Η Bonnie Walters είναι νοσηλεύτρια παρηγορητικής αγωγής που πέρασε πολλά χρόνια φροντίζοντας και συμβουλεύοντας τους ετοιμοθάνατους στην Αυστραλία. Σημείωσε
πολλά από αυτά που είχαν να πουν και οι πέντε επόμενες μεταμέλειες είναι αυτές που άκουσε από πολλούς.
Ας τις αναλύσουμε λοιπόν κατά φθίνουσα σειρά και ας δούμε πως μπορούν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε μια πιο ολοκληρωτική ζωή.
5. Εύχομαι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος
«Είναι πολύ απλό το να είσαι χαρούμενος, αλλά είναι πολύ δύσκολο το να είσαι απλός». ~ Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Θέλετε να είστε πιο ευτυχισμένοι; Η εκτίμηση είναι το κλειδί της απλότητας για την οποία μιλάει ο Ταγκόρ στο παραπάνω απόφθεγμα. Κάντε κομπλιμέντα αντί να παραπονιέστε (ειδικά για τον εαυτό σας). Εκφράστε ευγνωμοσύνη παρά οίκτο (ειδικά αυτό-λύπηση). Τα ανθρώπινα όντα είναι πλάσματα της συνήθειας. Η συνήθεια μας προσφέρει πολλά οφέλη.
Αλλά επίσης μπορεί να μας κάνει επιρρεπείς στο να καταγράφουμε πράγματα που απαιτούν προσεκτική δέσμευση όπως η απλότητα. Ένας τρόπος για να μείνουμε συγκεντρωμένοι είναι μέσω της τέχνης.
Ο δημιουργικός τρόπος ζωής έχει την ικανότητα να απομακρύνει το σκληρό κέλυφος μας και επίσης μπορεί να μας σώσει από τις αμέλειες μας. Μας αναγκάζει να ανακτήσουμε την συμπόνια και τον συλλογισμό μας ακριβώς επειδή μας υποχρεώνει να γνωρίσουμε περισσότερο τις διασυνδέσεις όλων των πραγμάτων.
Οι δημιουργικές ασχολίες μπορούν να μας βοηθήσουν να εκτιμήσουμε τα μικρά πράγματα και να μας βοηθήσουν με την δυσκολία του να είμαστε απλοί. Η ευτυχία είναι όντως επιλογή, αλλά οι περισσότεροι από εμάς ξεχνάμε το πόσο απλό είναι να την επιλέξουμε. Γι αυτό συνήθως βρισκόμαστε σε αυτή την δύσκολη καθημερινότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής.
4. Εύχομαι να είχα μείνει σε επαφή με τους φίλους μου
«Η αλήθεια είναι πως όλοι θα σε πληγώσουν. Απλώς πρέπει να βρεις αυτούς για τους οποίους αξίζει να υποφέρεις». -Μπομπ Μάρλεϊ
Στο τέλος της ημέρας, ο αληθινός πλούτος, δεν είναι τα χρήματα αλλά η φιλία. Η φτώχεια του δυτικού πολιτισμού είναι και ψυχολογική και πνευματική. Μπερδεύουμε την αλληλεξάρτηση, την ανεξαρτησία και την αλληλοσύνδεση.
Λανθασμένα πιστεύουμε ότι τα χρήματα που δημιουργούνται από τον ανταγωνισμό είναι ο αληθινός πλούτος. Αλλά το να δίνουμε τόση πολλή έμφαση σε τέτοια πράγματα τείνει να καταστρέφει τον πλούτο της φιλίας είτε μέσω της αδύναμης αλληλεξάρτησης ή της επιθετικής ανεξαρτησίας.
Οι αλληλένδετες φιλίες ωστόσο είναι ο πραγματικός πλούτος. Το να κατανοήσουμε ότι είμαστε κοινωνικά όντα που χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον είναι σημαντικό. Και το να βρούμε κάποιον που το κατανοεί αυτό είναι πνευματικό δώρο. Όλα συνδέονται. Οι αλληλένδετες φιλίες μας βοηθούν να το δούμε αυτό, και ξαφνικά ακόμα και όταν είμαστε μόνοι συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε πραγματικά μόνοι.
Όπως και ο Αϊνστάιν είπε για τον κοντινό του φίλο, Besso, «Ο παλιός μου φίλος Besso έφυγε από αυτόν τον περίεργο κόσμο λίγο νωρίτερα από εμένα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Οι άνθρωποι σαν εμάς… γνωρίζουν ότι η διάκριση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος είναι μόνο μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση».
3. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματα μου
«Η χρησιμότητα του ποτηριού είναι η κενότητα του» -Μπρους Λι
Η καταπίεση των συναισθημάτων είναι μια πολύ συνηθισμένη τραγωδία στον κόσμο μας σήμερα. Οι περισσότεροι άνθρωποι καταπιέζουν τα συναισθήματα τους από φόβο. Φοβούνται συνήθως μην στεναχωρήσουν κάποιον, αλλά και συχνά είναι και ο φόβος του να μην αποξενωθούν από τον κοινωνικό κύκλο.
Μην δίνετε μία για τον κοινωνικό κύκλο. Ο μόνος τρόπος για να εξελιχθούμε ως προοδευτικό υγιές είδος είναι μέσω ανθρώπων που δεν φοβούνται να εκφραστούν.
Μπορεί να είναι καλλιτεχνική έκφραση ή οτιδήποτε άλλο. Αν κάτι χρειάζεται να ειπωθεί, πείτε το. Η καταπίεση των συναισθημάτων δεν είναι μόνο προσωπικά λυπηρό αλλά και πολιτισμικά.
Φανταστείτε αν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν είχε το θάρρος να εκφράσει τα συναισθήματα του ή ο Γκάντι ή ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρω ή ο Μάλκολμ Χ. Για να είναι χρήσιμα, πρέπει να τα εκφράσετε. Πρέπει να αδειάσετε το ποτήρι και να το γεμίσετε. Η ζωή συνεχίζεται, σίγουρα.
Αλλά για να είστε κάποιος στην ζωή που συνεχίζεται, για να ανακαλύψετε το νόημα σε αυτή την ζωή, πρέπει να εκφραστείτε.
Όπως είπε και ο Νίτσε «Το να ζεις σημαίνει να υποφέρεις, το να επιβιώνεις όμως είναι το να βρίσκεις νόημα στην ταλαιπωρία».
Διαλογιστείτε στο τσάκρα του λαιμού.
2. Εύχομαι να μην δούλευα τόσο σκληρά
«Κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι το πώς θα παραμείνουμε καλλιτέχνες αφού μεγαλώσουμε»-Πικάσο
Μην κάνετε το λάθος του να είστε απροσδόκητα συνηθισμένοι. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την σπαταλάτε σε μια δουλειά που δεν αγαπάτε, ή στο να κάνετε μηχανικά μια δουλειά που σας αρέσει αλλά που δεν σας εκτιμούν. Μην είστε γρανάζι στο μη βιώσιμο ρολόι της εποχής μας. Αντιθέτως βρείτε μια δουλειά που σας εκπληρώνει.
Βρείτε ανθρώπους με παρόμοιο τρόπο σκέψης, βρείτε την πραγματική αλληλένδετη φιλία. Γίνετε καλλιτέχνες. Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να μην εκφράζεστε καλλιτεχνικά.
Και κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει όπως εσείς. Ταξιδέψτε περισσότερο. Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να μην τον ζήσετε από πρώτο χέρι. Μια ζωή ελεεινής εργασίας είναι γελοιωδώς υπερεκτιμημένη.
Μια ζωή αναψυχής είναι πολύ υποτιμημένη. Μην γίνετε θύματα των πολιτισμικών κλισέ. Αντί γι αυτό δημιουργείστε πολιτισμό.
Κάπου ανάμεσα στο περίεργο παιδί και τον υπεύθυνο ενήλικα εγκαταλείψαμε την αίσθηση του δημιουργικού παιχνιδιού. Ήρθε η ώρα να την ξαναβρούμε. Η αίσθηση του παιχνιδιού μεταμορφώνει την ζωή σε ένα ιερό γεγονός, μια εμπειρία που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο η ανθρώπινη ψυχή αλληλεπιδρά με τον κόσμο.
Όπως έγραψε και ο Νίτσε «Ο αγώνας της ωριμότητας είναι να ανακτήσουμε την σοβαρότητα ενός παιδιού που παίζει».
1. Εύχομαι να είχα το κουράγιο να ζήσω μια ζωή αληθινή για τον εαυτό μου, όχι όπως την περίμεναν οι άλλοι
«Πέρα από τις ιδέες των κακών και καλών πράξεων υπάρχει ένα πεδίο. Θα σε συναντήσω εκεί.» -Rumi
Αναρωτηθείτε: Τι πραγματικά θέλω να αποκομίσω από την ζωή; Τι μπορώ να προσφέρω στον κόσμο που κανένας άλλος δεν μπορεί; Αυτές οι ερωτήσεις έχουν την δυνατότητα να σώσουν την ζωή σας. Είμαστε όλοι γεννημένοι σε ένα πολιτιστικό πρότυπο, όχι σε κάτι που επιλέξαμε. Αυτό το πρότυπο έχει τεράστια δύναμη και επιρροή στην πορεία που θα πάρει η ζωή μας.
Αλλά μερικές φορές, για να ανακαλύψουμε τον αυθεντικό εαυτό μας και την αληθινή κλήση μας, πρέπει να ξεφύγουμε από αυτό το πολιτιστικό πρότυπο. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να πατήσουμε πόδι, να διαγράψουμε την πορεία της πολιτιστικής προσδοκίας και απλώς να πούμε «όχι!»
Ένα όχι στο καθεστώς είναι ένα ναι στον αυθεντικό εαυτό μας. Μην περιμένετε μέχρι τον θάνατο σας για να ευχηθείτε να είχατε το θάρρος να ζήσετε μια ζωή αληθινή για τον εαυτό σας.
Δράστε τώρα, στο διάολο οι πολιτιστικές προσδοκίες και οι άθλιες φαντασιώσεις του καθεστώτος. Μόνο εσείς ξέρετε τι θέλετε από την ζωή. Έχετε κάτι να συμβάλλετε στον κόσμο που κανείς άλλος δεν μπορεί. Είναι στο χέρι σας να μάθετε ποια είναι η συμβολή αυτή.
Τι και αν η οικογένεια σας περίμενε να γίνετε δικηγόρος ή γιατρός; Γίνετε ζωγράφος ή φωτογράφος. Τι και αν η κοινότητα σας ήθελε να γίνετε πάστορας; Γίνετε ποιητής. Είναι η ζωή σας, όχι η δική τους.
Λάβετε υπόψη την συμβουλή τους, αλλά μετά κάντε ότι πρέπει για να ανακαλύψετε τον αυθεντικό εαυτό σας. Το μέλλον θα σας ευχαριστεί.
Μάγεια Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου