Οι 9 ανεπαίσθητες συνήθειες που σας παρασύρουν σε μια ζωή απομόνωσης χωρίς να το καταλάβετε

Έχετε νιώσει ποτέ ότι, χωρίς να το συνειδητοποιήσετε, απομακρύνεστε

όλο και περισσότερο από τους άλλους και κλείνεστε ολοένα πιο πολύ στον εαυτό σας; Και το θέμα είναι, μπορεί να μην καταλαβαίνετε καν ότι συμβαίνει. Δεν είναι πάντα τα προφανή πράγματα που μας ωθούν προς την απομόνωση.

Μερικές φορές, είναι οι μικρές, ύπουλες συνήθειες που περνούν απαρατήρητες. Οι άνθρωποι αφήνονται ασυναίσθητα σε αυτές τις συμπεριφορές. Σε αυτό το άρθρο, αναλύουμε τις 9 λεπτές συνήθειες—που μπορεί να σας απομακρύνουν ήσυχα ασυναίσθητα  από τους άλλους

 Το αισιόδοξο μήνυμα είναι πως, αν τις αναγνωρίσετε, μπορείτε να αντιστρέψετε την κατάσταση και να επιτρέψετε  στους ανθρώπους να πλησιάσουν περισσότερο, δημιουργώντας βαθύτερες και ουσιαστικότερες σχέσεις.

Οι 9 λεπτές συνήθειες που μας απομακρύνουν ασυναίσθητα από τους ανθρώπους

• Προτιμάτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την πραγματική επαφή
• Εγκλωβίζεστε στην παγίδα του αρνητικού εσωτερικού μονολόγου
• Είστε τελειομανής
• Επιζητάτε την μοναξιά
• Αποφεύγετε τις δύσκολες συζητήσεις
• Αδιαφορείτε για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις
• Νιώθετε να πνίγεστε
• Αγνοείτε τις ανάγκες σας

Προτιμάτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την πραγματική επαφή

Στην  ψηφιακή εποχή, είναι εύκολο να μπερδέψουμε την διαδικτυακή αλληλεπίδραση με την αυθεντική ανθρώπινη σύνδεση. Η εικονική αλληλεπίδραση, δεν έχει απαιτήσεις, συνεπάγεται περιορισμένη έκθεση και τριβή και δεν συνεπιφέρει τη δυσφορία που συχνά απορρέει από την απευθείας, ανθρώπινη επαφή.

Εδώ είναι η παγίδα. Όσο καθησυχαστική κι αν είναι, αυτή η συνήθεια μπορεί να σας οδηγήσει στο  μονοπάτι της απομόνωσης. Όταν αντικαθιστούμε τις πραγματικές αλληλεπιδράσεις με τις εικονικές,  χάνουμε τις αποχρώσεις που συνεπάγεται η  φυσική παρουσία – τα συναισθήματα, τη γλώσσα του σώματος, την ενέργεια.

Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια ψεύτικη αίσθηση σύνδεσης, ενώ μας αποσυνδέει αργά από τον αληθινό κόσμο και μας οδηγεί προς την μοναξιά.

Εγκλωβίζεστε στην παγίδα του αρνητικού εσωτερικού μονολόγου

Έχετε ακούσει ποτέ για τον όρο «αρνητικός εσωτερικός μονόλογος»; Είναι μια έννοια στην ψυχολογία που αναφέρεται στον επικριτικό και συχνά σκληρό εσωτερικό διάλογο που ασκούμε στον εαυτό μας.

Εδώ είναι το θέμα. Η  αρνητική ομιλία προς τον εαυτό, μπορεί να είναι απίστευτα καταστροφική. Είναι σαν να κουβαλάτε έναν κριτή μέσα στο κεφάλι σας,  που συνεχώς σας  υποτιμά και μεγεθύνει τα ελαττώματά σας.

Φράσεις όπως «δεν μπορώ να το κάνω αυτό» ή «δεν είμαι αρκετά καλός» αρχίζουν να εσωτερικεύονται. Αυτή η επανάληψη της αυτοκριτικής μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα αυτό – αμφισβήτησης  και κλονισμού της αυτοπεποίθησης. Σταδιακά, μπορεί να αρχίσετε να απομακρυνόμαστε από τις κοινωνικές καταστάσεις, πιστεύοντας ότι δεν αξίζετε ή δεν μπορείτε να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων.

