Ο άγνωστος αλλά σημαντικός ρόλος του μικρού δακτύλου του ποδιού που μας «τρελαίνει» στον πόνο όταν «τρακάρει» με έπιπλα

Ακόμη και τα πιο «ασήμαντα» μέρη του ανθρώπινου σώματος έχουν την χρησιμότητά τους.

Τα ανθρώπινα δάχτυλα των ποδιών έχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια χάσει τον ρόλο που είχαν όταν οι πρόγονοί μας σκαρφάλωναν σε δέντρα. Σήμερα τα θυμόμαστε κυρίως όταν χτυπήσουμε πάνω σε κάποιο έπιπλο ή όταν τα αφήνουμε ακάλυπτα το καλοκαίρι. Κι όμως, ακόμη και το μικρότερο και πιο παραγνωρισμένο από αυτά, το μικρό δάχτυλο του ποδιού, επιτελεί μια σημαντική λειτουργία για την κίνηση και την ισορροπία μας.

 Η εξέλιξη οδήγησε σε πιο κοντά και συμπαγή δάχτυλα, κάτι που αποδείχθηκε πλεονέκτημα για τη δίποδη βάδιση και το τρέξιμο. Σε πείραμα του 2009, ερευνητές διαπίστωσαν ότι άτομα με μακρύτερα δάχτυλα καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια όταν τρέχουν, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα μικρότερα δάχτυλα ευνοούν την αποδοτικότητα της κίνησης. Άλλη μελέτη έδειξε ότι οι σπρίντερ τείνουν να έχουν μακρύτερα δάχτυλα, κάτι που προσφέρει στιγμιαίο πλεονέκτημα ταχύτητας, με τίμημα όμως μεγαλύτερη ενεργειακή κατανάλωση.

Ακόμη και το μικρό δάχτυλο, που συχνά θεωρείται περιττό, παίζει ουσιαστικό ρόλο. Σύμφωνα με τον ποδίατρο δρ Μπρους Πίνκερ, συμβάλλει στην ισορροπία και στην προώθηση του σώματος κατά τη βάδιση. Καθώς κάνουμε ένα βήμα, το πόδι κυλά από την εξωτερική προς την εσωτερική πλευρά, και το μικρό δάχτυλο συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη φυσική μηχανική κίνηση.

Όπως εξηγεί και ο γιατρός Wenjay Sung, η βάδιση βασίζεται σε ένα είδος «τρίποδα»: την άρθρωση του μεγάλου δαχτύλου, την άρθρωση του μικρού δαχτύλου και τη φτέρνα. Αν λείψει ένα από αυτά τα σημεία στήριξης, η ισορροπία διαταράσσεται. Αν και κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται χωρίς μικρό δάχτυλο ή το χάνουν λόγω ασθένειας ή ατυχήματος και καταφέρνουν να προσαρμοστούν, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στο βάδισμα ή ακόμα και σε αυξημένο κίνδυνο πτώσεων.

Το μικρό δάχτυλο του ποδιού, λοιπόν, κάθε άλλο παρά άχρηστο είναι. Παρά το μέγεθός του, συμβάλλει καθοριστικά στη σταθερότητα και την κίνηση του σώματος, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και τα πιο «ασήμαντα» μέρη του ανθρώπινου σώματος έχουν τον ρόλο τους.