Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν

Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν που αγαπήθηκε

ιδιαίτερα μέσα από σειρές όπως «Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας» και το «Σογκούν».

Όπως έγινε γνωστό, ο ηθοποιός πέθανε το Σάββατο 29 Μαρτίου στη Χαβάη από επιπλοκές έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. «Ο αγαπημένος μας Ρίτσαρντ είναι τώρα με τους αγγέλους», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Μάρτιν Ράμπετ, ο επί χρόνια σύντροφος του Τσάμπερλεϊν.

 

Ποιος ήταν ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν

Ο Τζορτζ Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν (αγγλ.:George Richard Chamberlain) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης και τραγουδιστής. Έγινε το ίνδαλμα της αμερικανικής νεολαίας όταν πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτικό σειρά Dr. Kildare (1961-1966), η οποία του χάρισε έναν Χρυσό Σκούφο και το έπαθλο του πιο δημοφιλούς άνδρα ηθοποιού για τις χρονιές 1962, 1963 και 1964.

Είχε πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες ταινίες και σίριαλ όπως «Σόγκουν», για την οποία βραβεύθηκε με Χρυσή Σφαίρα το 1981, «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», για την οποία κατέκτησε επίσης Χρυσή Σφαίρα το 1984 και «Ο κόμης Μοντεχρήστο» το 1975. Είχε πρωταγωνιστήσει σε κλασικούς ρόλους στο θέατρο και έχει εργαστεί σε μιούζικαλ.

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν γεννήθηκε το 1934 στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας και ήταν ο γιος της Έλσας Γουίνιφρεντ (το γένος Βον Ντένζον; αργότερα Μάθιους) και του Τσαρλς Άξιομ Τσάμπερλεϊν, ο οποίος ήταν έμπορος. Το 1952 ο Τσάμπερλεϊν αποφοίτησε από το λύκειο του Μπέβερλι Χιλς και στην συνέχεια από το κολέγιο Pomona (τάξη του 1956).

Ο Τσάμπερλεϊν ίδρυσε το θέατρο Company of Angels στο Λος Άντζελες και ξεκίνησε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές σειρές την δεκαετία του 1950. Έπαιξε τον αξιωματικό Ντέιβ Γουίνσλοου στο επεισόδιο Chicota Landing της σειράς γουέστερν του NBC το 1960 Riverboat.

Το 1961 ο Τσάμπερλεϊν κέρδισε αναγνώριση ως Dr. Kildare, στην τηλεοπτική σειρά του NBC υπό τον ίδιο τίτλο, συμπρωταγωνιστώντας με τον Ρέιμοντ Μάσεϊ. Η ικανότητα του Τσάμπερλεϊν στο τραγούδι τον οδήγησε να ηχογραφήσει μερικά singles στην αρχή της δεκαετίας του 1960, συμπεριλαμβανομένου του “Three Stars Will Shine Tonight”, το οποίο κατέκτησε την δέκατη θέση στο Billboard Hot 100. To Dr. Kildare ολοκληρώθηκε το 1966 και ο Τσάμπερλεϊν ξεκίνησε να εργάζεται στο θέατρο. Το 1966 έπαιξε μαζί με τη Μαίρη Τάιλερ Μουρ στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ Breakfast at Tiffany’s, συμπρωταγωνιστώντας με την Πρισίλα Λόπεζ. Δεκαετίες αργότερα, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ στο οποίο ανέβηκαν διασκευές των My Fair Lady και The Sound of Music.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Τσάμπερλεϊν πέρασε κάποια χρόνια στην Αγγλία όπου έπαιξε στο θέατρο και στην διασκευή της σειράς του NBC Portrait of a Lady, σειρά που τον καθιέρωσε ως σοβαρό ηθοποιό. Το 1969 πρωταγωνίστησε με την Καταρίνα Χέπμπορν στην ταινία Η τρελή του Σαγιό. Ενώ ήταν στην Αγγλία, έλαβε μαθήματα φωνητικής και το 1969 πρωταγωνίστησε στον Άμλετ στο Θέατρο του Μπέρμιγχαμ. Έγινε ο πρώτος Αμερικανός ηθοποιός που έπαιξε αυτόν τον ρόλο μετά τον Τζον Μπάριμορ το 1929. Έλαβε εξαιρετικές κριτικές και επανέλαβε τον ίδιο ρόλο στην τηλεόραση το 1970.

Την δεκαετία του 1970 ο Τσάμπερλεϊν απέκτησε επιτυχία ως πρωταγωνιστής στις ταινίες: The Music Lovers (1970), Lady Caroline Lamb (1973), Οι τρεις σωματοφύλακες (1973), The Lady’s Not for Burning (1974), The Towering Inferno (1974) και Ο κόμης Μονεχρήστο (1975). Στο The Slipper and the Rose (1976), μια εκδοχή της ιστορίας της Σταχτοπούτας σε μιούζικαλ, ανέπτυξε το ταλέντο του στο τραγούδι. Ακολούθησε η τηλεοπτική ταινία του Γουίλιαμ Μπαστ The Man in the Iron Mask (1977). Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Το τελευταίο κύμα.

Αργότερα ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε σε αρκετές δημοφιλείς τηλεοπτικές μίνι σειρές (οι οποίες του χάρισαν το ψευδώνυμο “βασιλιάς των μίνι σειρών”), συμπεριλαμβανομένων των Centennial (1978–79), Σογκούν (1980) και Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (1983) ως πατέρας Ράλφ ντε Μπρικασάρ με συμπρωταγωνίστριες την Ρέιτσελ Γουάρντ και την Μπάρμπαρα Στάνγουικ. Την δεκαετία του 1980 πρωταγωνίστησε στο King Solomon’s Mines (1985) μαζί με την νέα τότε ηθοποιό Σάρον Στόουν. Το 1988 ενσάρκωσε τον Τζέισον Μπορν / Ντέιβιντ Γουέμπ στην τηλεοπτική εκδοχή της κινηματογραφικής ταινίας Χωρίς ταυτότητα.

Από την δεκαετία του 1990, ο Τσάμπερλεϊν είχε εμφανιστεί κυρίως σε τηλεοπτικές ταινίες και στο θέατρο ενώ είχε εμφανιστεί και ως γκεστ στις σειρές του ABC The Drew Carey Show και Will & Grace. Πρωταγωνίστησε ως Χένρι Χίγκινς στην διασκευή του My Fair Lady στο Μπρόντγουεϊ το 1993-94. Το φθινόπωρο του 2005, ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε στην περιοδεία που έκανε το Μπρόντγουεϊ για το Scrooge: The Musical στο οποίο ενσάρκωσε τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Το 2006 ο Τσάμπερλεϊν έκανε ένα γκεστ σε ένα επεισόδιο της βρετανικής δραματικής σειράς Hustle και ένα γκεστ στην τέταρτη σεζόν του Nip/Tuck. Το 2007 ο Τσάμπερλεϊν έκανε ένα γκεστ στο επεισόδιο 80 των Νοικοκυρές σε απόγνωση ως πατριός της Λινέτ Σκάβο. Το 2008 και το 2009 εμφανίστηκε ως βασιλιάς Αρθούρος στην παγκόσμια περιοδεία του Spamalot του Monty Python. Το 2010 εμφανίστηκε στο τρίτο επεισόδιο της τρίτης σεζόν στην σειρά Leverage καθώς και σε δυο επεισόδια της τέταρτης σεζόν στο Chuck στο οποίο ενσάρκωσε έναν κακοποιό που ήταν γνωστός απλά ως ο Βέλγος. Ο Τσάμπερλεϊν είχε επίσης εμφανιστεί σε αρκετά επεισόδια της σειράς Brothers & Sisters, όπου ενσάρκωσε έναν παλιό φίλο του Σαούλ. Εμφανίστηκε στην ανεξάρτητη ταινία We Are the Hartmans το 2011. Το 2012 ο Τσάμπερλεϊν ενσάρκωσε τον δρα Σλόπερ στην παράσταση The Heiress στο θέατρο της Πασαντίνα.
Προσωπική ζωή

