ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ Η «ΕΛΛΑΣ» Μια ιστορική απλή αναδρομή μιας άλλης εποχής.

Ποιος Ξηρομερίτης, ποιος Αιτωλοακαρνάνας αλήθεια δεν θυμάται το περίφημο καφενείο της Οδού Αθηνάς εκεί κοντά στην Ομόνοια; 

Γράφει: O ΚΟΜΠΛΙΤΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ο »ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ»


Εποχές μεταπολεμικές που είχε αρχίσει ο κόσμος μαζικά να φεύγει από τα χωριά του για μια καλύτερη ζωή στην αναπτυσσόμενη τότε πρωτεύουσα. Βέβαια υπήρχαν και άλλα «επαρχιακά καφενεία εκεί γύρω από την πλατεία Ομονοίας όπου ο κόσμος που ερχόταν στην Αθήνα τα είχε καταστήσει ως τόπο συνάντησης και αναφοράς με τους πατριώτες του που είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Πρωτεύουσα. 

Το καφενείο, ο επαρχιώτης-εσωτερικός μετανάστης το αισθανόταν λίγο πολύ ως καταφύγιο, ως κάτι δικό του. Εκεί υπήρχε περίπτωση να βρει δουλειά, να διασκεδάσει, να πει τα παράπονα του και να θυμηθεί ιστορίες του χωριού με τους άλλους συντοπίτες του. Ακόμα-ακόμα και για συνάντηση με τον τοπικό βουλευτή του κόμματος του μπας και τον βολέψει έστω και σε μία θέση στο Δημόσιο….!!! 

 Τα χρόνια πέρασαν και το ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ΕΛΛΑΣ έκλεισε όπως και πολλά άλλα επαρχιακά που ήταν τόπος συνάντησης αυτού του είδους. Από ότι είμαι σε θέση και θυμάμαι αυτά τα καφενεία, όπως και πολλά άλλα ανά την Ελλάδα, ήταν πολλές φορές και τόπος που άρχιζαν και «έκλειναν» ακόμη και συνοικέσια! 

 Τα καφενεία στην Ελλάδα, από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη που είχαν αρχίσει τις μεγάλες πολιτικές κόντρες, ήταν και είναι ακόμα ένας μεγάλος ιδιότυπος χώρος διασκέδασης και εκτόνωσης των λαϊκών ανθρώπων, των ανθρώπων με μικρομεσαία και χαμηλά οικονομικά εισοδήματα.




Πηγή