Είστε τελειομανής

Η προσπάθεια για τελειότητα συχνά πηγάζει από την ίδια ρίζα με τον αρνητικό εσωτερικό διάλογο. Έτσι, πιέζετε τον εαυτό σας να είναι αψεγάδιαστος σε κάθε πτυχή. Γίνεστε εσείς ο πιο σκληρός κριτής σας, υποκινούμενος από το φόβο του λάθους ή της ανεπάρκειας.

Το μειονέκτημα; Η τελειομανία μπορεί να οδηγήσει σε αποφυγή καταστάσεων όπου μπορεί να υπάρξει αποτυχία ή την απογοήτευση. Αυτό περιλαμβάνει κοινωνικές καταστάσεις όπου αισθάνεστε ότι μπορεί να μην ανταποκριθείτε στις προσδοκίες ή τις απαιτήσεις, ή θα έρθετε αντιμέτωποι με την κριτική των άλλων.

Ως αποτέλεσμα, μπορεί να βρεθείτε να αποσύρετε από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, επιλέγοντας αντ’ αυτού να παραμείνετε εντός της ζώνης άνεσής σας, όπου κανείς δεν μπορεί να σας επικρίνει ή να σας κρίνει.

Επιζητάτε την μοναξιά

Στη ζωή, όλοι αντιμετωπίζουμε δύσκολες συζητήσεις, για διάφορα ζητήματα, όπως:

• Να εκφράσετε τα συναισθήματά σας σε έναν αγαπημένο.
• Να μιλήσετε για  ένα πρόβλημα στην εργασία.
• Να μοιραστείτε μια ανησυχία με έναν φίλο.

Το φαινομενικά ευκολότερο είναι να αποφύγετε όλως διόλου αυτές τις άβολες συζητήσεις. Αλλά η συστηματική αποφυγή δύσκολων συζητήσεων μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση ανείπωτων προβλημάτων  και  ζητημάτων που χρονίζουν. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει έναν τοίχο μεταξύ ημών και των άλλων, οδηγώντας στην απομόνωση.

Είναι καλό να χαίρεστε τον προσωπικό σας χώρο και τη μοναξιά σας. Σε τελική ανάλυση, είναι εκείνες οι ήσυχες στιγμές που γεμίζουμε τις μπαταρίες μας, αναστοχαζόμαστε και χαλαρώνουμε. Αλλά όταν αυτή η επιθυμία για μοναξιά αρχίζει να κυριαρχεί στη ζωή σας, θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ενός βαθύτερου ζητήματος. Μερικές φορές, η επιθυμία να μείνετε μόνος, μπορεί να πηγάζει από το φόβο της απόρριψης ή της δυσφορίας σε κοινωνικές καταστάσεις.

Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα. Ενώ η αναζήτηση της μοναξιάς μπορεί να δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας και άνεσης, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης. Όσο πιο πολύ απομονώνεστε, τόσο δυσκολότερο θα είναι να ξαναδημιουργήσετε τον κοινωνικό σας κύκλο.

Αποφεύγετε τις δύσκολες συζητήσεις

Η ζωή όλων είναι γεμάτη ευθύνες, υποχρεώσεις, δουλειές. Ανάμεσα σε όλα αυτά, πρέπει να βρεθεί και προσωπικός χρόνος και χρόνος για κοινωνικοποίηση. Στην αρχή, ακυρώνετε  ένα ραντεβού για καφέ, επειδή έχετε πολλή δουλειά. Ή μπορεί να μην τηλεφωνήσετε στον φίλο σας, που σας πήρε, επειδή κάτι άλλο είχε προτεραιότητα.

Αλλά πριν το καταλάβετε, αυτές οι μικρές περιπτώσεις προστίθενται. Αρχίζετε να ακυρώνετε τα προγράμματα πιο συχνά. Σταματάτε να επικοινωνείτε με τους αγαπημένους σας. Ας το παραδεχτούμε: η διατήρηση των σχέσεων απαιτεί προσπάθεια.

Αλλά αν δεν την καταβάλλουμε, μπορεί να βρεθούμε απομονωμένοι και έρημοι.

Αδιαφορείτε για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις

Φανταστείτε το εξής: Βρίσκεστε σε μια κοινωνική συγκέντρωση. Το δωμάτιο είναι γεμάτο με φλυαρία και γέλιο, αλλά εσείς είστε αφηρημένος. Μπορεί να είστε παρόντες, αλλά νοητικά είστε αλλού. Δεν συμμετέχετε, ούτε ενδιαφέρεστε. Σας ακούγεται οικείο αυτό; Έχετε βιώσει στιγμές όπου αισθάνεστε αδιάφοροι για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις;

Δεν είναι ότι είστε αντικοινωνικός, αλλά οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις δε σας τονώνουν ή δε σας ενδιαφέρουν όπως παλιά. Αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος μπορεί να περιορίσει τις  αλληλεπιδράσεις και με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να σας ωθήσει να κλειστείτε στον εαυτό σας.

Είναι μια αργή μετατόπιση προς τη μοναξιά, που συχνά περνά απαρατήρητη μέχρι να είναι πολύ αργά.

Νιώθετε να πνίγεστε

Η ζωή μπορεί να γίνει πολύ αγχωτική, έτσι δεν είναι; Η δουλειά είναι απαιτητική, οι προσωπικές δεσμεύσεις συσσωρεύονται, και ο κόσμος απλά κινείται πολύ γρήγορα. Σε στιγμές όπως αυτές, η απομόνωση είναι δελεαστική.

Μπορεί να αισθάνεστε την ανάγκη να αποφύγετε τον κόσμο, μόνο και μόνο για να διαχειριστείτε την επέλαση των ευθυνών και των προσδοκιών. Αλλά εδώ είναι η ψαριά, ενώ μπορεί να μοιάζει με ανάσα αρχικά, αυτή η υποχώρηση θα μπορούσε να μετατραπεί αργά σε συνήθεια, μια ζώνη άνεσης από την οποία είναι δύσκολο να απελευθερωθεί.

Η εξάντληση μας κάνει ν’ αποφεύγουμε τις κοινωνικές δραστηριότητες και τις προσωπικές σχέσεις, που με τη σειρά τους μπορούν να μας οδηγήσουν στο μονοπάτι της απομόνωσης.

Αγνοείτε τις ανάγκες σας

Όλοι έχουμε συναισθηματικές, ψυχολογικές και σωματικές ανάγκες. Αυτά δεν είναι πολυτέλειες, αλλά είναι ανάγκες για την ευημερία μας. Φροντίζετε τον εαυτό σας; Ακούτε τι σας λέει το μυαλό και το σώμα σας;

Η αγνόηση των αναγκών σας μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση κενότητας ή δυσαρέσκειας. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να σας ωθήσει πιο μακριά από τους άλλους, όπως υποσυνείδητα κλείνεστε στο καβούκι σας, προσπαθώντας να ασχοληθείτε με αυτές τις ανεκπλήρωτες ανάγκες.

Η αναγνώριση και η ικανοποίηση των δικών σας αναγκών δεν είναι κάτι το εγωιστικό, αλλά είναι αναγκαίο. Και αν παραμεληθεί, μπορεί να είναι το ίδιο που θα σας παρασύρει διακριτικά σε μια ζωή απομόνωσης.

Tips

Η αναγνώριση αυτών των λεπτών συνηθειών είναι το πρώτο βήμα για να απελευθερωθούμε από μια ζωή απομόνωσης.

Αλλά τι έπεται; Πώς γίνεται να αντιστρέψει κάποιος μία κατάσταση που έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται και να αρχίσει να συνδέεται ξανά με τους ανθρώπους;

Εδώ είναι μερικά σημεία εκκίνησης:

Εξασκηθείτε στην αυτό-συμπόνια: Να είστε ευγενικός με τον εαυτό σας. Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας και μην «μαστιγώνετε»  τον εαυτό σας για κάθε λάθος του.

Συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες: Σιγά σιγά επανεισάγετε τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις στη ζωή σας. Ξεκινήστε αργά  και σταδιακά να συμμετέχετε σε κοινωνικά δρώμενα.

Ζητήστε επαγγελματική βοήθεια: Αν τα αισθήματα απομόνωσης επιμένουν, εξετάστε το ενδεχόμενο να αναζητήσετε τη βοήθεια ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας. Αυτοί, παρέχουν εργαλεία και στρατηγικές για να σας βοηθήσουν να περιηγηθείτε σε αυτό το ταξίδι.