Η γελοιότητα των αιματοβαμμένων σε όλη τους την ιστορία ευρωπιθήκων δεν έχει όριο.

 

ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΖΩΝΕΣ: Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ...
Δημήτρης Καραμήτσας
Ένα από τα ζητήματα που φαίνεται να καθυστερούν την ειρήνευση στην Ουκρανία είναι αυτό των “ειρηνευτικών δυνάμεων”, που θα αναλάβουν τις εγγυήσεις διατήρησης της ειρήνης. Σύνδρομο με το ζήτημα είναι η δηλωθείσα πρόθεση των Ευρωπαίων (“πρόθυμων”) να αποστείλουν στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία.
Αρχικά η πρόθεση των “πρόθυμων” διατυπώθηκε ως αποστολή στρατευμάτων με σκοπό να αποτελέσουν “ειρηνευτική δύναμη”. Τις τελευταίες ημέρες έχουν αλλάξει τις προθέσεις τους και δηλώνουν ότι θα στείλουν δυνάμεις ούτως ή άλλως, ακόμα και ως μη ειρηνευτικές (ήτοι κατά συμπέρασμα ως καθεαυτό πολεμικές).
Ευνόητο είναι ότι οι τύποι αυτοί το έχουν παρατραβήξει. Απορώ δε με τα ζώα/πολίτες κρατών της σφαλιάρας, όπως η δική μας, που παραταύτα εξακολουθούν να δηλώνουν πιστοί της ευρωπαϊκής ιδέας.
Επαναλαμβάνω ότι η ευρωπαϊκή δεξιά είναι υπεύθυνη, μεταξύ πολλών άλλων παγκόσμιων εγκλημάτων, και για τους δύο παγκόσμιους πολέμους του 20ου αιώνα. Συνεχιστές της δε, σε ευθεία γραμμή βιολογικά και εγκεφαλικά (ως αντίληψη των πραγμάτων, του εαυτού τους και ως κουλτούρα), είναι και οι σημερινοί “ηγέτες” της.
Η παρουσία στρατευμάτων από κράτη της Ευρώπης είναι άτοπη υπό οιανδήποτε έννοια. Ως “ειρηνευτική” δεν νοείται και θα έπρεπε, εάν κάποιοι διέθεταν στοιχειώδη νοημοσύνη και αξιοπρέπεια, να μην την ξεστομίσουν καν. Οι Ευρωπαίοι έχουν μετάσχει άμεσα ή έμμεσα και σε κάθε περίπτωση ενεργά στον πόλεμο της Ουκρανίας, από την πρόκληση του που ξεκινά δεκαετίες πριν, από τα χρόνια της ίδιας της ιδέας γέννησης του Ουκρανικού κράτους, έως όλα τα γεγονότα από το δυτικό πραξικόπημα του 2014 (“euromaidan”) και ένθεν, που οδήγησαν στην εκδήλωση του. Ευνόητα οι ειρηνευτικές δυνάμεις δεν αποτελούνται από αντιμαχόμενους και εμπλακέντες στον πόλεμο. Αλλά και ως απλή στρατιωτική δύναμη, η παρουσία τους θα αποτελούσε άμεση πρόκληση και πηγή κινδύνων αφενός συνέχισης του πολέμου και αφετέρου επέκτασής του.
Η γελοιότητα των αιματοβαμμένων σε όλη τους την ιστορία ευρωπιθήκων δεν έχει όριο.
Ευνόητα δεν θα καθόμουν να γράψω για να καταδείξω τα αυτονόητα, αυτά που μαζί με την εννοιοκρατία βιάζουν διαχρονικά οι ηγεσίες της Ευρώπης και όσοι από τους λαούς τους, ακολουθούν.
Σκοπός μου είναι να καταλήξω σε πρόταση:
Εκκινώντας από το δεδομένο της ανάγκης να τελειώσει ο πόλεμος και να σφραγιστεί η ειρήνη, χωρίς να διακινδυνεύει η πορεία της από θερμοκέφαλους στις συνοριακές γραμμές, η πρώτη σκέψη θα ήταν να τεθεί η συνοριακή γραμμή ή η γραμμή επαφής υπό τον έλεγχο δύναμης του ΟΗΕ, που θα προέρχεται από κράτη κοινής αποδοχής των μερών, που δεν έχουν μετάσχει στην σύγκρουση. Όμως η σύγκρουση πήρε τέτοια παγκόσμια διάσταση, ώστε τελικά να έχουν τοποθετηθεί επ΄ αυτής σχεδόν όλα τα κράτη του πλανήτη. Όσα θα απέμεναν επιλεκτέα επειδή τήρησαν σχετικά ουδέτερη στάση (π.χ. κράτη της Λατινικής Αμερικής ή της Αφρικής) ούτε πρόθυμα θα είναι, ούτε επαρκείς και ικανές δυνάμεις θα μπορούν να διαθέσουν.
Απομένει ως ΠΡΟΤΑΣΗ εφικτή και ουσιαστική για την ΕΙΡΗΝΗ, η απομάκρυνση των στρατιωτικών δυνάμεων των αντιμαχόμενων σε ικανή απόσταση από τις γραμμές σύγκρουσης. Το ποια θα είναι αυτή η απόσταση ασφαλείας μένει να κριθεί από τους ειδικούς των μερών, είτε γενικά (π.χ. 50 η 80 χλμ. εκατέρωθεν σε όλο το μέτωπο) είτε με ειδικές αιτιολογημένες εξαιρέσεις επί του γενικού κανόνα. Η τήρηση της τάξης στις αποστρατικοποιημένες περιοχές θα ανατεθεί σε αστυνομικά όργανα.

Υ.Γ. Οφείλω να θέσω και πάλι την πρόταση κατάργησης κάθε όπλου από τον πλανήτη. Μόνο έτσι θα έχουν μέλλον οι “μισό βήμα μπροστά από τον πίθηκο” κάτοικοι του, που αυτοαποκαλούνται άνθρωποι.