Μάζεψε τα πράγματά της και πήγε να μείνει στην μητέρα της – «Ο άνδρας και τα παιδιά μου δεν εκτιμούν τίποτα»

Μία 38χρονη γυναίκα, έχοντας περάσει πολλά χρόνια ως μητέρα που μένει στο σπίτι με τα παιδιά, μόλις επέστρεψε στην εργασία της. Με τον 40χρονο άνδρα της, έχουν δύο δίδυμες κόρες, 14 ετών.

Πριν από έναν μήνα όμως άφησε τη δουλειά της. Είναι αδύνατον να κρατήσει μια δουλειά από τότε που παντρεύτηκε τον άνδρα της.

Οι κόρες της, υποφέρουν από άσθμα και αρρωσταίνουν συχνά. Εκείνη έχει την ευθύνη να της πηγαίνει στον γιατρό και να τις περιθάλπει. 

Όταν τις πιάνει κρίση άσθματος τη νύχτα, εκείνη είναι που ξενυχτάει και όχι ο άνδρας της.

«Ο άνδρας μου δουλεύει για να μας στηρίζει οικονομικά»

Εκείνος, δεν ασχολείται καθόλου. «Για να είμαι δίκαιη, είναι αυτός που δουλεύει και μας εξασφαλίζει οικονομικά – πληρώνει τους λογαριασμούς και ζούμε μια άνετη ζωή», εξηγεί η γυναίκα.

«Εμένα πάλι, μου αρέσει να φροντίζω το σπίτι. Νιώθω ηρεμία όταν το σπίτι είναι τακτοποιημένο. Έχω όμως και ένα πρόβλημα: Δεν με βοηθάει κανείς. Εγώ μαγειρεύω, καθαρίζω, βάζω πλυντήρια – τα πάντα».

Στο σπίτι τα κάνω όλα εγώ, εκείνοι χαλαρώνουν»

«Όταν έρχονται στο σπίτι τα παιδιά με τον άνδρα μου, το μόνο που κάνουν, είναι να χαλαρώνουν. Ούτε ένα ευχαριστώ. Δεν τους νοιάζει να πλύνουν τα πιάτα ή τα ρούχα τους, αν και τους έχω παρακαλέσει αμέτρητες φορές».

Η γυναίκα έχει μιλήσει πολλές φορές στις κόρες και τον άνδρα της, έχοντας προσπαθήσει να τους κάνει να βάζουν ένα χεράκι, αλλά μάταια.

Είπε πως, περιμένουν από εκείνη μόνο να κάνει όλες τις δουλειές. Δεν μαζεύουν ούτε τα βρώμικα πιάτα, ούτε τα ρούχα τους. Η γυναίκα απείλησε ότι θα τους αφήσει και θα πάει να μείνει με την μητέρα της, αν τυχόν ξαναδεί αυτή την κατάσταση.

Η οικογένειά της, της είπε πως ήταν «αγχωμένη» και της αγόρασαν ένα βιβλίο με συμβουλές για τη διαχείριση του άγχους.

«Έφυγα από το σπίτι και κανείς δεν προσπάθησε να μου αλλάξει γνώμη»

«Σήμερα, μετά το σχολείο, έφαγαν μεσημεριανό, άφησαν τα άπλυτα πιάτα τους στο τραπέζι και συνέχισαν κανονικά το πρόγραμμά τους», εξηγεί η μητέρα.

«Μετά από 24 ώρες, ζήτησα βοήθεια. Μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα, πήγα να μείνω στην μαμά μου. Ξέρετε τι με πονάει περισσότερο; Ότι δεν νοιάστηκαν. Δεν με πήρε κανείς τηλέφωνο, δεν προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη. Λες και είμαι αόρατη».

«Τους είπα ότι θα λείψω για μερικές ημέρες – καμιά εβδομάδα – όμως νιώθω αχαριστία. Η μητέρα μου πιστεύει ότι τους έχω κακομάθει, ίσως και να έχει δίκιο. Είναι τόσο δύσκολο αυτό που ζητάω;»

Η γυναίκα αναρωτιέται αν ήταν λάθος της που μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε.