Στις αρχές τα σπίτια της Αθήνας είχαν πλάκες τσιμέντινες στα πατώματα....Διάφορα χρώματα αλλά και με σχέδια....δεν εννοώ φυσικά τις κάμαρες που νοίκιαζες στις αυλές των θαυμάτων...αυτές είχαν τσιμέντο....μόνο του σπιτινοικοκύρη το σπίτι που είχε παραπάνω δωμάτια είχε πλάκες...Με τα χρόνια το μωσαϊκό έκανε εμφάνιση αρχίζοντας από τις πρώτες πολυκατοικίες...
έγινε μόδα και άρχισαν να ξηλώνονται οι πλάκες στις μονοκατοικίες από τον μωσαϊκατζή....
Πήγαινες επίσκεψη και το πρώτο που σου έδειχναν ήταν τα μωσαϊκά....
Στα παρτάκια που πήγαινες φρόντιζες να βάζεις παπούτσια που δεν γλιστράνε
για να μη ξεφτιλιστείς χορεύοντας με την αιθέρια ύπαρξη....να μην σαβουριαστείς δηλαδή και γελάνε και οι γέροι στην βεράντα...που διακριτικά
φυλάγανε Θερμοπύλες!
Τα περνούσαν οι νοικοκυρές με γυαλιστικό για να λάμπουν...
Ήταν όμως καθαρά και δεν σκόνταφτες όπως παλιά στις πλάκες που με τον καιρό
άρχιζαν να εξέχουν.
Στα προξενιά που γινόντουσαν η προξενήτρα εξηγούσε τα της προικός....
"....και το σπίτι που παίρνει η κοπέλα ...έχει και μωσαϊκά...."
Και όμως γυρίζοντας πίσω σε εκείνα τα χρόνια θα μείνω στα τσιμεντένια πλακάκια με τα σχέδια....τα γύψινα στην οροφή....τις ανθοστήλες....
τις εταζέρες....τα χωμάτινα πιάτα τοίχου με την Ακρόπολη....
το ΚΑΛΗΜΕΡΑ που κρέμαγες την πετσέτα....
"Τα πιο ωραία λαϊκά
σε σπίτια με μωσαϊκά
τα είχαμε χορέψει
γαλάζιο γύψο η οροφή
και τα τακούνια μου καρφί
κι από την πρώτη την στροφή,
το στόμα εγώ το 'χα λατρέψει."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου