Εν Αθήναις....κάτω από την Ακρόπολη

Πρίν από λίγα χρόνια περνούσα από ένα δρομάκι της Πλάκας και έβλεπαμια ηλικιωμένη να ξεκλειδώνει την πόρτα ενός παλιού νεοκλασικού.
Προσπαθούσε για ώρα ...κλειδαριά...λουκέτο με αλυσίδα ...για να μπεί μέσα στο
ετοιμόρροπο διώροφο πολλών δεκαετιών.
Είχε και ταράτσα....φάτσα κάρτα ο Ιερός Βράχος.
Η ωραιότερη εικόνα του Κόσμου.
Πόσο τυχερή είναι αυτή η γυναίκα σκέφτηκα.....
Δεν ήταν όμως.....
Μεγάλη σε ηλικία....εκεί γεννήθηκε μου είπε...κάποια ανηψιά την βοηθούσε.
Δύσκολη η κατάσταση...είναι διατηρητέο που σημαίνει
πρόβλημα και για τους κληρονόμους που δεν ήταν λίγοι.
"Έτσι θα πέσει".....μου είπε περίλυπη.
Της είπα πόσο τυχερή είναι που βλέπει την Ακρόπολη...
Με αποκάλεσε ρομαντικό και μου εξήγησε πόσο δύσκολη
ήταν η διαβίωσή της.
Έξω από τα σκαλοπάτια της κάποιος χρήστης κάποιος άστεγος...
Τα βράδυα φωνές ...ποδοβολητά....
Τα πρωϊνά το πεζοδρόμιο σε άθλια κατάσταση.
Άλλες φορές χτυπάνε την πόρτα της...φοβάται....
Πέρασα πάλι τελευταία ....είχαν πέσει οι σοφάδες...σκουριασμένη η αλυσίδα...
ετοιμόρροπη η πόρτα.
Εγκατάλειψη χρόνων....ακόμα κάποιοι κληρονόμοι που δεν τα βρήκαν μεταξύ τους
αλλά και οι νόμοι που υπάρχουν ευτυχώς για την συνοικία των Θεών που δεν επιτρέπουν τερατουργήματα.

Πίσω στα παλιά