Ο Τσάμπερλεϊν είχε σχέση με τον τηλεοπτικό ηθοποιό Wesley Eure στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1977 συνάντησε τον ηθοποιό-συγγραφέα-παραγωγό Martin Rabbett, με τον οποίο είχε μια μακρόχρονη σχέση. Αυτή η σχέση οδήγησε σε ένα σύμφωνο συμβίωσης στο κράτος της Χαβάης, όπου το ζευγάρι έζησε από το 1986 έως το 2010 και καθ’ όλα εκείνα τα χρόνια ο Τσάμπερλεϊν υιοθέτησε νομίμως τον Rabbett ώστε να προστατεύσει την μελλοντική του περιουσία. Ο Rabbett και ο Τσάμπερλεϊν συμπρωταγωνίστησαν μεταξύ άλλων στην ταινία Allan Quatermain and the Lost City of Gold, στην οποία ενσάρκωσαν τους αδερφούς Άλαν και Ρόμπσον Κάτερμαϊν. Την άνοιξη του 2010 ο Τσάμπερλεϊν επέστρεψε στο Λος Άντζελες για να προωθήσει την υποκριτική του καριέρα, αφήνοντας τον Ράμπετ στην Χαβάη, τουλάχιστον προσωρινά. Τον Δεκέμβριο του 1989 το γαλλικό γυναικείο περιοδικό Nous Deux αποκάλυψε την σεξουαλική ταυτότητα του Τσάμπερλεϊν (τότε ήταν 55 ετών) αλλά ο ίδιος μόλις το 2003 παραδέχτηκε δημόσια την ομοφυλοφιλία του στην αυτοβιογραφία του Shattered Love.

Το 1962 ο Τσάμπερλεϊν κέρδισε το Όσκαρ στην Κατηγορία του πιο Παραγωγικού Ηθοποιού. Το 1963 κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα για τον Καλύτερο Ηθοποιό της Τηλεόρασης για την σειρά Dr. Kildare (1961). Κέρδισε ένα βραβείο του Πιο Δημοφιλούς Ηθοποιού για τρία συνεχόμενα χρόνια (1962, 1963, 1964).

Το 1980 κέρδισε το Όσκαρ του Καλύτερου Ηθοποιού της Χρονιάς. Το 1981 κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε τηλεοπτική σειρά-δράμα για το Σόγκουν (1980). Το 1982 κέρδισε το βραβείο Clavell de Plata στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Καταλονίας στην κατηγορία Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Το τελευταίο κύμα (1977). Το 1984 κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε μίνι σειρά για την τηλεόραση για Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (1983). Το 1985 κέρδισε το βραβείο Aftonbladet TV (Σουηδία) Καλύτερης Ξένης Τηλεοπτικής Προσωπικότητας – Άνδρας.

Στις 12 Μαρτίου 2011 ο Τσάμπερλεϊν έλαβε το βραβείο Steiger (Γερμανία) για τα επιτεύγματά του στις τέχνες.
Φιλμογραφία

1960 – The Secret of the Purple Reef (Το μυστικό του κόκκινου βράχου)
1961 – A Thunder of Drums (Ουλαμός εκδικητών)
1963 – Twilight of Honor
1965 – Joy in the Morning
1968 – Petulia (Πετούλια)
1969 – The Madwoman of Chaillot (Η τρελή του Σαγιό)
1970 – Julius Caesar (Ιούλιος Καίσαρ)
1970 – The Music Lovers (Οι αιώνιοι εραστές)
1972 – Lady Caroline Lamb (Λαίδη Καρολίνα)
1973 – The Three Musketeers (Ο Νταρτανιάν και οι 3 σωματοφύλακες)
1974 – The Towering Inferno (Ο πύργος της Κολάσεως)
1976 – The Slipper and the Rose (Η Σταχτοπούτα και το τριαντάφυλλο)
1977 – The Last Wave (Το τελευταίο κύμα)
1978 – The Swarm (Το σμήνος)
1982 – Murder by Phone
1985 – King Solomon’s Mines (Οι θησαυροί του Σολομώντα)
1986 – Allan Quatermain and the Lost City of Gold (Ο Άλαν Κουάτερμεϊν και η χαμένη πόλη του χρυσού)
1989 – The Return of the Musketeers (Οι 3 σωματοφύλακες επιστρέφουν)
1995 – Bird of Prey (Το αρπακτικό)
1997 – A River Made to Drown In
2004 – The Pavilion
2006 – Strength and Honour (Η κατάκτηση της δόξας)
2007 – I Now Pronounce You Chuck and Larry (Ο κύριος του κυρίου)
2011 – The Perfect Family
2011 – We Are the Hartmans
2018 – Nightmare Cinema