου. Ήμασταν αποκλεισμένοι στο σπίτι και ανεβήκαμε στο πατάρι. Τότε ήρθε ο Κώστας, και έβγαζε ένα ένα τα κεραμίδια με τα χέρια του για να μας βγάλει έξω. Είχαν ματώσει, αλλά τα κατάφερε και στην συνέχεια μας έβαλε στην βάρκα. Πήραμε και εμείς κουράγιο και θάρρος. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Την επόμενη ημέρα πήγα στο σπίτι του και τον ευχαρίστησα για όσα έκανε. Μου απάντησε “δεν χρωστάς τίποτα, ήθελα και το έκανα, και όχι μόνο για εσένα, αλλά για όλους”».
Ο κ. Δημήτρης ήταν φίλος του κ. Κώστα, και βρίσκονταν κάθε πρωί και απόγευμα στο μοναδικό καφενείο του χωριού, και από τις συζητήσεις τους, μέχρι και το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν έλειπαν οι δραματικές στιγμές που έζησαν, οι οποίες κάθε φορά προκαλούσαν συγκίνηση. «Ήταν πολύ καλός άνθρωπος, για εμένα ήταν ήρωας. Ό,τι έκανε, το έκανε με κίνδυνο της ζωής του. Μέχρι και την ημέρα πριν πεθάνει, ήμασταν στο καφενείο. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, και τον ευχαριστώ που ζω σήμερα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου