Αφού η Κιμ Βίζινταϊν έβαζε τον γιο της για ύπνο κάθε βράδυ σε ένα νοσοκομείο στο Σεντ Λούις του Μιζούρι των ΗΠΑ, περνούσε το βράδυ της στη βιβλιοθήκη του νοσοκομείου, αποφασισμένη να μάθει πώς το βρέφος είχε νοσήσει σοβαρά από έναν σπάνιο όγκο στον εγκέφαλο σε ηλικία μόλις μιας εβδομάδας.
«Οι γιατροί ήταν σοκαρισμένοι», λέει. «Μας είπαν ότι η ασθένειά του ήταν μία στο εκατομμύριο. Άλλοι γονείς μάθαιναν να αλλάζουν πάνες, αλλά εγώ μάθαινα πώς να αλλάζω θύρες χημειοθεραπείας και ορούς».
Οι περίεργες υποθέσεις στις ΗΠΑ
Ο γιος της Κιμ, ο Ζακ, διαγνώστηκε με πολύμορφο γλοιοβλάστωμα. Πρόκειται για έναν όγκο του εγκεφάλου που είναι πολύ σπάνιος στα παιδιά και συνήθως παρατηρείται σε ενήλικες άνω των 45 ετών.
Ο Ζακ έκανε χημειοθεραπείες αλλά οι γιατροί είπαν ότι δεν υπήρχε ελπίδα να αναρρώσει ποτέ. Πέθανε σε ηλικία μόλις έξι ετών.
Χρόνια αργότερα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι συζητήσεις της κοινότητας έκαναν την Κιμ να αρχίσει να σκέφτεται ότι ο γιος της δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση. Ίσως ήταν μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας που αναπτυσσόταν στην κοινότητα γύρω από το Coldwater Creek.
Σε αυτό το μέρος των ΗΠΑ, οι φόβοι για τον καρκίνο έχουν ωθήσει τους ντόπιους να κατηγορήσουν τους αξιωματούχους ότι δεν κάνουν αρκετά για να υποστηρίξουν όσους μπορεί να έχουν εκτεθεί σε ραδιενέργεια λόγω της ανάπτυξης της ατομικής βόμβας τη δεκαετία του 1940, αναφέρει σε δημοσίευμά του το BBC.
Ένα πρόγραμμα αποζημίωσης που είχε σχεδιαστεί για να καταβάλει αποζημιώσεις σε ορισμένους Αμερικανούς που προσβλήθηκαν από ασθένειες μετά από έκθεση σε ραδιενέργεια έληξε πέρυσι – πριν προλάβει να επεκταθεί στην περιοχή του Σεντ Λούις.
Αυτός ο νόμος περί αποζημίωσης για την έκθεση σε ακτινοβολία (Reca) προέβλεπε εφάπαξ πληρωμές σε άτομα που μπορεί να εμφάνισαν καρκίνο ή άλλες ασθένειες ενώ ζούσαν σε περιοχές όπου πραγματοποιήθηκαν δραστηριότητες όπως οι δοκιμές ατομικών όπλων.
Κατέβαλε 2,6 δισ. δολάρια (2 δισ. λίρες) σε περισσότερους από 41.000 αιτούντες πριν λήξει το 2024.
Οι παροχές καταβλήθηκαν σε αυτούς τους γείτονες, συχνά αποκαλούμενους «downwinders», στην Αριζόνα, τη Γιούτα και τη Νεβάδα, αλλά όχι στο Νέο Μεξικό, όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη δοκιμή πυρηνικού όπλου στον κόσμο το 1945. Έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2020 από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου υπέδειξε ότι εκατοντάδες καρκίνοι στην περιοχή δεν θα είχαν εμφανιστεί χωρίς την έκθεση σε ακτινοβολία.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στην περιοχή
Το Σεντ Λούις, εν τω μεταξύ, ήταν ο τόπος όπου το ουράνιο εξευγενίστηκε και χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει στη δημιουργία της ατομικής βόμβας στο πλαίσιο του προγράμματος «Μανχάταν». Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το χημικό απορρίφθηκε κοντά στο ρυάκι και έμεινε ακάλυπτο, επιτρέποντας στα απόβλητα να διαρρεύσουν στην περιοχή.
