Κιθ Ρίτσαρντς: Ο εμβληματικός κιθαρίστας των Rolling Stones

Ο Κιθ Ρίτσαρντς (Keith Richards) είναι μία από τις αναγνωρίσιμες

φιγούρες της δημοφιλούς μουσικής και του σύγχρονου λαϊφστάιλ, ως κιθαρίστας, τραγουδοποιός, ηθοποιός, αλλά και ως δημόσιο πρόσωπο. Ιδρυτικό μέλος της θρυλικής πλέον μπάντας των Rolling Stones, φημίζεται για τη ρυθμική του ακρίβεια στην ηλεκτρική κιθάρα, η οποία βασίζεται στο πρότυπο του Τσακ Μπέρι.

Μαζί με τον Μικ Τζάγκερ έχουν συνθέσει και ηχογραφήσει εκατοντάδες τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του «Satisfaction», που καθόρισε μια γενιά και αποτελεί το σήμα κατατεθέν της τραγουδοποιίας του συγκροτήματος. Μπορεί ο Μικ Τζάγκερ να είναι η λαμπερή εικόνα των Rolling Stones, αλλά ο Κιθ Ρίτσαρντς είναι η κινητήρια δύναμή τους. Θεωρείται από τους κορυφαίος ηλεκτρικούς κιθαρίστες όλων των εποχών στο χώρο του ροκ (10ος στο σχετικό δημοψήφισμα του περιοδικού Rolling Stone) και η επιρροή του στους ομοτέχνους του δεν έχει σταματήσει μέχρι σήμερα.

Είχε την μουσική στο DNA του

O Κιθ Ρίτσαρντς γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1943 στο Ντάρτφορντ της νοτιοανατολικής Αγγλίας. Ο πατέρας του Μπερτ Ρίτσαρντς ήταν εργάτης σε εργοστάσιο και τραυματίας πολέμου κατά τη διάρκεια απόβασης στη Νορμανδίας. Η μητέρα του Ντόρις Ντιπρί ήταν αυτή που του εμφύσησε την αγάπη για τη μουσική, όπως και ο παππούς του Γκας Ντιπρί, που ήταν μουσικός της τζαζ. Οι παπούδες του από την πατρική γραμμή ήταν σοσιαλιστές και από τα ιδρυτικά μέλη του Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο Ρίτσαρντς ήταν γείτονας και συμμαθητής με τον Τζάγκερ στο δημοτικό. Στη συνέχεια οι δρόμοι τους χώρισαν. Ξανασυναντήθηκαν τυχαία μια μέρα του 1960 σ’ ένα τρένο και αποφάσισαν να συνεργαστούν μουσικά. Με την καθοριστική συνδρομή του Μπράιαν Τζόουνς, που αργότερα τον απέπεμψαν από το συγκρότημα, έλαβαν σάρκα και οστά οι Rolling Stones το 1962, η μακροβιότερη και η πιο επιτυχημένη ροκ μπάντα του πλανήτη. Με τον Τζάγκερ αποτελεί μία από τις κορυφαίες συνθετικές δυάδες (γνωστοί και ως «Glimmer Twins», δηλαδή «Αστραφτεροί Δίδυμοι»), βαδίζοντας στα χνάρια των Λένον και ΜακΚάρτνεϊ των Beatles, με τους οποίους «κονταροχτυπήθηκαν» τη δεκαετία του '60.

«Satisfaction»: Οι «πέντε νότες που ταρακούνησαν τον κόσμο»

Το 1965, ο Ρίτσαρντς συνέθεσε στον ύπνο του το τραγούδι «Satisfaction» και με την προσθήκη των προκλητικών για την εποχή στίχων του Τζάγκερ έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών και το τραγούδι που δεν λείπει από κάθε συναυλία τους.

Το ριφ του τραγουδιού περιγράφηκε από το περιοδικό «Newsweek» ως οι «πέντε νότες που ταρακούνησαν τον κόσμο». Με τον Τζάγκερ έγραψαν τις περισσότερες από τις μεγάλες επιτυχίες του συγκροτήματος («Last Time», «Get Off Of My Cloud», «Jumping Jack Flash», «Honky Tonk Women», «Brown Sugar» και πολλές άλλες).

Η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά τού δημιούργησε πολλά προσωπικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70, γεγονός που δεν τον εμπόδισε να διατηρήσει το υψηλό επίπεδο της μουσικής του παραγωγής, τους καρπούς της οποίας μπορεί να αντιληφθεί κάποιος στο άλμπουμ του 1972 «Exile On Main Street» (ένα μέρος του ηχογραφήθηκε στη βίλα του στη γαλλική Ριβιέρα), αλλά και στο αμφιλεγόμενο «Some Girls» του 1978.

Στα μέσα της δεκαετία του '70 πραγματοποίησε αρκετές ηχογραφήσεις, από τις οποίες η μόνη που δισκογραφήθηκε ήταν το χριστουγεννιάτικο σινγκλ «Run Rudolph Run», το οποίο κυκλοφόρησε με αρκετή καθυστέρηση τον Δεκέμβριο του 1978.

Καταδίκη για κατοχή ηρωίνης

Την ίδια χρονιά καταδικάστηκε για κατοχή ηρωίνης από δικαστήριο του Καναδά. Για να εξιλεωθεί έδωσε μία συναυλία για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ιδρύοντας το συγκρότημα «New Barbarians» με μέλη τους Ρον Γουντ, Στάνλεϊ Κλαρκ, Ίαν ΜακΛάγκαν και Μπόμπι Κις. To γκρουπ έκανε επίσης μια περιοδεία στις ΗΠΑ κι εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ του Νέμπγουερθ στην Αγγλία, προτού ο Ρίτσαρντς αφοσιωθεί ξανά στους Rolling Stones.

Το 1985 εμφανίστηκε στο φιλανθρωπικό κοντσέρτο του Live Aid, ως μέλος ενός βραχύβιου τρίο, στο οποίο συμμετείχαν οι Μπομπ Ντίλαν και Ρον Γουντ, όπως και στον δίσκο «Sun City», που ηχογράφησε μια ομάδα μουσικών («Artists United Against Apartheid»), προκειμένου να καταγγείλει το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική.

Η αντιπαλότητα με τον Μικ Τζάγκερ

Η αντιπαλότητα του Ρίτσαρντς με τον Τζάγκερ, που σιγόβραζε επί χρόνια, κορυφώθηκε το 1986, απειλώντας το μέλλον των Rolling Stones. Ο Ρίτσαρντς ασχολήθηκε με τη προσωπική του καριέρα και το 1988 κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του με τίτλο «Talk Is Cheap» (1988) και τη συμμετοχή των Μπούτσι Κόλινς, Μασίο Πάρκερ, Άιβαν Νέβιλ κ.ά. Ήταν μια κατάθεση της ροκ ψυχής του Ρίτσαρντς και μια φλόγα που απουσίαζε από τις κυκλοφορίες των Rolling Stones εκείνης της περιόδου.

Λίγο αργότερα οι Ρίτσαρντς και Τζάγκερ τα ξαναβρήκαν και ξεκίνησαν μία νέα φάση συνεργασίας, που εγκαινιάστηκε με την ηχογράφηση του άλμπουμ «Steel Wheels» (1989), καθώς και με την περιοδεία-μαμούθ σε Αμερική και Ευρώπη που ακολούθησε την κυκλοφορία του.

Το 1992 ο Ρίτσαρντς κυκλοφόρησε το δεύτερο σόλο άλμπουμ του με τίτλο «Main Offender», ενώ το 1991 είχε προηγηθεί το «Live At The Hollywood Palladium» με το γκρουπ X-Pensive Winos. Με το ίδιο γκρουπ κυκλοφόρησε το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ, 23 χρόνια αργότερα, με τίτλο «Crosseyed Heart» (2015).

Από τις πολυάριθμες συνεισφορές και συμμετοχές του Ρίτσαρντς αξίζει να επισημανθούν οι συνεργασίες του με τους Μπο Ντίντλεϊ («A Man Amongst Men», 1996), Τομ Γουέιτς («Rain Dogs» του 1985 και «Bone Machine» του 1992), Τζον Λι Χούκερ («Mr. Lucky», 1991), Μπέρνι Γουόρελ («Funk Of Ages», 1990), Ziggy Marley & The Melody Makers («Concious Party», 1988), Αρίθα Φράνκλιν («Aretha», 1986), Αλέξις Κόρνερ («Get Off My Cloud», 1975) και Ρον Γουντ («I’ve Got My Own Album To Do» του 1974 και «Now Look» του 1975).

Η μακροχρόνια φιλία του με τον Τζόνι Ντεπ δημιούργησε τον χαρακτήρα του Τζακ Σπάροου στη σειρά των ταινιών «Οι Πειρατές της Καραϊβικής». Ο Ντεπ αντέγραψε τις κινήσεις του Ρίτσαρντς, τις γκριμάτσες του και μιμήθηκε ακόμη και τη φωνή του για να πλάσει τον χαρακτήρα του εκκεντρικού πειρατή.

Οι Πειρατές της Καραϊβικής

Σε αντάλλαγμα, κάλεσε τον Ρίτσαρντς να παίξει τον πατέρα του, τον Κάπτεν Τιγκ, στις ταινίες «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Στο Τέλος του Κόσμου» («Pirates of the Caribbean: At World's End», 2007) και «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε άγνωστα νερά» («Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides», 2011). Είχε πρωτοεμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη το 1969 στο ρόλο του στρατιώτη στην ταινία του Φόλκερ Σλέντορφ «Ο θρύλος του Μίκαελ Κόλχαας» («Michael Kohlhaas – der Rebell»)

To 2010 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Life» και το 2014 το παιδικό βιβλίο «Gus & Me: The Story of My Granddad and My First Guitar», όπου αφηγείται το πώς διδάχτηκε τα πρώτα μυστικά της κιθάρας από τον παππού του.

Στην προσωπική του ζωή, ο Κιθ Ρίτσαρντς είναι παντρεμένος από το 1983 με την ηθοποιό και μοντέλο Πάτι Χάνσεν (γ. 1956), με την οποία έχει δύο παιδιά. Από τη μακροχρόνια σχέση του (1967-1980) με την ηθοποιό και μοντέλο Ανίτα Πάλενμπεργκ (1942-2017) είναι πατέρας δύο ακόμα παιδιών.