Η μητέρα της είναι άνεργη για χρόνια – «Τώρα που έμεινε άστεγη, δεν πρόκειται να τη βοηθήσω»

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, η 59χρονη μητέρα μιας γυναίκας 34 ετών, είναι άνεργη. Όταν η γυναίκα

και ο αδελφός της, ήταν παιδιά, η μητέρα τους έμενε στο σπίτι, ενώ τα χρήματα τα έφερνε ο πατέρας τους.

Η μητέρα τους, δεν έπιασε δουλειά, ούτε όταν τα παιδιά μεγάλωσαν. Και τότε αρνιόταν να δουλέψει. Αυτός ήταν ένας μόνιμος λόγος σύγκρουσης της μητέρας και του πατέρα της, με αποτέλεσμα, το διαζύγιο.

 “Μετά το διαζύγιο, βρήκε κάποιον άλλον να τη συντηρεί”

“Μετά το διαζύγιο, παντρεύτηκε αμέσως κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας άνδρα και βασίστηκε πάνω του αποκλειστικά. Μέχρι που εκείνος πέθανε, πέρυσι, αφήνοντας όλη του την περιουσία στα παιδιά του και σε εκείνη, ψίχουλα”, εξηγεί η γυναίκα.

Μετά, έμεινε με τον αδελφό μου και τη γυναίκα του, με τη συμφωνία να φροντίζει τα παιδιά τους. Αντίθετα όμως, δεν βοηθούσε σχεδόν καθόλου – μπορεί να τα κρατούσε δύο φορές την εβδομάδα και όχι όλη την ημέρα, τα παραμελούσε – άφηνε την ανιψιά μου με λερωμένη πάνα, προκαλώντας της δερματικά προβλήματα και φόβιζε τα παιδιά, λες και ήταν τύραννος”.

“Όπως ήταν αναμενόμενο, την πέταξαν έξω. Την είχα προειδοποιήσει ότι αυτό θα γινόταν”.

Από τότε που η μητέρα της έχει μείνει άστεγη, ζητά από εκείνη να τη φιλοξενήσει. Της υπόσχεται πως, θα τη βοηθάει με τον γιο της, αλλά η κόρη της το έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο.
Της είπε πως, οδήγησε τον γάμο του αδελφού της στην καταστροφή, ενώ της θύμισε πως, παλαιότερα της έλεγε ότι οι γονείς και τα παιδιά, δεν πρέπει να μένουν στο ίδιο σπίτι.

“Όταν έγινα 18 χρονών με πέταξε κυριολεκτικά έξω από το σπίτι”

Η μητέρα της, όταν η γυναίκα και ο αδελφός της έγιναν 18 χρονών, κυριολεκτικά τους πέταξε έξω. Τώρα, η μητέρα της έκλαιγε με λυγμούς επειδή δεν έχει που να πάει, όμως η γυναίκα της θύμισε τι αναγκάστηκε να κάνει όταν εκείνη την είχε διώξει από το σπίτι. Αναγκάστηκε να βρει δουλειά και να νοικιάσει ένα δωμάτιο. Πρότεινε στην μητέρα της να κάνει το ίδιο.

“Με ικέτευε να της δώσω χρήματα για το ενοίκιο αλλά εγώ ήμουν ανένδοτη. Της είπα πως είναι υγιέστατη και ικανή να εργαστεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να μου γίνει βάρος. Ας φωνάζει όσο θέλει”, αναφέρει η γυναίκα.

“Οι συγγενείς δεν με αφήνουν σε ησυχία, με λένε άκαρδη. Ακόμη και ο γιος του μακαρίτη του άνδρα της με έχει επιπλήξει, λέγοντάς μου πως, είναι δική μου ευθύνη. Εγώ όμως, δεν νιώθω ενοχές”.

“Για την μητέρα μου, ποτέ δεν ήμουν προτεραιότητα – εκτός αν χρειαζόταν κάτι. Αν ήταν καλή μαζί μου, θα τη δεχόμουν. Μετά από μια ζωή υποκρισία όμως, δεν υπάρχει περίπτωση”.