Δεκαετίες αργότερα, οι ομοσπονδιακοί ερευνητές αναγνώρισαν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου για ορισμένους ανθρώπους που έπαιζαν στο ρυάκι όταν ήταν παιδιά, αλλά πρόσθεσαν στην έκθεσή τους: «Οι προβλεπόμενες αυξήσεις στον αριθμό των περιπτώσεων καρκίνου από την έκθεση είναι μικρές και δεν υπάρχει μέθοδος που να συνδέει έναν συγκεκριμένο καρκίνο με την έκθεση αυτή».
Ο καθαρισμός του ρυακιού βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και δεν αναμένεται να ολοκληρωθεί πριν από το 2038.
Ένα νέο νομοσχέδιο έχει κατατεθεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ο Τζος Χόλεϊ, γερουσιαστής των ΗΠΑ που εκπροσωπεί το Μιζούρι, δηλώνει ότι έθεσε το θέμα στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Σοκαριστικοί οι αριθμοί των ανθρώπων που νόσησαν και έχασαν την ζωή τους
Όταν η Κιμ ξεφυλλίζει την επετηρίδα του σχολείου της, μπορεί να αναγνωρίσει εκείνους που αρρώστησαν και εκείνους που έχουν πεθάνει. Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί.
«Ο σύζυγός μου δεν μεγάλωσε σε αυτή την περιοχή και μου είπε: ‘Κιμ, αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Φαίνεται σαν να μιλάμε πάντα για κάποιον φίλο σου που πεθαίνει ή που πηγαίνει σε κηδεία’», λέει.
Λίγους δρόμους μακριά από το ρυάκι, η Κάρεν Νίκελ μεγάλωσε περνώντας τις μέρες της κοντά στο νερό μαζεύοντας μούρα ή στο κοντινό πάρκο παίζοντας μπέιζμπολ. Ο αδελφός της συχνά προσπαθούσε να πιάσει ψάρια στο Coldwater Creek.
«Πάντα λέω στους ανθρώπους ότι είχαμε ακριβώς την παραμυθένια παιδική ηλικία που θα περίμενε κανείς σε αυτό που θεωρείτε προαστιακή Αμερική», λέει η Κάρεν. «Μεγάλες αυλές, μεγάλες οικογένειες, παιδιά που έπαιζαν μαζί έξω μέχρι να ανάψουν τα φώτα του δρόμου το βράδυ».
Αλλά χρόνια αργότερα, η ανέμελη παιδική της ηλικία μοιάζει πλέον πολύ διαφορετική.
«Δεκαπέντε άνθρωποι από το δρόμο που μεγάλωσα πέθαναν από σπάνιο καρκίνο», λέει στο BBC. «Έχουμε γειτονιές εδώ όπου κάθε σπίτι έχει πληγεί από κάποιον καρκίνο ή κάποια ασθένεια. Έχουμε δρόμους όπου δεν μπορείς να βρεις απλά ένα σπίτι όπου μια οικογένεια δεν έχει επηρεαστεί από αυτό».
Όταν η αδελφή της Κάρεν ήταν μόλις 11 ετών, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι οι ωοθήκες της ήταν γεμάτες κύστεις. Το ίδιο είχε συμβεί και στη γειτόνισσά τους όταν ήταν μόλις εννέα ετών. Η εξάχρονη εγγονή της Κάρεν γεννήθηκε με μια μάζα στη δεξιά ωοθήκη της.
Η Κάρεν βοήθησε στην ίδρυση της Just Moms STL, μιας ομάδας που είναι αφοσιωμένη στην προστασία της κοινότητας από μελλοντικές εκθέσεις που θα μπορούσαν να συνδεθούν με καρκίνους – και η οποία τάσσεται υπέρ του καθαρισμού της περιοχής.
«Λαμβάνουμε καθημερινά μηνύματα από ανθρώπους που υποφέρουν από ασθένειες και αναρωτιούνται αν αυτό οφείλεται σε αυτό», λέει. «Πρόκειται για πολύ επιθετικές ασθένειες που παθαίνει η κοινότητα, από καρκίνους μέχρι αυτοάνοσα νοσήματα».
Η ανεξήγητη εμφάνιση ασθενειών
Η Τερέσα Ράμφελτ μεγάλωσε μόλις ένα δρόμο μακριά από την Κάρεν και έζησε στο σπίτι της οικογένειάς της από το 1979 έως το 2010. Θυμάται κάθε ένα από τα ζώα της να πεθαίνει από καρκίνο και τους γείτονές της να αρρωσταίνουν από σπάνιες ασθένειες.
Χρόνια αργότερα, η αδελφή της Βία Βον Μπανκς διαγνώστηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), μια μορφή ασθένειας του κινητικού νευρώνα. Ορισμένες ιατρικές μελέτες έχουν υποδείξει ότι θα μπορούσε να υπάρχει σχέση μεταξύ της ακτινοβολίας και της ALS, αλλά αυτό δεν είναι οριστικό – και πρέπει να γίνουν περισσότερες έρευνες για να εδραιωθεί.
Αυτό δεν καθησυχάζει ανθρώπους όπως η Τερέσα, οι οποίοι ανησυχούν ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για να καταλάβουν πώς επηρεάζονται οι ντόπιοι.
«Το ALS πήρε την αδελφή μου στα 50 της χρόνια», λέει η Τερέσα. «Νομίζω ότι ήταν η χειρότερη ασθένεια της ανθρωπότητας. Όταν διαγνώστηκε το 2019, είχε μόλις ξεκινήσει την καριέρα της και τα παιδιά της μεγάλωναν. Έμεινε θετική μέσα σε όλα αυτά».
Σε δήλωσή της στο BBC, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) της αμερικανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες και ότι συνεργάστηκε ενεργά με ομοσπονδιακούς, πολιτειακούς και τοπικούς εταίρους – καθώς και με μέλη της κοινότητας – για να κατανοήσει τις ανησυχίες τους για την υγεία και να διασφαλίσει ότι τα μέλη της κοινότητας δεν εκτίθενται στα απόβλητα της εποχής του προγράμματος «Μανχάταν».
Την ανησυχία τους εκφράζουν και οι επιστήμονες υγείας για το φαινόμενο
Η τάση των ανθρώπων γύρω από το Coldwater Creek να μην αισθάνονται καλά δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τους επαγγελματίες υγείας.
Ο δρ Γκάουτουμ Άγκαργουαλ, χειρουργός καρκίνου στο νοσοκομείο Mercy στο Σεντ Λούις, λέει ότι δεν έχει παρατηρήσει κάτι «στατιστικό», αλλά σημειώνει ότι έχει δει αρκετό κόσμο να παρουσιάζουν καρκίνο.
Τώρα, φροντίζει να ρωτάει τους ασθενείς του πού ζουν και πόσο κοντά βρίσκονται στο Coldwater Creek.
«Τους λέω ότι υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει σχέση. Και αν οι γείτονες ή η οικογένειά σας ζουν εκεί κοντά, θα πρέπει να τους εξετάζουμε συχνότερα. Και ίσως θα πρέπει να κάνετε τα παιδιά σας να εξετάζονται νωρίτερα».
Ελπίζει ότι με την πάροδο του χρόνου θα αποκτηθούν περισσότερες γνώσεις σχετικά με το θέμα και ότι θα εισαχθεί μια μελέτη για τεστ έγκαιρης ανίχνευσης πολλαπλών καρκίνων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εντοπιστούν τυχόν πιθανοί καρκίνοι και να καθησυχάσουν τους κατοίκους της περιοχής.
Άλλοι ειδικοί έχουν διαφορετική άποψη για τους κινδύνους. «Υπάρχει μια αφήγηση ότι πολλοί άνθρωποι νοσούν από καρκίνους, συγκεκριμένα από την έκθεση ενώ ζουν δίπλα στο Coldwater Creek τις τελευταίες δεκαετίες», λέει ο Ρότζερ Λούις, καθηγητής στο τμήμα περιβαλλοντικής και επαγγελματικής υγείας του Πανεπιστημίου του St Louis.
«Αλλά τα δεδομένα και οι μελέτες δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Δείχνουν ότι υπάρχει κάποιος κίνδυνος αλλά είναι μικρός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικός κατά κάποιο τρόπο, αλλά είναι πολύ περιορισμένος».
Ο καθηγητής Λούις αναγνωρίζει τον φόβο στην κοινότητα, λέγοντας ότι οι ντόπιοι θα αισθάνονται πιο ασφαλείς αν η κυβέρνηση είναι πιο σαφής σχετικά με τις προσπάθειές της να εξαλείψει τυχόν κινδύνους.
Για πολλούς ανθρώπους κοντά στο Coldwater Creek, η συζήτηση με τις αρχές δεν απαλύνει την αγωνία που προκαλεί η διαβίωση σε μια περιοχή γνωστή για την απόρριψη πυρηνικών αποβλήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου