Κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο ρωμαϊκό φρούριο Άψαρος στη Γεωργία, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια μοναδική χρυσή αναθηματική πλάκα σε μυστηριώδη θεότητα.
Τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., η μυστηριακή λατρεία του Δία Dolichenus, ενός ρωμαϊκού θεού και της λεγόμενης «ανατολικής θεότητας», κορυφώθηκε υπό τους Σεβήρους στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. και στη συνέχεια εξασθένησε γρήγορα.
Τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., η μυστηριακή λατρεία του Δία Δολιχένιου, ενός ρωμαϊκού θεού και της λεγόμενης «ανατολικής θεότητας», κορυφώθηκε υπό τους Σεβήρους στις αρχές του τρίτου αιώνα μ.Χ. και στη συνέχεια εξασθένησε γρήγορα.
«Ο θεός που λάτρευαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες»
Οι μελετητές αναφέρονται περιστασιακά στον Δία Dolichenusως τον «Βάαλ του Doliche» ή τον «Δολιχένιο Βάαλ».
Με την ανακάλυψη αυτή, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τη λατρεία αυτής της θεότητας, που ήταν δημοφιλής στους Ρωμαίους στρατιώτες.
Το Φρούριο Γκόνιο, το οποίο στην αρχαιότητα ονομαζόταν Άψαρος, είναι ένα καλά διατηρημένο ρωμαϊκό οχυρό του 1ου αιώνα και βρίσκεται στη δυτική Γεωργία, λίγο πριν τα σημερινά σύνορα με την Τουρκία. Το φρούριο Άψαρος, όπως ήταν γνωστό για τους αρχαίους, χτίστηκε πριν από περίπου 2.000 χρόνια, στην μεθόριο της ρωμαϊκής επαρχίας της Καππαδοκίας.
Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Προκόπιο της Καισαρείας, ο Αψύρτος, γιος του βασιλιά Αιήτη από το Βασίλειο της Κολχίδας, είναι θαμμένος στη θέση του φρουρίου και γι’ αυτό ονομάστηκε Αψάρος.
Μια κοινή αρχαιολογική αποστολή Πολωνών και Γεωργιανών επιστημόνων εργάζεται στο σημείο από το 2014. Μία ακόμη αρχαιολογική ανασκαφή ολοκληρώθηκε από μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ. Radosław Karasiewicz-Szczypiorski, καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας (Κέντρο Μεσογειακής Αρχαιολογίας) και τον Δρ. Lasha Aslanishvili (υπηρεσία για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ατζαρίας).
Φέτος, για πρώτη φορά, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια χρυσή αναθηματική πλάκα. Πρόκειται για μια μικρή, λεπτή πλάκα, που χωράει στην παλάμη του χεριού, με ανάγλυφη διακόσμηση και επιγραφή στα ελληνικά. Η πλάκα που βρέθηκε ήταν δώρο στον Δία Dolichenus, μια θεότητα δημοφιλής στους Ρωμαίους στρατιώτες.
«Η μελέτη επιβεβαιώνει τη λειτουργία του δίπλα στο εύρημα, έναν λατρευτικό χώρο, τον ναό αφιερωμένο στον Δία Καπιτωλίνο, μια διαφορετική θεότητα από την ομώνυμη ρωμαϊκή. Οι ρίζες της λατρείας του Δία Dolichenus, ανάγονται στην Ανατολή, στην μεθόριο Συρίας και Τουρκίας. Ήταν μια τοπική θεότητα η οποία για λόγους που δεν είναι απολύτως σαφείς, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των ρωμαϊκών στρατιωτών», εξηγεί ο Δρ. Radosław Karasiewicz-Szczypiorski, σε δημοσίευμα της Science στην Πολωνία.
Εξαιρετικά σπάνια ανακάλυψη
Τόνισε πως, η ανακάλυψη ενός, ουσιαστικά άθικτου χρυσού αντικειμένου από την αρχαιότητα είναι κάτι μοναδικό.
«Επίσης, και το σημείο είναι σπάνιο. Αυτό μπορεί ν’ αποδίδεται στο γεγονός ότι, οι στρατιωτικοί δεν φορούσαν χρυσό, κάτι σπάνιο στην καθημερινή χρήση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η φρουρά ή οι αξιωματούχοι δεν είχαν οικονομικά αποθέματα σε χρυσό», εξηγεί ο αρχαιολόγος.
Το φρούριο Γκόνιο που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν και Άψαρος και Άψυρτος, είναι γνωστό για τους θησαυρούς από τα χρυσά αντικείμενα που βρέθηκαν το 1970. Συνδέεται έμμεσα με τη φρουρά, αποδεικνύοντας ότι, αξιωματούχοι ή επικεφαλής των οικονομικών της φρουράς, μπορεί να είχαν θάψει σεντούκια με χρυσό, κάτω από ειδικές συνθήκες..
Εκτός από τη χρυσή επιγραφή, οι ερευνητές συνέλεξαν και άλλα αντικείμενα που καταδεικνύουν την ελλιπή εξήγηση της λατρείας του Δολιχένειου Διός.
Τα αντικείμενα αυτά είναι κυρίως μικρά μπρούτζινα αγαλματίδια τα οποία αναπαριστούν έναν ταύρο και έναν αετό, συμβολίζοντας τον Δία.
«Η λατρευτική επιγραφή που βρέθηκε στον λατρευτικό χώρο, μας φέρνει πιο κοντά στην ανακάλυψη του ναού. Ίσως να ανακαλύψουμε τα ευρήματά του τα επόμενα χρόνια», εξηγούν οι ερευνητές. Οι αρχαιολόγοι έφεραν επίσης στο φως μια σειρά από αρχαίους ρωμαϊκούς κεραμικούς κλιβάνους «που χρησιμοποιούνταν για το ψήσιμο αμφορέων, αγγείων που συνήθως χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση κρασιού».
Κοντά στους κλιβάνους, η ομάδα βρήκε ένα πατητήρι κρασιού, «γεγονός που υποδηλώνει ότι το τοπικό κρασί μπορεί να εξήχθη σε αυτούς τους αμφορείς, πιθανότατα για χρήση από τον ρωμαϊκό στρατό», δήλωσαν οι αρχαιολόγοι.
Βάσει των ευρημάτων αυτών ο Karasiewicz-Szczypiorski, εξηγεί πως, η ομάδα πιστεύει ότι στο αρχαίο ρωμαϊκό οχυρό πραγματοποιούταν ευρείας κλίμακα παραγωγή κεραμικών και κρασιού, κάτι ασυνήθιστο για τον στρατό. Οι τεχνίτες δούλευαν στο οχυρό όταν έλειπαν οι στρατιώτες και, όταν αυτοί επέστρεφαν, οι τεχνίτες αποχωρούσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου